به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام محسن قنبریان کارشناس و سخنران مذهبی در مراسم عزاداری ماه محرم هیئت اصحاب الحسین دانشگاه تهران به تبیین انواع دین داری در تاریخ اسلام و چگونگی مقابله با دین بازان و ممناعت آنان از ورود به حکمرانی دینی پرداخت و در صحبت‌هایی بیان کرد: خدای متعال از ما دین خالص و دینداری مخلصانه خواسته است. ما در عمل گاهی مجبور به تزاحم هستیم، یعنی در انتخابات بین ۲ فردی که شاید اصلح هم نباشند بالاخره یکی را انتخاب کنیم اما در اندیشه جایی از تزاحم نیست و باید در ساحت باور و اندیشه، خالص و ناب آن را برداریم.
امام رضا اولین بار از اسلام ناب و خالص سخن گفت
وی ریشه اسلام ناب را از امام رضا دانست و توضیح داد: بعد چند سال از شهادت پیامبر اسلام‌های متفاوتی پدید آمد. امام رضا (ع) رساله‌ای نوشتند به نام محض الاسلام و اسلام خالص که در واقع ایشان عنوان اسلام خالص و ناب را اولین بار بیان کردند. ما در زمانه خودمان دوباره مجبور شدیم اسلام خالص را پیدا کنیم و اگرچه ممکن است غلط‌هایی هم در آن باشد اما جد و جهد خود را باید بکنیم تا درستش را برداریم.
این کارشناس مذهبی افزود: ببینیم در مکتب سیاسی اسلام مردم و احکام خدا چه جایگاهی دارند، نمی‌شود با سنجاق کردن واژه‌ها خود را راحت کنیم اگر انچه درباره اسلام ناب می‌گوئیم از یک نظریه منسجم برخوردار نباشد در جایی از هم می پاشند. اینجا نبود شهید بهشتی و شهید مطهری که بتوانند امتدادها و گفتمان‌ها را دربیاورند سخت‌تر است.
وی با بیان این نکته که همه انبیای الهی دینشان خالص و دینداریشان مخلص بود تصریح کرد: اوج این دینداری حسین بن علی (ع) است. به مردم کوفه گفت اگر من را می‌خواهید من به سوی شما می آیم. امام خمینی هم راه امام حسین (ع) را رفت که نه همرنگ جماعت شد و نه سلطه بر مردم داشت، مردم او را خواستند که به کشور آمد.
جریانی رسانه‌ای به دنبال قرار دادن حوزه قم و نجف در مقابل یگدیگر است
این استاد حوزه به چهار صنف دین و دینداران اشاره کرد و با تشریح ویژگی دین بازان افزود: یک جریان رسانه‌ای در دهه اخیر تلاش می‌کند حوزه نجف را مقابل حوزه قم بگذارد و بگوید حوزه قم دین به علاوه سیاست است و حوزه نجف گوشه‌ای بشیر و نذیر نشسته است و دخالتی در امور سیاسی نمی‌کند. این جریان می‌گوید ببینید در عراق فسادهای دولتی پای مرجعیت نوشته نمی‌شود اما نمی بیند صدام چگونه استادِ آیت الله سیستانی را حذف کرد.
نمی‌شود از مغرب زمین برای قرآن سوغات آورد
قنبریان با تاکید بر این نکته که نمی‌شود از مغرب زمین برای قرآن سوغات آورد و راه سکولارها به درد ما نمی‌خورد اشاره کرد: رسول الله می‌دانست عده‌ای دین باز می‌شوند با وجود این دست از حکومت دینی برنداشته است. ایشان گفت حکومت را دینی نگه می‌دارم چون خدا خواسته حکومت دینی است و سپس سه راه حل داد. اول اینکه مسؤولیت را هزینه دار کرد و طعمه قرار نداد تا برای دین باز به صرفه نباشد که مسؤولیت بگیرد. در عهدنامه مالک اشتر امیرالمومنین (ع) ۱۴ شرط سخت برای قاضی شمرد و گفت این یک شرط را رعایت و بعد قاضی انتخاب کن و بعد که انتخاب کردی نظارت پسینی داشته باش. می‌گوید وقتی می‌خواهی به کسی را به کار بگیری گزینش داشته باش. ورود به مسؤولیت مثل خدمات عمومی نیست. کسی که سر میز والی و کارگزار بنشیند باید صلاحیتش احراز شود. سمت مسئولیت از سر محابات نده. کار تشخیص را فقط تو به صورت تنها انجام نده و جاسوس برای آن‌ها بگذار. حواست باشد اگر از سر رأی شخصی حکم زدی این تولد جور و خیانت است.
وی افزود: امیرالمومنین (ع) فرمودند جاسوس برای مردم نه، برای کارگزاران بگذار. کسی که کارگزار شده هرچه صندلی اش بلندتر شد جاسوس‌ها بیشتر شود که نتواند هر کاری خواست بکند. نمی‌گوید در امور شخصی جاسوسی کن می‌گوید در امر کاری حواست به او باشد. نمی‌شود هم در دیوان هم در بازار باشی این تعارض منافع دارد. وقتی امضا در دیوان داری اگر دکانی در بازار داشته باشی به دنبال منفعت خودت هستی.
قنبریان توضیح داد: حضرت می‌فرمایند مراقبت بر معاونینت کن و اگر یکی دست درازی کرد و یکی از جاسوس‌های اهل صدق به درباره خیانتش گفت همین کافیست، باید شلاق بخورد و عقوبتش بدنی باشد.
وی همچنین بیان کرد: البته در قانون مجازات اسلامی نوشته شده توهین به کارگزار جمهوری اسلامی جرم مضاعف است اما رهبر انقلاب گفته‌اند مجازات اینها هم باید مضاعف باشد تا عادل اجرا شود. اگر فحشی به مدیر کل و وزیر دادی جرم مضاعف است و حتی دادستان ورود می‌کند اما اگر خطا کرد باید تنبیهش هم مضاعف باشد. اگر این شرایط به وجود بیاید دین باز برایش نمی صرفد که مسئولیت بگیرد.
وی بیان داشت: خطبه ۲۱۶ نهج البلاغه مثل نامه ۵۳ از بهترین خطبه‌های نهج البلاغه و کاربردی برای حکومت است. می‌فرماید یکی از یاران حضرت تعریف و تمجیدی بلندی کرد و شاید قصد خیر داشت و دین باز هم نبود اما امیرالمومنین (ع) به صراحت درباره تملق صحبت کردند.