به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی گروه سینمایی «هنروتجربه»، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «لاله کبود» شامگاه سه شنبه ۱۶ مرداد توسط گروه سینمایی «هنروتجربه» و با حضور مهرشاد کارخانی کارگردان و تهیه کننده و دیگر عوامل فیلم برگزار شد.
مهرشاد کارخانی تهیه کننده و کارگردان فیلم «لاله کبود» با اشاره به روند ساخت این فیلم گفت: «لاله کبود» شخصی‌ترین فیلم من است. جدا از همه مشکلاتی که برای ساخت فیلم در ایران وجود دارد معتقدم بسیار دشوار است که شما در این شرایط آشفته سینما بتوانید و شهامت این را داشته باشید فیلمی بسازید که ۹۰ درصدش در لانگ شات باشد.
کارخانی با اشاره به تاثیر پذیری از فیلمسازانی همچون هاوارد هاکس، آنتونی مان، روبر برسون، آنتونیونی و شهید ثالث در این فیلم گفت: بعد از اتفاقاتی که در چند سال گذشته افتاد یعنی کرونا و و مسائل اجتماعی که به وجود آمد، احساس کردم در حالی که من یک فیلمساز شهری و خیابانی هستم، در طرح‌هایم به دنبال طرحی متفاوت باشم. تا اینکه این طرح به ذهنم آمد؛ ماجرای یک انتقام با نگاهی دیگر در حاشیه شهر. پیش از این هم در بخشی از فیلم‌هایم حاشیه شهر وجود داشت و فقط یک بار از چهارراه استانبول بالاتر رفتم که آن هم در فیلم «ریسمان باز» بود.
کارخانی درباره استفاده از نمای لانگ شات در «لاله کبود» و روایت فیلم در نمای لانگ شات گفت: اگر بخواهم به زمینه عمیق‌تری برای استفاده از لانگ شات برگردم باید از خاطرات کودکی در ایستگاه بهرام که ایستگاه دوم یا سوم در خط راه آهن تهران-مشهد است بگویم و ایستگاه‌های زیبای دیگر. در کودکی من وقتی که از تهران با قطار مسافرت می‌کردیم این ایستگاه بین راهی بود. این ایستگاه فضایی بهشت گونه و سرسبز پر از درختان زیبا در کنار ریل راه آهن و اتاقک سوزنبانی داشت که از قاب پنجره قطارها هنگام توقف و حرکت و … همه روی انسان تاثیر می‌گذاشت که در خیال و رویای کودکی من و شاید در آن سن ۱۰ سالگی ثبت شده است و می‌رسد به روزگار امروز و ایستگاه امروز در فیلم «لاله کبود» که اتمسفر چیزی می‌شود که می‌بینیم.
وی توضیح داد: تاثیر گرفتن هنرمندان از یکدیگر ایرادی ندارد و هر هنرمندی در هر زمینه‌ای می‌تواند تاثیر بپذیرد و اساساً هنرمندی نداریم که بگوید من تحت تاثیر هیچکس نبودم. هیچ گاه از یک فیلمساز به خصوص وام نگرفتم. از فیلمسازان زیادی در ایران، از سینمای وسترن و سینماگران مدرن در اروپا تاثیر گرفتم اما همیشه فیلم خودم را ساختم. مخاطب «لاله کبود» می‌تواند بگوید که لحظه‌هایی از این فیلم یادآور چه فیلم‌هایی است ولی در مجموع امکان ندارد کسی بتواند بگوید این فیلم شبیه فیلم دیگری است چرا که ماجرا و فضای این فیلم با یک نگاه نو طراحی شده است و حالا تاثیر پذیری هم در آن وجود دارد.
امید رنجبر منتقد سینما نیز درباره فیلم «لاله کبود» گفت: سه شاخص اصلی را در مورد این فیلم می‌توانیم مطرح کنیم یک فضا، دوم فرم و سوم ریتم که هر کدام اساساً وامدار یک نوع سینما هستند. این فیلم به طور صرف روایت تک پروتاگونیستی نیست و ۲ کاراکتر زن هم می‌توانند خودشان در دل پروتاگونیست قصه جا بگیرند یعنی ما تک شخصیت صرف به عنوان پروتاگونیست ضد قهرمان نداریم. فرم اثر را بیشتر در میزانسن و انتخاب لانگ شات می‌توان مورد بحث قرار داد و نماهای این فیلم را بیشتر در فیلم‌های وسترن می‌بینیم. در بحث ریتم فیلم سمت سهراب شهید ثالث می‌رود به خصوص با فیلم «طبیعت بی‌جان» که یک تک لوکیشن کنار ریل راه آهن واسطه می‌شود تا ما یک شخصیتی را پیدا کنیم.
وی ادامه داد: «لاله کبود» را می‌توانیم فیلمی بدانیم که از همه جای تاریخ سینما وام گرفته است که البته این امتیاز منفی فیلم نیست اما یک مقدار حل شدن این نوع آثار در اولین باری که می‌بینیم سخت است.
محسن غفاری یکی از بازیگران فیلم نیز گفت: فیلم‌هایی که در سینمای مستقل شرایط اکران پیدا می‌کنند حتماً از فیلترهای بسیار زیادی عبور می‌کنند تا به این شرایط می‌رسند و این به نظرم کار بسیار سختی در این روزهای سینمای ایران است. به همین دلیل لازم است که از سینمای مستقل حمایت شود هم برای کسانی که به ساخت فیلم در سینمایی مستقل علاقه دارند و هم برای من بازیگری که دوست دارم از این طریق خود را به سینما معرفی کنم.
محسن غفاری با اشاره به ویژگی‌های شخصیت اصلی فیلم گفت: بسیاری از اتفاقاتی که در فیلم برای شخصیت اصلی رخ می‌دهد در زندگی شخصی خودم تجربه کرده بودم و اینکه قرار بود این ضد قهرمان را بازی کنم برایم بسیار جذاب بود. از سویی دیگر بازی کردن در لانگ شات برای من بازیگر چالشی را به‌وجود می‌آورد که وقتی قرار است پلان بسته‌ای از من گرفته شود به نحو احسن از آن استفاده کنم و با ریز جزئیات به آن بپردازم.
شکیلا سماواتی یکی دیگر از بازیگران فیلم نیز گفت: «لاله کبود» فیلمی است که من خودم خیلی آن را دوست دارم. کار کردن با آقای کارخانی چه در پروسه پیش تولید و چه در طول مصاحبه‌هایی که برای این نقش داشتم بسیار جذاب بود. من از تجربه و زیست تئاتری ام در این فیلم خیلی استفاده کردم. در تئاتر ما چیزی تحت این عنوان داریم که خود را از بیرون می‌بینیم و آنقدر به بدن، اکت و صدای خود مسلط می‌شویم که انگار داریم خودمان را از بیرون می‌بینیم و این تجربه در این فیلم و به خصوص بازی در نمای لانگ شات خیلی به کمک من آمد.
مهتاب نویدی یکی دیگر از بازیگران فیلم نیز عنوان کرد: بازی در این فیلم برای من اصلاً کار آسانی نبود زیرا نقش من یکی از کم دیالوگ‌ترین نقش‌هاست و در سکوت و سکون فیلم اهمیت زیادی دارد. مهتاب نماد یک زن کاملاً مستقل، جسور و متفاوت است که می‌تواند از همه قضاوت‌ها دور شود. من مهتاب «لاله کبود» را با تمام وجودم درک کردم.
منصور عبدرضایی مدیر فیلمبرداری نیز درباره تعامل و همکاری که با کارگردان فیلم داشت.
وی بیان کرد: استفاده از نماهای لانگ شات و انتخاب لنز برای ما افق‌های جدیدی ایجاد می‌کرد. قاب‌های لانگ شات را با همکاری آقای کارخانی و مشورت هم انتخاب می‌کردیم و تنها در چند نما به کاراکتر نزدیک شدیم. ما با لانگ شات‌ها مخاطب را مجبور می‌کردیم که همه جای قاب را ببیند.
در این نشست مهرشاد کارخانی تهیه کننده و کارگردان و عبدرضایی مدیر فیلمبرداری فیلم با یادی از مازیار شیخ محبوبی صدابردار و علی غرابی طهرانی صداگذار فقید فیلم از زحمات آنها تشکر کردند.