به گزارش خبرگزاری مهر، در مدت یک قرن گذشته جمعیت انسانهای زمین از یک میلیارد نفر به شش میلیارد نفر رسیده است.
به طوری که اعتقاد بر این است دنیا هرگز به این شلوغی نبوده و در هیچ زمانی به اندازه امروز نقاط مختلف آن شناخته نشده بوده است.
اما اکنون مجله علمی "نیوساینتست" در طبقه بندی که به تازگی انجام داده است نشان داد که روی کره زمین مناطق زیادی وجود دارند که به "آخرین محلها" معروف هستند که دست انسان هنوز به آنها نرسیده و بنابراین هنوز روی نقشه های جغرافیایی نامی از آنها برده نشده است. در این مناطق مردمی زندگی می کنند که وارد زندگی متمدن امروزی نشده اند و همچنان به شیوه بدوی زندگی می کنند.
براساس تحقیقات Survival International در حال حاضر بیش از 100 قبیله و در مجموع حدود 40 هزار نفر وجود دارند که هنوز با بقیه دنیا تماس برقرار نکرده اند.
در طبقه بندی "نیوساینتیست" Gangkar Puensum واقع در بوتان با 7 هزار و 541 متر ارتفاع، اولین محل در آخر دنیا و بلندترین مکانی است که دست انسان تاکنون به آن نرسیده است.
کوهنوردان سه بار برای رسیدن به قله این کوه تلاش کرده اند اما از سال 1994 دولت این کشور آسیایی به منظور احترام گذاشتن به مذاهب سنتی جمعیتهای محلی تلاشهای جدید را ممنوع اعلام کرد.
دومین رتبه این طبقه بندی متعلق به کوههای Nyainqentangla شرقی است که از 164 قله این کوههای تبتی هنوز هیچ انسانی قدم به 159 قله آن که همگی در ارتفاع بالای 6 هزار متر واقع شده اند، نگذاشته است.
رتبه سوم طبقه بندی مجله "نیوساینتیست" مربوط به مناطق دست نیافته ای است که در "گرینلند" و قطب جنوب واقع شده اند.
در رتبه چهارم "آخرین محلهای" زمین در زیر زمین واقع شده است. این محل، بزرگترین غار انگلیس است که با نام "تیتان" شناخته می شود و در "دربی شایر" واقع شده است. این غار در سال 1999 کشف شد و از آن زمان تاکنون غارنوردان هنوز راهی برای رسیدن به اعماق آن پیدا نکرده اند. این غار در زمانی کشف شد که تصور بر این بود هیچ حفره ناشناخته ای در روی زمین وجود ندارد.
در رتبه پنجم آخرین محل زمین بیابانی به مساحت 50 هزار کیلومتر مربع در نزدیکی دریای آرال است. در حقیقت این بیابان تاکنون در هیچ نقشه جغرافیایی مشخص نشده است و تنها یک تصویر ماهواره ای از آن وجود دارد.
در رتبه بعدی این رده بندی، منطقه ای در پاراگوئه قرار گرفته است. در این کشور منطقه ای در آخر دنیا وجود دارد که محلی در حدود 100 کیلومتر است و در آن گروهی از انسانها زندگی می کنند که تا قبل از سوم مارس 2004 هرگز کسی آنها را ندیده بود. در این سال دانشمندان تصمیم گرفتند برای شناسایی اعماق جنگلهای پاراگوئه وارد این منطقه شوند و در کمال شگفتی گروهی از انسانها را شناسایی کردند که هرگز با مناطق متمدن زمین هیچ تماسی برقرار نکرده بودند.