به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پژوهشگاه رویان، بهبود زخم روندی کاملاً برنامه‌ریزی شده است که هرگونه اختلال در آن منجر به ایجاد اسکار (scar) می‌شود. یکی از تنظیم کننده‌های بالقوه ترمیم زخم و اسکارزایی میکرو RNAها هستند. میکرو RNAها، RNAهای کوچکی هستند که در تنظیم بیان ژن نقش دارند، ولی با این وجود نقش میکرو RNAها در بهبود زخم به طور کامل شناخته نشده است.
با هدف شناخت بهتر نقش میکروRNAها در بهبود زخم، دکتر پروانه محمدی، سارا امجدیان، دکتر محمد جواد فاطمی، دکتر شریف مرادی و مهدی حصارکی از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی ایران و دانشگاه رگنسبورگ آلمان در پژوهشی به بررسی بیان و عملکرد میکرو RNAها در بیمارانی با زخم‌های پوستی پرداختند.
در این مطالعه از زخم‌های بیماران دارای اسکار هایپرتروفیک و همچنین بیماران دارای ترمیم زخم طبیعی در مراحل التهاب، تکثیر و بازسازی نمونه برداری شد. سپس با روش‌های آزمایشگاهی، میزان بیان ۱۴ میکرو RNA انتخاب شده بررسی شد. علاوه براین، بیان ژن‌های دخیل در التهاب، رگزایی، تکثیر و مهاجرت در نمونه‌های مذکور اندازه گیری شد و از روش‌های آزمایشگاهی برای بررسی میزان تکثیر و مهاجرت سلولی استفاده شد.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Archives of Dermatological Research به چاپ رسیده است، نشان داد، ۵ میکرو RNA (miR-۱۶-۵p، miR-۱۵۲-۳p، miR-۱۲۵b-۵p، miR-۳۴c-۵p، و miR-۱۸۲-۵p) در زخم‌های بدون اسکار و دارای اسکار به شکل متفاوتی بیان می‌شود. براساس نتایج حاصل از بررسی‌های بیان ژن، ژن miR-۱۸۲-۵p برای مطالعات عملکردی انتخاب شد.
بررسی‌های تکمیلی نشان داد ژن میکرو RNA با نام miR-۱۸۲-۵p منجر به القای رگزایی در محل زخم می‌شود. همچنین این میکرو RNA از مهاجرت کراتینوسیت‌ها (سلول‌های سازنده روپوست) جلوگیری می‌کند و در نتیجه منجر به تکثیر، مهاجرت و تمایز فیبروبلاست‌ها شده و ساخت کلاژن نوع یک را در محل زخم القا می‌کند. این پژوهش ژن‌های FoxO۱ و FoxO۳ را به عنوان ژن‌هایی که به صورت بالقوه می‌توانند متأثر از miR-۱۸۲-۵p بیان شوند، معرفی کرد.
نتایج پژوهش اخیر نشان داد miR-۱۸۲-۵p در زخم‌های دارای اسکار و بدون اسکار به شکل متفاوتی بیان می‌شود و بر رفتار سلول‌های درگیر در بهبود زخم‌های پوستی مؤثر است. بیان خارج از تنظیم میکرو RNA مذکور باعث اختلال در مراحل ترمیم زخم شده، منجر به ایجاد اسکار می‌شود.