خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ زهرا افسر: المپیک پاریس تمام شد اما اتفاقاتی در آن رخ داد که اگر ماهیتش را بدانیم از ذهن‌ها پاک نمی‌شود. یکی از این رخ‌دادها، حمایت ورزشکاران و تماشاگران حاضر در سالن‌های مسابقات، از فلسطین و مردم غزه بود؛ چنان که هرکس به طریقی که می‌توانست، رژیم کودک کش اسرائیل را محکوم اعلام کرد و انزجارش از این رژیم را فریاد زد.
نگاه ضد اسرائیلی پیش از شروع المپیک پاریس طرفداران بسیاری داشت تا جایی که بسیاری معتقد بودند اسرائیل به دلیل کشت و کشتار وحشیانه‌ای که در غزه به راه انداخته باید از المپیک ۲۰۲۴ محروم شود. آنها برای اثبات بر حق بودن این گزاره مصداق عینی اخیر را یادآوری می‌کردند و متذکر می‌شدند همانطور که روسیه از شرکت در این مسابقات محروم مانده، اسرائیل هم باید کنار گذاشته شود.
اما بخت یا بهتر است بگوییم «سیاست» یار صهیونیست‌ها بود تا بتواند به المپیک پاریس راه یابد. با این حال اتفاقاتی افتاد که باعث شد ورزشکارانی که زیر پرچم این باند جنایت کار به رقابت پرداخته‌اند، تحقیر شوند.
جای جنایتکار در المپیک نیست!
اغلب شنیده‌ایم یا شاید به خاطر داریم که در مسابقات جهانی، هنگامی که یک طرف مسابقه اسرائیلی‌ها ایستاده بودند، طرف مقابل از رقابت انصراف می‌داد چرا که حاضر نبود با نماینده رژیم اشغال‌گر رو به رو شود. این موضوع بین ورزشکاران کشورهای حوزه مقاومت بیش‌تر دیده می‌شد و شاید شنیدن آن برای ما عادی به حساب می‌آمد.
آنچه این بار انصراف از رقابت با یک اسراییلی را به خبری خاص تبدیل کرده آن است که این بار، «مسعود رضوان ادریس» جوان ۲۲ ساله جودوکار از کشور الجزایر چنین تصمیمی گرفته است. او که به تاریخ و تقویم ما، یک ورزشکار دهه هشتادی کم سن و سال است در حالی حاضر به رقابت با نماینده رژیم تروریستی نشد که شاید شانس خوبی هم برای پیروزی داشت.
پیش‌تر هم الجزایر در همین رشته جودو و همان وزن منهای ۷۳ کیلوگرم با نمایندگی «فتحی نورین» از مسابقه با نماینده رژیم اشغال‌گر اسرائیل خودداری کرده بود؛ جالب است بدانید این ورزشکار در نهایت از سوی فدراسیون بین‌المللی جودو به مدت ۱۰ سال محروم شد.
گفتنی است که شخصی به نام «بوتبول» رقیب این دو جودوکار الجزایری در المپیک ۲۰۲۰ و ۲۰۲۴ بوده است. تجربه محرومیتی که فتحی نورین از انصراف خود کسب کرد نشان می‌دهد مسعود ادریس نیز با آگاهی تمام و پذیرفتن تبعات کار خودش از این مسابقه انصراف داده است. این یکی از مهم‌ترین رفتارهای ضد صهیونیست در المپیک پاریس از سوی شرکت کنندگان بود.
ادریس ثابت کرد وقتی یک ورزشکار نمی‌تواند و نمی‌خواهد آنجا که شعار «صلح» می‌دهند مقابل نماینده عاملان ظلم ساکت بایستد. حالا او در نگاه کسانی که اخبار ورزشی المپیک را دنبال می‌کردند، مدالی خوش رنگ از جنس انسانیت را بر گردن دارد هرچند روی سکویی نرفته باشد...
کاربران مدال مسعود را دادند
یک حساب کاربری در شبکه اجتماعی ایکس با انتشار عکسی از مسعود ادریس نوشت: همین که در مسابقات المپیک ۲۰۲۴ مثل «مسعود رضوان ادریس» از رویارویی با حریف رژیم صهیونیستی امتناع کنی یعنی مُهر حلال‌زادگی‌ات تأیید شده! همین‌قدر قشنگ...
حساب کاربری دیگری در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: آزادگی مرز ندارد؛ مثل کاری که «مسعود ادریس» کرد و با حریف اسرائیلی‌اش مبارزه نکرد. قاتل ۱۶ هزار زندگی (کودک) در ده ماه، هیچ کجای دنیا نباید جا داشته باشد چه برسه به المپیک.
حساب دیگری متعلق به یک کاربر عرب در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: ما از بازیکن ادریس مسعود برای موضع محترمانه‌ای که بر وجود نداشتن کشور اسرائیل به عنوان یک دروغ بزرگ تأکید می‌کند، تشکر می‌کنیم.
همچنین یک حساب کاربری درباره این ورزشکار نوشت: مسعود ادریس بهترین و یکی از نایاب‌ترین مدال‌های المپیک رو گرفت!
همچنین کاربری در صفحه خود نوشت: مسعود رضوان ادریس در المپیک به عنوان سربازی در دفاع از کودکان غزه تبدیل شد به نماد شرافت؛ در مسابقاتی که بی‌شرف‌ها حضور داشتند… قطعاً ارزش کاری که برای اعتقاداتت می‌کنی خیلی بیش‌تر از مدال طلا است.
علاوه بر این، نقش پرچم فلسطین روی بدن «یازان البواب» شناگر ۲۴ ساله متولد عربستان سعودی و فلسطینی تبار، بارها سوژه لنزها و دوربین‌ها شد و به عنوان نشان دیگری از حمایت ورزشکاران المپیک به گوش مخاطبان رسید. «لیلی المصری» دونده فلسطینی تبار متولد کلرادو آمریکا و عضو تیم دو و میدانی فلسطین هم پس از پایان رقابت‌ها با صدای بلند روبروی دوربین‌ها فریاد زد: «زنده باد فلسطین».
همچنین «نورعلی امامعلی» جودوکار تاجیکستان پس از مسابقه با «بازوخ شمایلوف» نماینده رژیم صهیونیستی از دست دادن با او خودداری کرد و پس از شکست حریف خود به سمت او نرفت و با شعار «الله اکبر» از تشک خارج شد.
«سوزان شیلدز»، از شهروندان فرانسوی که مسئولیت یک گروه فعال در پاریس و حامی فلسطین را برعهده دارد، به گاردین گفته است که او و دوستانش در استادیوم‌های میزبان رقابت‌ها تلاش می‌کنند تا علیه نسل کشی در غزه شعار بدهند. این اقدامات در شبکه‌های اجتماعی بازخوردهای فراوانی به همراه داشته و حامیان فلسطین این افراد را تحسین کرده‌اند.