خبرگزاری مهر - گروه استانها-ریحانه شهبازی: تجربه اولین‌ها همیشه در گوشه ذهن هر آدمی سنجاق می‌شود که حتی با گذشت زمان و تکرار وقایع نیز طعم آن تجربه به یادماندنی قابل فراموشی نیست. این موضوع با پرس و جو از هر فردی که تجربه پیاده روی اربعین داشته قابل لمس است و با مکثی عمیق و نگاهی به بالا و لبخندی که بر چهره دارند شیرینی آن را با وجود سختی‌ها به یاد می‌آورند.
از سویی دیگر گفت و گو با زائران کربلا همیشه این جملات را در ذهن تداعی می‌کند که «این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست» و اینگونه عاشقانه از سفرهای خود به کربلا تعریف می‌کنند و آن را نسبت به سایر تجربه‌های خود متمایز می‌دانند و در پایان صحبت‌های خود این نوحه را یادآور می‌کنند «بیچاره اونکه حرم رو ندیده، بیچاره‌تر اون که دید کربلاتو».
اربعین پاسخ همه سوالاتم بود
محمد عمادی دانشجو و از جمله زائران کربلا و اربعین است که هرساله خود را مصمم به رفتن می‌داند و در گفت و گو با خبرنگار مهر کلام خود را اینگونه آغاز می‌کند: «اولین‌ها همیشه به یادت می‌ماند، عجیب نیست اگر بگویم اولین زیارت اربعینم را با تمام جزئیات آن هم بعد از ۹ سال به یاد دارم.»
وی ادامه می‌دهد: تقریباً سال ۹۴ وسط شلوغی‌های دانشگاه و خبرهای راست و دروغ داعش، قرار بود زائر پیاده امام حسین (ع) باشم. من سیدالشهدا را خیلی دوست دارم و فکر می‌کنم خواهش یک سالم به زبان یکی از دوستانم جواب داده شد و او پیشنهاد رفتن داد و نفهمیدم چگونه گذرنامه و ویزا گرفتم و کوله‌پشتی ام را بستم. با بسیج دانشجویی و چند اتوبوس دانشجویی که فقط یکی از آنها را می‌شناختم راهی عتبات شدم.
عمادی در خصوص سختی‌های راه و این تجربه می‌گوید: سخت بود چون من اولین آدم از جمع اطرافیانم بودم که به مشایه می‌رفتم و همه چیز برایم غریب بود، عجیب بود چون فراتر از عکس و فیلم‌هایی بود که از تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی دیده بودم اما لذت‌بخش بود چون خودم را جزئی ازکلِ یک هویت، هویت جهانیِ آرمانِ شیعه می‌دیدم.
وی می‌گوید برای من که آن روزها حوالی چرایی‌های دین و مذهب دست‌وپا می‌زدم، اربعین پاسخ همه سوالاتم بود. من مسلمان اباعبدالله هستم و از همان سفر اول یک قولِ دلی به خودم دادم که تا جانِ راه رفتن دارم، هرسال اربعین از نجف تا کربلا با پای پیاده برای تجدید عهدِ مسلمانی‌ام طی طریق کنم. امسال هشتمین قرارِ اربعینی و من و امام حسین (ع) است، دعا می‌کنم هرکسی که ذره‌ای ایشان را دوست دارد، به این غمِ مقدس دچار شود.
تجربه تفاوت‌ها و برکات سفر در مراسم اربعین با خانواده
فائزه سراجان نویسنده و مادر دو فرزند است که تجربه سفر خانوادگی به پیاده روی اربعین را دارد و در گفت و گو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه دو سال پیاپی به کربلا با پای پیاده رفته، می‌گوید: دفعه اول با خانواده راهی جاده نجف به کربلا شدم که در مرز مهران باران شدیدی گرفت و همه ماشین‌های عراقی دیگر آنجا حضور نداشتند اما یک ماشین عراقی پیدا شد و مارا به سمت نجف و از راه هله برد.
وی می‌گوید: سمت مسیر هله به کربلا موکبی نبود و بیشتر خانه‌های مسکونی وجود دارد و در مسیر فرات هم هوا خنک‌تر بود. در آن مسیر نزدیک غروب کمتر امکان پیاده روی وجود دارد اغلب افرادی که در این محله حضور داشتند عرب بودند. با این وجود ما تصمیم به رفتن گرفتیم اما یک نفر متوجه شد که ما زائران ایرانی هستیم و با وجود بچه مانع رفتن ما شد.
سراجان با یادآوری سفر اول اربعین خود در ماه‌های آبان و مهر می‌گوید: کوچه‌ها گل و شل بود و به محض رسیدن به خانه یکی از اعراب لباس‌هایمان را گرفتند که بشورند زیرا خاک لباس زائر برای آنها تقدس داشت و معتقد بودند که برکت به زمین‌های زراعی آنها می‌دهد.
وی از حس و حال خود می‌گوید: زمانیکه از کنار رود فرات گذر می‌کنی منقلب می‌شوی که چرا چنین آبی را بر یاران امام حسین (ع) بستند و نکته جالب‌تر آن این بود که خانوادگی سفر کردن باعث ایجاد حس همکاری و همدلی در بین اعضا می‌شد؛ برای نمونه ویلچر بچه‌ها را هرکس به نوبت هل می‌داد و یا لباس‌های خود را به همدیگر قرض می‌دادیم و در واقع خانوادگی رفتن برکات و تفاوت‌های متمایزی داشت.
عشق به امام حسین (ع) مثال‌زدنی نیست
حامد نیکومرام نیز کارمند است و با اشاره به خیل جمعیتی که به پیاده روی اربعین می‌روند به خبرنگار مهر می‌گوید: آنچه در مسیر توجه ما را جلب می‌کند توجه مردمی عاشقان سیدالشهداست که با دست و دلبازی از ما استقبال می‌کنند.
وی با استدلال اینکه این چگونه عشقی است که هیچکس از سختی‌ها و خطرات مسیر دستیابی به آن دست نمی‌کشد، ادامه می‌دهد: چنین عشقی در طول تاریخ عاشقانه‌های جهان مثال‌زدنی نیست، زائرانی هستند که هیچ تجربه‌ای از سفر به کربلا ندارند و برای نخستین سفر خود به سوی یار پیاده روی اربعین را برگزیده‌اند بدون اینکه به صحبت‌های اطرافیان مبنی بر سختی راه برای افراد بدون تجربه توجه کنند، در این راه حتی بی‌تجربگی نیز نمی‌تواند استیلایی بر عشق داشته باشد.
نیکومرام تصریح می‌کند: در زمان حرکت نگران مسائل مختلفی بودم اما عشق امام حسین (ع) مرا به سمت خود کشید و تا امروز هیچ مشکلی را در طول پیاده روی شاهد نبوده‌ام و از خدا می‌خواهم این شور حسینی همواره در من باشد و هر روز برای همه ما اربعین باشد تا با چنین شوری در دل به دین خدمت کنیم.
به گزارش مهر، با وجود سختی‌ها اما عشق به امام حسین یک تجربه متفاوتی است که هر فردی می‌تواند در طول عمر خود تجربه کند و از آن متفاوت‌تر اولین تجربه برای سفر به پیاده‌روی اربعین است که رخدادها و دیدگاه‌های خاصی را به آدمی هدیه می‌دهد و در پایان به این جمله می‌رسی که این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست.