به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از امور رسانه‌ای پروژه ، «آسیوَن» اثر امیرحسین رئوفی توسط «نشر موسیقی درنگ» منتشر در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
این اثر طرحی مترآزاد در شوشتری-مرکب است که بر اساس امکانات بالقوه مُدال و ساختارهای اجرایی موسیقی ردیف‌دستگاهی نغمه‌پردازی شده است.
امیر مردانه (ضبط صدا)، سیاوش کامکار (پالایش صدا)، حمیدرضا سوسنی (پوستر و ویدئو آرت) و الیار نوری‌زاده (عکاس) از دیگر عوامل تولید این اثر هستند.
پژمان طاهری، آهنگساز و نوازنده موسیقی ایران درباره این قطعه نوشته است:
«به عادت مألوف هیچ‌گاه نوشته‌ای در توضیح یک قطعه موسیقی ننوشته و نخواهم نوشت. چه تفاوت موسیقی و علوم نیز در همین است و از اساس، موسیقی به همین دلیل ساده و روشن از حیطه نامحدود علوم خارج و منتسب است به هنر ...
دیرزمانی است در پاسخ علاقه‌مندان به موسیقی و شاگردانم که می‌پرسند چه کنیم، می‌گویم خودتان باشید نه وجودی مکرر و البته ملال‌آور از جهت تکرار همان مکررات! برایشان با حوصله بسیار می‌گویم که معلمان‌تان را دوره کنید و دریابید که چگونه به اینجا رسیده‌اند و آن شده‌اند که می‌بینید و می‌شنوید. آیا آنها تکرار معلمان خود بوده‌اند؟ البته که پاسخ خیر است ...
در این سفر طولانی حتی با تصور اینکه مبدا، مقصد و مسیر یکی است (که نیست ...) هر رهگذر، چشم‌اندازهای مختلفی را نظاره می‌کند و حتی همان مسافر نیز به وقت هر نوبت گذر، چیزهایی را می‌بیند و می‌شنود که شاید پیش از آن در همان مسیر ندیده و نشنیده باشد.
در آخر به آنها تاکید می‌کنم که عاشق معلمان شایسته باشید ولی در آنها ذوب نشوید! خلاصه اینکه گذشتگان را دوره کنید، در حال زندگی کنید و نگاهتان به آینده باشد تا مگر بهره‌ای نصیبتان گردد و حلقه‌ای شوید در این زنجیر ...
امیرحسین، دوست من و نوازنده خوب سنتور، به این دلیل ساده در نظر من جلوه‌ای دیگر دارد که خودش است. با تمام قوت و ضعف‌های طبیعی یک انسان... او نوازندهی قابلی است. دستور زبان موسیقی دستگاهی ایران را بلد است. کوک سازش دقیق است. زمان‌بندی سازش متفاوت با اساتیدش ولی درست و دلنشین است و تو راغبی که بشنوی و می‌توانی لذت ببری ...
مشخص است که در این روزگار، هنوز مثل یک کودک می‌تواند لذت ببرد از کاری که انجام می‌دهد. جمله‌هایش با تمام رهایی، منظم است و سر و ته دارد که این نشانه‌ای واضح از آموزش درست است. امیدوارم که در این مسیر صعب و سخت همیشه اینگونه باشد. همین قدر عاشق، همین قدر مؤمن ... .»