به گزارش خبرنگار مهر، ابتهال «حب الحسین» در کربلای معلی توسط حامد شاکر نژاد باعث شور خاصی میان زائران موکب ابوتراب شد.
حب الحسین (ع) شاهکار ماندگار استاد «طه الفشنی» است. او از مبتهلان و قاریان قرآن کریم مصر در سال ۱۹۰۰ میلادی مطابق بود.وی اولین مؤذن مسجد امام حسین (ع) در قاهره بود و چنان که آثار به جای مانده از تلاوت‌ها و ابتهالاتش گواهی می‌دهد، وی فردی نابغه و توانا در علم موسیقی بود، همچنین بر فنون و قواعد تلاوت قرآن کریم تسلط و چیرگی کامل داشت. این استاد تنها یک قاری قرآن نبود، بلکه حیاتش را به عنوان یک منشد و موشح آغاز کرد، در وجود این استاد گرایش‌های دینی و علاقه‌ای وافر به قرآن کریم وجود داشت که او را از مسیر خوانندگی و نوازندگی و انشاد و تواشیح به قرائت کشانید. «حب الحسین (ع)» از این قاری و استاد به یادگار مانده که در طول تاریخ دیگر قاریان آنرا بازخوانی کرده اند. متن و ترجمه ابیات عربی آن چنین است:
حُبُّ الحُسِین (ع) وُسیلةُ السُّعداءِ
وضیاءَهُ قد عَمَّ بالأرجاء
سِبطٌ تَفَرَّعَ مِنهُ نَسلُ المُصطَفی
وَأضَاءَ مِسک بوجهِهِ الوَضَّاء حبُّ الحسین
فَهُوَ الکریمُ ابنُ الکریمُ وَ جَدُّهُ خَیرُ الأنام وسیِّدُ الشُّفَعاءِ
معنی:
عشق حسین (ع) راه توسل سعادتمندان است.
و فروغ تابانش سراسر عالم را فرا گرفته است.
او همان نوه‌ای است که نسل محمد مصطفی (ص) همه از اوست.
هر اقلیم و سرزمینی را چهره‌ی نورانی اش روشنی بخشیده است.
بخشنده و بخشنده زاده است و جدش سرور عالم و بزرگ پایمردان است.