خبرگزاری مهر، گروه مجله: «دنبال یک لقمه نون حلال»؛ این جمله مشترک همه کسانی است که این روزها شرافتمندانه برایشان مهم است «روزی حلال» به خانه ببرند؛ روزهایی که پول درآوردن از جیب دیگران هزاران راه آبرومندانه دارد؛ اما با این حال، برایشان مهم است نان سفره و پول جیبشان از کجا و چطور آمده باشد!
کسب «روزی حلال» یکی از آموزه‌هایی است که دین اسلام بر آن بسیار تاکید کرده و پاداش و آثار فراوانی را برایش در نظر گرفته است. مسلمان در کسب روزی و به دست آوردن مایحتاج زندگی آزاد است، امّا اجازه ندارد که در این راه آلوده به فساد شود و در معرض سقوط قرار بگیرد.
بنا بر روایاتی که از پیامبر رسیده، بر همه لازم است در راه به دست آوردن درآمد حلال تلاش کنند و از بیکاری و تنبلی و حرام‌خواری بپرهیزند.
اما لازم است بدانیم اسلام هرگز پیروانش را به چشم‌پوشی از مواهب الهی دعوت نکرده و فقر را ارزش و نعمت به حساب نیاورده است! بلکه از او خواسته تلاش و فعالیت کند و از راهی پاک، بدون آن که حق دیگران را ضایع کند، منجر به فساد شود یا کم‌فروشی کند و… روزی خود را به دست بیاورد.
امروز هجدهمین روز از چلّه شعور «مجله مهر» است؛ چلّه‌ای که در آن درباره مسائل مختلف اجتماعی، مذهبی و اخلاقی، سراغ سومین امام شیعیان می‌رویم. این بار سخنان سیدالشهدا (ع) در مورد کسب روزی حلال را از کتاب حکمت‌نامه امام حسین اثر مرحوم آیت‌الله محمدی ری‌شهری مرور می‌کنیم. در متن این کتاب آمده است:
بهترین عبادت، کسب روزی حلال است
از امام حسین (ع) نقل شده که از قول پیامبر خدا (ص) فرموده‌اند:
«عبادت، هفتاد باب (بخش) دارد که برترین آنها، در پی روزی حلال بودن است.»
نکته قابل توجه آن است که در اسلام علاوه بر تاکید بر روزی حلال به «تجارت» نیز سفارش کرده است. در کتاب مرحوم ری شهری نوشته شده است:
الخصال_ به سندش، از امام حسین، از امام علی، از پیامبر خدا: «نُه دهمِ روزی در تجارت است و آن جز باقی مانده در گلّه‌داری.»
همچنین این کتاب اشاره کرده است:
الخصال به سندش از امام حسین (ع) از امام علی (ع) _پیامبر ص) خدا فرمود: «چون دو تاجر، راست بگویند و نیکی کنند داد و ستدشان برایشان برکت می‌کند و چون دروغ بگویند و خیانت کنند، برایشان مبارک نمی‌شود و آن دو تا هنگامی که از هم جدا نشده اند، حق فسخ معامله را دارند و اگر با هم اختلاف پیدا کردند، حق با صاحب کالاست و با سوگند او دعوا تمام است؛ یا آنکه خصومت را رها کنند.»
برای خرید چانه می‌زد؛ بعد همه را می‌بخشید
تاریخ بغداد به نقل از ابو هشام قناد بصری: «من کالاهایی را از بصره برای امام حسین می‌بردم و گاه با من در خرید آن چانه می‌زد؛ اما برخی مواقع، هنوز از نزدش برنخاسته بودم که همه آنچه خریده بود را به دیگران می‌بخشید. [روزی] گفتم: ای فرزند پیامبر خدا از بصره برائتان کالا می‌آورم و با من چانه می‌زنی؛ اما هنوز برنخاسته همه‌اش را می‌بخشی؟! فرمود: پدرم برایم نقل کرد و آن را به پیامبر نسبت داد که: زیان‌کار (کسی است که) نه ستوده است و نه پاداش دارد.»