غلامرضا اعوانی، چهره ماندگار فلسفه در مراسم نکوداشت منوچهر صدوقی سها گفت: حکیم یک مسجد و معبد متحرک است چون همه چیز را از دریچه نور الهی می بیند.

به گزارش خبرنگار مهر، آئین نکوداشت مقام علمی منوچهر صدوقی سها استاد و پژوهشگر حکمت و فلسفه و عرفان ایرانی اسلامی عصر روز گذشته (چهارشنبه ۲۳ خرداد ماه) به همت گروه فلسفه خانه اندیشمندان علوم انسانی در تالار حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

اولین سخنران این مراسم غلامرضا اعوانی چهره ماندگار فلسفه کشورمان بود. وی گفت: بنده اولین بار وقتی خیلی جوان بودم و نزد پرفسور ایزوتسو درس می‌خواندم با کتاب «مقدمه‌ی قیصری بر شرح فصوص‌الحکم ابن‌عربی» آقای منوچهر صدوقی سها که کتاب مهمی است آشنا شدم و از همان موقع دوستی من با ایشان شکل گرفت بنابراین من و ایشان بیش از ۴۰ سال است که باهم دوست هستیم.

وی افزود: اساتید فلسفه، فلسفه را به همه یاد نمی‌دهند به جز افراد صالح و صالحه، به خاطر همین هم گاهی اوقات این اساتید وقتی کسی را پیدا نمی‌کردند که به او درس یاد دهند کلاً کار فلسفه را رها می‌کردند چون کار فلسفه تحلیل عقلی است. محمدعلی جولستانی یکی از کسانی است که بنده نزد ایشان درس می‌خواندم و یادم است همان دوران آقای صدوقی سها هم خیلی دنبال ایشان بودند ولی پیدایشان نمی‌کردند اما وقتی با مرحوم جولستانی آشنا شدند من و ایشان در مسجد امین الدوله کتاب الهیات شفا و شرح قیصری را هر روز نزد آقای جولستانی می‌خواندیم. البته استاد روشن هم که از خواص و شاگردان میرزا مهدی آشتیانی بود از دیگر اساتید آقای صدوقی سها بودند.

این حکمت پژوه در ادامه بیان کرد: جناب استاد صدوقی سها خدمت بزرگی به فلسفه کرد از این جهت که بدون نام، شهرت و ثروت با تمام وجودش کار فلسفی انجام داد به عقیده من اولین کتاب تألیفی یک نفر معرف شخصیت او است و اولین کتاب ایشان در سن ۲۰ و خرده‌ای ساله نوشته شده که به موضوع بسیار مهمی پرداخته است. همچنین ایشان در جهت شناخت حکمت حکمای امروز خیلی تلاش کردند.

اعوانی اضافه کرد: تهران شهر هزار حکیم است و یکی از افتخارات ایران این است که وارث حکمت علوی است اما متأسفانه ما متوجه آن نیستیم و قدرش را نمی‌دانیم. در هیچکدام از کشورهای اسلامی چیزی به عنوان حکمت اسلامی که در کشور ما وجود دارد نیست. از گذشته همیشه اینطور بوده که هر جایی که مرکز حکومت بوده، مرکز حکمت هم شده است. زمانی خراسان مرکز حکمت بود، زمانی اصفهان، زمانی هم مراغه و تبریز اما در نهایت همه این حکماً به تهران منتقل شدند.

اعوانی در پایان گفت: حکیم یک مسجد یا معبد متحرک است چون همه چیز را از دریچه نور الهی می‌بیند. آقای صدوقی سها کتاب‌های بسیار ارزنده‌ای چاپ کردند اما یکی از مهمترین آثار ایشان کتاب تاریخ حکمای متاخر است که جزو کتاب‌های مرجع خارج از کشور هم است. ایشان اهل صدق و صفا و وفا هستند و به شهرت و ثروت علاقه‌ای ندارند. خاطرم است که هر بار به هر عالمی می‌رسیدند خیلی سوال می‌پرسیدند، ضمن اینکه ایشان به محافل ادبی هم بسیار علاقه دارند.

صدوقی سها به سبک قدما کار می‌کند

نجفقلی حبیبی استاد فلسفه و مصحح نسخ خطی دومین سخنران این مراسم گفت: بنده خیلی نزد آقای صدوقی سها ارادت دارم و سال هاست که با ایشان مأنوس هستم. خصوصاً وقتی به انجمن حکمت و فلسفه رفتم. آقای صدوقی سها مرد حکیمی است که به سبک قدما کار می‌کند. منظور من از قدما در این جا این است که خیلی عمیق کار می‌کند و کارهایش سطحی نیست. به همین دلیل هم کارهای زیادی منتشر نکرده. ایشان همواره به حکمای متاخر توجه دارند.

وی افزود: یکی از کمبودهای همیشگی در کشور ما این است که افراد را به کشورمان و خارج از کشور معرفی نمی‌کنیم و وقتی این کار انجام نمی‌شود دانش گسترش پیدا نمی‌کند. پس یکی از وظایف اهل قلم این است که باید همواره به فکر معرفی بزرگان باشد. در طول سال‌های اخیر ما چقدر می‌توانستیم افراد بزرگ تحویل جامعه دهیم اما این کار را نکردیم چون ذوقی برای تشویق نیست.

وی افزود: استاد صدوقی سها یک سرمایه ملی است چون همواره سعی کرده جوانان را وارد حوزه حکمت کند و آنان را به جوانان معرفی کند. از این منظر باید ارزش حکماً و علما حفظ و به نسل امروز معرفی شود. این معرفی‌ها یعنی بنیه علمی یک کشور محکم است.

این نویسنده و پژوهشگر ادامه داد: ما باید قدر افرادی مانند صدوقی سها و کارهایشان را بدانیم. بنابراین بنده استدعا می‌کنم جوانان تمام اهتمام خود را برای بزرگداشت دانشمندان داشته باشند. چون اینها سرمایه‌های بزرگی هستند و ایران یک کشور شگفت انگیز است ممکن است این افراد بزرگ داخل کشور نباشند اما هر جایی که باشند ایرانی هستند و چراغ حکمت را روشن می‌کنند مثل استاد اعوانی که در چین فروغ حکمت را روشن کردند.

حبیبی در پایان گفت: جامعه در حال تحول است و جوانان باید تلاش کنند تا کم کم جای بزرگان را پر کنند همه ما می‌دانیم که ایران ظرفیت‌های بسیار و سابقه فرهنگی آبرومند و قدرتمند دارد و حالا قرار است این آبرو به دست نسل جوان سپرده شود.