داریوش فرضیایی که در جمع کودکان و خانواده‌های آسیب دیده اجتماعی حضور یافته بود در حاشیه این مراسم درباره فضای مجازی و حضور کودکان در آن به خبرنگار مهر بیان کرد: استفاده نامناسب از فضای مجازی یکی از مهمترین چالش‌های موجود بین کودکان و خانواده‌هاست. این فضا حتی برنامه‌سازان حوزه کودک و نوجوان را هم تحت تأثیر قرار داده است؛ البته این تأثیر می‌تواند جنبه‌های مثبت هم داشته باشد که در جای خود قطعاً ارزشمند است اما آن‌چه اکنون برای من مساله است و در گفت‌وگو با کودکان حاضر در این مراسم هم بارها بر آن تأکید کردم، استفاده افراطی و بی ضابطه از این فضا و بازی‌های موبایلی است.
از فرهنگ‌سازی برای بچه‌ها غافل شده‌ایم
وی اظهار کرد: فرهنگ‌سازی برای حضور در این فضا برای کودکان بیش از بزرگسالان ضرورت دارد. اتفاقی که متأسفانه آن‌گونه که شایسته است مورد توجه مدیران فرهنگی ما نبوده و برای اغلب خانواده‌ها نیز در اولویت نیست. این که بچه‌ها بدون هیچ نظارتی از سوی خانواده به هرگونه خوراک و اطلاعات دسترسی داشته باشند، بسیار خطرناک است.
فرضیایی عنوان کرد: به نظر من خانواده‌ها برای جلوگیری از این وضعیت نقش اصلی را دارند. گاهی واژه‌ها و اصطلاحاتی را از زبان بچه‌ها می‌شنوم که حتی اگر بار معنایی منفی یا غیراخلاقی هم نداشته باشد، اما به هرحال اصلاً مناسب سن آنها نیست. این برای من دغدغه بزرگی است چراکه من و هم‌نسل‌های من در دوران کودکی زبان و ذهن متناسب با سن خودمان را داشتیم و در یک روند طبیعی دوره کودکی را پشت سر گذاشتیم.
وی گفت: به روز بودن و تولید برنامه بر اساس نیازهای روز کودکان برای من همیشه یک اصل بوده است، اما این که هم به‌روز باشم و هم از فضای پاک و به دور از هیاهوی کودکی در برابر هجوم این فناوری‌های نوین دفاع کنم برایم همزمان هم چالش‌زا و هم جذاب است. این که نگاه و دنیا و مطالبات بچه‌های امروز را درک کنید سخت است، اما همین تفاوت‌ها و گفت‌وگوهایی که بر اساس آن شکل می‌گیرد، جذابیت دارد؛ به شرطی که برای پرسش‌های بچه‌ها جواب‌های منطقی و قابل‌پذیرش هم داشته باشید.
دغدغه‌هایی که هنوز برای بچه‌ها زود است
این مجری و بازیگر حوزه کودک اظهار کرد: مشکل دیگر ما، شرایط سخت اقتصادی است. به هر حال من هم در این جامعه زندگی می‌کنم و از گرانی و کمبودها و محدودیت‌ها اطلاع دارم. در همین مراسم امروز، از شادبودن و لذت بردن از کودکی می‌گفتم. از هر کدام از بچه‌ها درباره آرزوها و اهدافشان پرسیدم. یک پسربچه حدوداً هفت یا هشت ساله گفت مهمترین موضوع برای من «اقتصاد» است. وقتی به او گفتم که هنوز فکر کردن به این مسئله برای سن او زود است، با خنده به بستنی روی میزش اشاره کرد و جواب داد چرا زود است؟ وقتی فردا باید این بستنی را گران‌تر از امروز بگیرم، اقتصاد و پولدار شدن حتماً مهم است! من واقعاً جا خوردم؛ چرا باید یک بچه در این سن با این جدیت از اقتصاد بگوید؟! انگار داشتم با یک فرد بزرگسال یا آقایی که در بازار دغدغه‌های خاص خودش را دارد، صحبت می‌کردم. این خیلی عجیب و به نظر من وحشتناک است. این جمله حتماً یک پشتوانه قبلی دارد و در خانواده درباره آن صحبت شده که این‌گونه در جای دیگری بیرون می‌زند و منعکس می‌شود.
اعتبار «عمو پورنگ» را ذره‌ذره جمع کردم و راحت خرجش نمی‌کنم
فرضیایی درباره ضرورت حضور در چنین برنامه‌هایی نیز گفت: من بارها گفته‌ام که اصلاً نیازی به دیده شدن ندارم و نمی‌خواهم از خودم یک چهره قهرمان بسازم. بارها از من دعوت می‌شود که در برنامه‌های مختلف شرکت کنم اما من نمی‌خواهم اعتبار «عموپورنگ» را که در طول بیش از بیست سال و ذره‌ذره جمع کرده‌ام خرج مسائل زودگذر کنم. با هیچ کس در این موضوع تعارف ندارم. این اعتبار را نه خرج کردم و نه از آن بهره تجاری برده‌ام. امیرمحمد (متقیان) عزیز هم در این موضوع با من همسو است؛ با این که بارها در این سال‌ها به او گفته‌ام که تو برا ی انتخاب فضای جدید کاری آزاد هستی و با توجه به آن‌چه یاد گرفته‌ای می‌توانی انتخاب کنی.
صاحب شخصیت «عمو پورنگ» عنوان کرد: من انتخابم را کرده‌ام. «عموپورنگ» یک ویژند تجاری نیست و من به خودم و هیچ‌کس دیگر اجازه نمی‌دهم که این اعتبار را در ذهن بچه‌های این سرزمین خراب کند. همیشه چه جلوی دوربین و چه پشت دوربین تلاش کرده‌ام که یک نام نیک از خودم در ذهن مردم ثبت کنم.
وی با اشاره به تابلوی نقاشی که در این مراسم به او اهدا شد، افزود: اتفاقی که امروز افتاد و لطفی که خانم رعنا نیرومند و همسرش به من داشت برایم مایه خوشحالی بود اما از آن مهم‌تر فضایی بود که با حضور گرم این بچه‌های خوب، خوش‌بیان و باهوش ایجاد شد. خوشحالم که این فضای شاد و جذاب برای آنها خاطره می‌شود و همین برای من کافی است.
فرضیایی اظهار کرد: یکی از بچه‌ها از من پرسید که شما که در تلویزیون هستی، خیلی پولدارید؟ من در جواب تأیید کردم و گفتم من و امیرمحمد آنقدر پول داریم که از موجودی همه بانک‌ها بیشتر است. ما این سرمایه بزرگ را در قلب‌های شما ذخیره کرده‌ایم و قابل‌شمارش نیست. وقتی هم که پیشنهاد حضور در این مراسم به من داده شد به خانم نیرومند هم گفتم آن چیزی که برای من ارزشمند است، دورهم جمع‌شدن این بچه‌ها در یک فضای شاد است که برای مدتی آنها را از مشکلاتی که احتمالاً خودشان و خانواده درگیر آن هستند جدا می‌کند.
وی گفت: کسانی که چهره هستند حتماً رسالتی در قبال مخاطبان خود دارند و من هم همیشه تلاش کرده‌ام که بخش کوچکی از این رسالت را انجام دهم هر کس در هر جایگاهی باید تأثیرگذار باشد و یادگار خوبی از خودش به جا بگذارد. اگر یک رفتگر شریف و زحمتکش کارش را به نفر بعدی تحویل می‌دهد آن نفر دوم حتماً باید از او به عنوان یک الگوی موفق و بامسئولیت یاد کند و تلاش کند تا همان مسیر را ادامه دهد.
با کپی‌کاری نمی‌توان برنامه جریان‌ساز ساخت
این مجری و بازیگر حوزه کودک یادآور شد: من نمی‌توانم نسبت به جامعه خودم بی‌تفاوت باشم. برای همین هم است که در صفحه شخصی خود بارها به مشکلات مردم درتهیه دارو، اجاره‌نشینی، بحث کودکان کار و … اشاره کرده‌ام. اعتماد به خانواده مهمترین اصلی است که در برنامه‌هایم بر آن تأکید دارم.
فرضیایی افزود: این که بارها به شیوه خودم به بچه‌ها می‌گویم که امن‌ترین پناهگاه برای همه ما آغوش خانواده است و یا این که خطرات استفاده بیش از حد از تلفن همراه را گوشزد می‌کنم در همین راستا است. من واقعاً نگران هستم. امروز کلیپی را دیدم که یک کودک چهار ساله در حال خواندن ترانه‌ای است که کاملاً برای مخاطب بزرگسال ساخته شده بود. این نشان می‌دهد که ما هنوز در این زمینه‌ها خلاء داریم و حتماً باید به فکر باشیم، اما یک دست صدا ندارد و حتماً باید یک موج رسانه‌ای رقم بخورد.
وی در پایان صحبت‌هایش گفت: خوشحالم که در یک مقطع طولانی تلاش من و جمع زیادی از همکارانم به بار نشست و شخصیت «عمو پورنگ» برای کودکان خاطرات شیرین ساخت. این که چهره‌هایی مثل امیرمحمد متقیان یا فاطیما بهارمست کارشان را از این برنامه تلویزیونی آغاز کردند و اکنون خودشان در حوزه فیلمسازی و بازیگری فعال هستند، برای من دستاورد بزرگی است. این روند باید ادامه داشته باشد، اما نه با کپی‌کردن و خلق شخصیت‌های مشابه و اگر می‌خواهیم با همان روش‌ها برنامه بسازیم، برای بچه‌های این دوره پاسخ قانع‌کننده‌ای نخواهیم داشت و آن را پس می‌زنند.
در این آئین یک تابلوی نقاشی به عمو پورنگ اهدا شد که با تصویری از خودش همراه بود. این تابلوی رنگ روغن که پرتره‌ای از «عمو پورنگ» را نشان می‌داد، کاری از رعنا نیرومند هنرمند نقاشی است که در کنار فعالیت به عنوان دکتر داروساز به فعالیت‌های هنری نیز می‌پردازد و بانی این رویداد نیز شده بود.