خبرگزاری مهر، گروه مجله: اندیشه و نیت، همچون بذرهای پنهان در دل انسان، از مهمترین عوامل شکلدهنده به رفتار و اعمال او هستند. نیتی که در اعماق ذهن و دل یک فرد ریشه دوانده، میتواند کیفیت و ارزش اعمال او را به طور مستقیم دگرگون سازد. در هر لحظه از زندگی روزمره، ما با تصمیماتی روبهرو میشویم که هر یک از آنها میتوانند به سوی خیر یا شر هدایتمان کنند. تصمیمات، حاصل نیتی هستند که در قلب ما شکل گرفته است.
اگر فردی نیت خود را بر پایه خیرخواهی، صلاح دیگران و نزدیکی به خداوند بنا کند، اعمال او نیز به همان میزان ارزشمند و مقبول درگاه الهی خواهد بود. در مقابل، اگر نیتها و انگیزهها به منافع دنیوی، خودخواهانه یا دور از ارزشهای اخلاقی گرایش داشته باشند، حتی اگر ظاهر عمل نیکو جلوه کند، از نظر معنوی بیارزش و توخالی خواهد بود.
یکی از بزرگترین چالشهایی که هر فرد با آن دست و پنجه نرم میکند، مبارزه با گناه و کنترل وسوسههاست؛ مسئله این است که چگونه میتوان در برابر این وسوسهها ایستاد و به مسیر نیکو و نیتهای نیکو ادامه داد. نیتی که میتواند همچون ستارهای در زندگی روزمره بدرخشد و ما را از انحرافات و گناهان دور نگاه دارد.
در سیوهشتمین روز از چله شعور، مجله مهر روایتی از کتاب حکمت نامه امام حسین (ع) به قلم محمد ری شهری را مرور میکند که به موضوع اهمیت نیت کردن در کارها پرداخته و در کنار آن نقل قول جالبی را ذکر میکند که در آن شروطی برای گناه کردن ذکر شده است.
در متن این کتاب میخوانیم:
نیت پاک، ضامن پاداش الهی
الامالی، طوسی - به سندش، از امام حسین علیهالسلام: پیامبر خدا، علی علیهالسلام را به سریهای فرستاد و به مسلمانان فرمان داد که با او در سریهاش رهسپار شوند. مردی انصاری به برادرش گفت: بیا با هم در لشکر علی به جنگ برویم. شاید که خادمی، چارپایی یا وسیله عیشی به چنگ آوریم.
گفته او به پیامبر صلیالله علیه و آله و سلم رسید و فرمود: «[ارزش] کارها به انگیزه است و بهره هر کس، چیزی است که نیت کرده است. هر کس در پی آنچه نزد خداست، به جنگ برود، پاداشش به عهدهٔ خداست و هر کس به طمع کالای دنیا یا در بند کردن [اسیری] به جنگ بیاید، جز آنچه نیت کرده است، برای او نیست.»
پنج شرط برای گناه کردن!
بحارالانوار: روایت شده است که مردی نزد امام حسین علیهالسلام آمد و گفت: من، مردی معصیتکارم و در برابر گناه، شکیبایی ندارم. مرا اندرز ده.
امام علیهالسلام فرمود: «پنج کار را انجام بده و سپس، هر گناهی که خواستی، بکن. نخست، آن که روزی خدا را نخور و هر گناهی خواستی، بکن. دوم، از ولایت خدا بیرون برو و هر گناهی خواستی، بکن. سوم، جایی که خدا تو را نبیند، پیدا کن و هر گناهی خواستی، بکن. چهارم، چون فرشته مرگ آمد تا قبض روح تو کند، او را از خود بران و هر گناهی خواستی، بکن. پنجم، چون مالک (فرشته جهنم) تو را به دوزخ درآورد، به آن وارد مشو و هر گناهی خواستی، بکن.»
الامالی، طوسی - به سندش، از امام حسین، از امام علی علیه السلام: پیامبر خدا فرمود: «رگی نلرزید و گامی نلغزید، جز به سبب رهاوردتان و آنچه خداوند شما را از گناه عفو میکند، بیشتر است.»