به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، عموزاده خلیلی مدیرمسئول هفته‌نامه چلچراغ در حاشیه هشتمین جشنواره مطبوعات کودک و نوجوان با اعلام مطلب فوق افزود: تاکنون سعی کرده‌ام در یک سطح پائین‌تر از آموزش آکادمیک با نوجوانان تجربه‌های خوبی در حوزه آموزش روزنامه‌نگاری کارگاهی داشته باشم. مثلاً در زمان سروش نوجوان تجربیاتی از طریق برگزاری کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی داشتیم که صرفاً در حد صدور کارت برای خبرنگاران افتخاری نبود.
سردبیر سابق روزنامه آفتابگردان با اشاره به کافی نبودن برگزاری این قبیل کارگاه‌های آموزشی گفت: این تجربیات را در آفتابگردان و دوچرخه نیز داشتم اما اینها کافی نیست، چرا که باید شکل علمی‌تر و آکادمیک‌تر به خود بگیرد.
وی ادامه داد: با توجه به کافی نبودن تجربه آموزش در این حد، قصد دارم تجربیات خود را در قالب یک کتاب آموزش روزنامه‌نگاری برای نوجوانان بنویسم چون بعضی از این تجربه‌ها واقعاً منحصر به فرد است.
این روزنامه‌نگار، هر موقعیتی را در آموزش‌های کارگاهی برای خود یک نقطه عطف دانست و گفت: در زمان آفتابگردان یک سری فیش از این تجربیات برداشتم اما بعد که به دوچرخه رفتم به دلیل سرعت کارها، فرصت ادامه دادن فیش‌برداری را نداشتم. اگر انگیزه و موقعیتی فراهم شود و ارگان‌ها و دوستان دیگر همکاری کنند، قصد دارم این فیش‌ها را در قالب یک کتاب یا مجموعه‌ای از کتاب‌های آموزشی گردآوری کنم.
عموزاده خلیلی درباره قالب‌های مطبوعاتی مطلوب برای این گروه سنی گفت: به طور سنتی فکر می‌کنم قالب‌هایی مثل گزارش، دارای ارزش بیشتری هستند. همچنین خود من در دوچرخه از قالب یادداشت‌نویسی هم استفاده کردم که تجربه خوبی بود و از آن استقبال شد.
وی در ادامه تأکید کرد: یادداشت‌هایی که جنبه مناسبتی داشت مورد استقبال واقع نمی‌شد و در واقع یادداشت‌هایی که جنبه‌های شاعرانه نیز داشتند و از لحن رمانتیک برخوردار بودند مورد استقبال نوجوانان بود.
برگزیده هشتمین جشنواره مطبوعات در رشته یادداشت‌نویسی افزود: طبق آمارها در آن دوره یادداشت‌هایی که برای بچه‌ها می‌نوشتم خواننده بسیار داشت. البته این یادداشت‌ها دارای نوآوری در زاویه دید، سوژه و زبان روایت بودند و به همین خاطر از طرف کودکان مورد درک و همراهی قرار گرفتند.
عموزاده خلیلی با اشاره به سرمقاله نویسی برای کودکان گفت: خود من معمولاً مضمون‌هایی را برای سرمقاله نویسی انتخاب می‌کنم که کمتر مورد استفاده بوده و به آن توجهی نمی‌شود. در نوشتن نیز خودم را بچه‌تر یا بزرگ‌تر از مخاطب فرض نمی‌کنم و با توجه به روحیه‌ام، خود را در موقعیتی برابر و هم عرض کودکان قرار می‌دهم.
این نویسنده در بخش دیگری از سخنانش با تأکید بر تفاوت داستان‌هایی که برای مطبوعات و کتاب نوشته می‌شوند، گفت: اولین ویژگی داستان‌هایی که در مطبوعات کار می‌شوند این است که باید به روز باشند، چه از نظر موضوع و چه از نظر سبک داستان نویسی. اگر قرار است که این داستان‌ها دنباله‌دار باشند باید دارای ویژگی‌های خاصی باشند و ذات و قالب این داستان‌ها باید به فضای مطبوعات بخورد. البته برخی داستان‌ها برای مطبوعات مناسب نیست و باید در قالب کتاب منتشر شود.