به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «آن‌شربت آب؛ ۲۲ روایت از خلبان شهید داریوش ندیمی» نوشته صادق وفایی به‌تازگی توسط نشر ۲۷ بعثت منتشر و راهی بازار نشر شده است.
شهید داریوش ندیمی یکی از بزرگان و خلبانان پیشکسوت نیروی هوایی است که به‌گفته خلبانان و سربازان کهنه‌کار جنگ، می‌توانست در صورت عدم شهادت، پس از شهادت شهید جواد فکوری، یکی از گزینه‌های فرماندهی نیروی هوایی باشد. او در حالی‌که به‌عنوان نیروی ستادی و معلم‌خلبان، می‌توانست اقدام به پرواز جنگی نکند، داوطلب اجرای مأموریت غیرممکن انهدام پل العماره شد و روز ۲۵ مهر ۱۳۵۹ برای اجرای این‌عملیات برون‌مرزی، همراه با علیرضا رستمیان خلبان کابین عقبش در خاک دشمن به شهادت رسید.
خانواده شهید ندیمی از فردای شهادت او در جست‌وجوی سرنوشتش برآمدند و گاهی به اسیر بودنش امیدوار شدند. اما گاهی هم ندای شهادت و مفقودالجسدبودنش بلند و مادر، خواهران و دخترش، همراه با پسر و برادرانش ناامید می‌شدند. پیکر تابیده و تغییرشکل‌یافته این‌شهید پس از خروج ناموفق از هواپیمای منهدم‌شده، به زمین رسید و توسط دشمن به خاک سپرده شد. بقای پیکرش نیز سال ۶۹ به میهن بازگشت و سال ۱۳۷۰ در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
داریوش ندیمی متولد سال ۱۳۲۴ بود و سال ۱۳۵۹ به شهادت رسید. او همدوره خلبانان بزرگی چون قاسم پورگلچین، فریدون صمدی و … است.
«آن‌شربت آب» دربرگیرنده ۳۳ روایت از دوستان و نزدیکان داریوش ندیمی درباره زندگی و کارنامه جنگ اوست و ترتیب روایت‌ها در آن به اسم راوی‌ها این‌گونه است:
حمید ندیمی، فریدون صمدی، طلعت ندیمی، فرج‌الله براتپور، کوروش ندیمی، جهانگیر ابن‌یمین، توران ندیمی، بهمن فرقانی، نیلوفر عباس‌زاده، روح‌الدین ابوطالبی، طلعت ندیمی، علیرضا نمکی عراقی، حمید ندیمی، حسینعلی ذوالفقاری، بیتا ندیمی، محمدرضا قره‌باغی، علیرضا ندیمی، محمود ضرابی، حمید ندیمی، مصطفی روستایی، حمید ندیمی، خسرو غفاری، محمدصدیق قادری، محمد عتیقه‌چی، حسین نیکوکار، حمید ندیمی، علی کدیور، حمید ندیمی، ناصر رضایی، سیاوش مشیری، حمید ندیمی.
به‌گفته نویسنده کتاب، علت حضور بیشتر حمید ندیمی برادر شهید در روایت‌های کتاب، تلاش‌های او برای کشف نهایی سرنوشت برادرش و همین‌طور رابطه نزدیک آن‌دو است. حمید ندیمی پس از شهادت برادرش، سال‌ها برای پی بردن به واقعیت شهادت یا اسارت او به جستجو پرداخت و پس از دیدن عکس پیکر برادرش، موضوع را برای مدتی از مادر و خواهران خود مخفی کرد. اما در نهایت با تبادل پیکر ۷۰ خلبان شهید ناچار شد واقعیت را برای آن‌ها فاش کند.
وفایی می‌گوید عنوان «آن‌شربت آب» بر پیشانی کتاب نیز اشاره به لیوان آب خنک و گوارایی دارد که شهید ندیمی پیش از سوار شدن به هواپیما و اعزام به مأموریت بی‌بازگشتش نوشید و گفت «مزه شربت شهادت می‌دهد!»
در بخشی از «آن‌شربت آب» می‌خوانیم:
موفق شدم مسیر را پیدا کنم و به سمت خاک خودی برگردم. همان ارتفاع پایین را حفظ کردم و در صدم ثانیه‌ها و ثانیه‌های عبور از بستان و شوش که با هواپیما فاصله زیادی از هم ندارند، هزار فکر و خیال از مغزم عبور کرد. می‌گفتم: «خدایا من رفیق نیمه‌راه بودم یا جناب ندیمی؟» یاد آن‌لحظه آب‌خوردنش افتاد و آن‌حرفش درباره شربت شهادت! شاید زمان رفتن من نرسیده بود که آب را نخوردم! یا شاید هم قسمتم نبود و شایدهای دیگر!
وقتی از منطقه خطر دور شدیم، تماس رادیویی با بیرون هواپیما را برقرار و شروع به صحبت با رادار دزفول کردم. «شماره ۱ را زدند! من دور زدم! احتمال زیاد شهید شده است!» آن‌ها هم سریع به رادار سوباشی خبر دادند. سوباشی هم به فرماندهی پایگاه همدان اطلاع داد.
این‌کتاب با ۱۵۲ صفحه مصور، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۱۲۰ هزار تومان منتشر شده است.