خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ گاهی پیش خرید محصولاتی که امکان فرآوری و ارزش افزوده بیشتری داشته باشد از کشاورزان رغبت آنان برای کشت بیشتر و بهینه‌تر محصولات را افزایش می‌دهد.
امین مرتضی متولد ۱۳۷۵ طلبه و ساکن شهر بوئین میاندشت اصفهان است. او از سال ۱۳۹۵ وارد عرصه حمایت از کشاورزان شد و با حذف دلالان به رونق تولیدات روستایی کمک بسیاری کرد. آقای
آقای مرتضی در طول زندگیش دیده بود که کشاورزان با وجود زحماتی که می‌کشند نفع کمی می‌برند و به همین دلیل جوانان روستایی از این حوزه کاری خارج می‌شوند. درک ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های فراوان بخش کشاورزی و تولیدات روستایی باعث شد به این سمت کشیده شود. وقتی با کشاورزان صحبت می‌کرد متوجه شد که مسئله اصلی آن‌ها نداشتن ایده و راهنما است.
اگر ما به سخنان امام صادق (ع) و ائمه خودمان مراجعه کنیم می‌بینیم ائمه نیامده بودند که مردم را صرفاً به بهشت و زندگی اخروی هدایت کنند بلکه مسیر سعادت دنیوی را هم به مردم نشان می‌دادند. امروز این کار مغفول مانده و باید برای آن جهاد کرد. بدون سرمایه زیاد و یا با اندکی سرمایه حتی به اندازه یک میلیون تومان هم می‌شود شغلی ایجاد کرد که بازدهی و درآمد داشته باشد. اما نیازمند امید و تاب‌آوری است تا با یک مانع و شکست کار را رها نکنیم.
بعضی رستوران‌های بین راهی ماست را با کاسه‌های گلی سرو می‌کنند. روزی آقای امین مرتضی در جاده دید که خانمی با یک ماشین گران قیمت در حال توزیع این ماست‌ها در رستوران‌های بین جاده‌ای است. موضوع را که از او موضوع را پرسید گفت: من این کاسه‌ها را می‌آوردم خانه و در داخلش چیزی می‌گذاشتم و با بچه‌ها نقاشی می‌کشیدند. اما بعد به این نتیجه رسیدم که در این‌ها ماست بریزیم. خودمان ماست سنتی را تولید کردیم و داخل همین‌ها به رستوران‌ها تحویل دادیم. اولش سخت بود. بعضی‌ها بد برخورد می‌کردند و برخی می‌گفتند مغازه‌ات کجاست. اما کم کم اعتماد سازی کردیم و امروز پانزده خانم با من کار می‌کنند و خیلی موفق‌اند.
به نظر آقای مرتضی ایده امیدواری و تداوم راز موفقیت این خانم بود. به همین دلیل او هم از زمین‌های خاکی و بیابان‌های اطراف شهر شروع کرد. گیاهان دارویی را می چید و برای فروش به شهر می‌برد. کم کم فروشگاهی برای فروش محصولات راه‌انداخت و ادوات و کارگاه فرآوری و بسته‌بندی محصولات کشاورزی را مهیا کرد. او در حال حاضر در کارگاه ابزار خشک‌کنی، بسته بندی، آسیاب، روغن‌گیری، شیره‌گیری، عرق‌گیری و غیره را دارد و تمامی این امور را انجام می‌دهد.
کاری هم که برای کشاورزان می‌کند شبیه کارهای امدادی است. کشاورز ممکن است در طول دوران زندگی خود با خشکسالی، پرمحصولی، آفت و شرایط دیگر مواجه شود. حداقل کاری که او برای کشاورزان می‌کند مشاوره‌دادن است. گاهی مسیری را برای فرآوری و فروش برای کشاورز مشخص می‌کند تا آسیب نبیند و دچار مشکل نشود و یک فرایند برد برد را تجربه کند.
یکی از کارهای او ترغیب کشاورزان به استفاده از تجربیات سایر کشاورزان مناطق دیگر است که محصولات با بازدهی مالی بیشتر بکارند و یا محصولاتی که توانایی فرآوری و افزایش افزوده بیشتر داشته را از تولید کنند. آقای مرتضی و همکارانش این محصولات را آن‌ها پیش خرید می‌کنند تا ترغیب بشوند و محصولات بهینه‌تری را در زمین‌های خود کشت کنند. مثل سبزی کاشتن که اصلاً در منطقه آن‌ها نبود و حالا وجود دارد.
مسئله بعدی اصلاح بذر و استفاده از بذرهای مرغوب است که یا بومی و سنتی بود و باید گسترش می‌یافت یا بهترین بذر در ایران یا خارج ایران بود و باید به کشاورز معرفی می‌شد. کشاورزان محتاط بودند و گاهی حاضر به همکاری نمی‌شدند. اما با راهنمایی آن‌ها قرار شد اول یک مساحت کمی را بکارند اگر جواب داد کشت را توسعه دهند که این روش هم موفقیت‌آمیز بود.