خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: وقتی لشکریان حر بن یزید ریاحی در مقابل سپاه اندک امام حسین (ع) قرار گرفت، امام به مؤذن خود فرمود: «اذان بگو». او که باور داشت اذان، مهیا شدن برای میهمانی ملکوت است...
حسین به فرموده خود، نماز را برای ادای تکلیف نمی‌خواند بلکه نماز را دوست داشت و به آن عشق می‌ورزید؛ تا جایی که روز عاشورا، در صحرای کربلا و در میانه محشر کبری، زیر بارش تیرها و نیزه‌ها نماز ظهر را به جای آورد. شهیدان کربلا، اذان آخر خود را با بانگ حسین (ع) شنیدند.
پیکی به سوی سپاه دشمن فرستادند تا دست از جنگ شسته و مهیای نماز شوند. عمر سعد ابتدا قبول کرد؛ او بر خلاف خلیفه وقت پایبند به انجام فرایض بود اما به تحریک شمر، پس از اینکه اباعبدالله نماز را شروع کرد، وعده خود را زیر پا گذاشت و جنگ را از سر گرفت.
امروز یازدهمین روز از چلّه تکیه «مجله مهر» است و اولین دهه از ماه عزا به پایان رسیده؛ در این گزارش دعوت امام حسین (ع) به حکمت‌های عبادی از جمله نماز را از باب چهارم کتاب «حکمت نامه امام حسین (ع)» مرور خواهیم کرد.
حسین بن علی که می‌دانست چه در پیش است، مطابق هر قدم و هر لحظه عاشورا درسی برای مسلمانان و شیعیان داشت و عاشقانه‌ترین درسی که داد نماز اول وقت در میدان جنگ بود.
وقتی که زمان نماز فرا می‌رسید
جالب است بدانید که امام حسین در روایتی برای فرزند خود حضرت زین‌العابدین نقل کرده‌اند که حضرت جبرئیل چطور زمان اقامه نمازها را به پیامبر خدا فرموده است؛ در این کتاب نقل قولی از «مسند زید» به نقل از «زید بن علی»، از پدرش امام زین العابدین، از امام حسین آمده و نوشته شده است:
خورشید در آستانه زوال بود که جبرئیل بر پیامبر فرود آمد و به او فرمان داد. تا نماز ظهر بخواند و وقتی سایه به اندازۀ خود شیء سایه دار رسیده بود، فرود آمد و به او فرمان داد تا نماز عصر بخواند. سپس هنگامی که قرص خورشید پایین رفت، فرود آمد و به او فرمان داد تا نماز مغرب بخواند. سپس، هنگامی که شفق پایین آمد فرود آمد و به او فرمان داد که نماز عشاء بخواند و هنگامی که سپیده دمید فرود آمد و به او فرمان داد تا نماز صبح بخواند.
آتش‌هایتان را خاموش کنید
همچنین درباره اهمیت اقامه نماز و مواظبت از آن نقل است:
عیون أخبار الرضا - به سندش از امام حسین از امام علی، پیامبر خدا فرمود: «تا هر زمان که مؤمن بر نمازهای پنجگانه خود مواظبت کند، شیطان از او هراسان است و چون آنها را تباه کند، بر او جرأت می‌یابد و او را در گناهان بزرگ می‌اندازد.»
عوالی اللالی به سندش از امام حسین، از امام علی، از پیامبر خدا: در وقت هر نماز واجب فرشته‌ای از لایه‌های زیرین عرش ندا بر می‌آورد: «ای مردم به سوی آتش‌هایی برخیزید که خود بر پشت خود برافروخته‌اید و با نمازهایتان آن آتش‌ها را خاموش کنید.»
خدا به من نزدیک‌تر از آنکه کسی بین‌مان فاصله بیندازد
حضور قلب در نماز آرزوی هر مسلمانی است که می‌خواهد خود را به خدای خویش نزدیک سازد. در کتاب حکمت‌نامه امام حسین روایتی نقل شده که حضور قلب ایشان را به تصویر می‌کشد.
بحار الأنوار به نقل از منیف، از امام صادق از امام باقر، از امام زین العابدین: امام حسین نماز می‌خواند و مردی از جلو ایشان می‌گذشت. یکی از هم‌نشینان امام آن مرد را از حرکت باز داشت. چون امام حسین نمازش را تمام کرد به او فرمود: «چرا آن مرد را باز داشتی؟»
گفت: «ای فرزند پیامبر خدا! میان تو و محراب، فاصله انداخت. فرمود: «خداوند به من نزدیک‌تر از آن است که میان من و او کسی فاصله بیندازد.»
بگذارید نماز بخوانیم
نماز ظهر عاشورا معروف‌ترین نمازی است که عالمیان از امام حسین (ع) به یاد دارند. مرحوم ری شهری در کتاب حکمت‌نامه امام حسین درباره اقامه نماز در میانه میدان جنگ نوشته است:
تاریخ الطبری - به نقل از حمید بن مسلم: ابوثمامه عمرو بن عبد الله صائدی روز عاشورا به امام حسین گفت: «ای ابا عبد الله جانم به فدایت! من می‌بینم که اینها به تو نزدیک شده اند و به خدا سوگند کشته نمی‌شوی تا من به پای تو کشته شوم، إن شاء الله! دوست دارم خدایم را در حالی دیدار کنم که نماز ظهری را که وقتش رسیده، بخوانم.»
امام حسین سرش را بالا آورد و فرمود: «نماز را به یاد آوردی. خداوند، تو را از نمازگزاران و ذاکران قرار دهد. آری اکنون، اول وقت آن است.»
سپس فرمود: «از آنان بخواهید که از ما دست بردارند تا نماز بخوانیم».