به گزارش خبرنگار مهر، مرحله آخر رقابت‌های دوومیدانی قهرمانی باشگاه‌های کشور مردان با قهرمانی تیم کاراماشین و شکستن یک رکورد ملی و دو رکورد باشگاهی در مجموعه آفتاب انقلاب در حالی به پایان رسید که در حاشیه این مسابقات احسان حدادی رئیس فدراسیون دوومیدانی در گفت‌وگو با اهالی رسانه وعده‌های بزرگی را به جامعه دوومیدانی و مسئولان کشور داد.
او در بخشی از صحبت‌هایش از کسب ۱۴ مدال در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا، رسیدن به ۳ مدال در المپیک ۲۰۳۲ و در نهایت کسب ۱۲ الی ۱۴ سهمیه برای المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس خبر داد.
البته رئیس جوان فدراسیون دوومیدانی تاکید داشت همه این اتفاقات زمانی رخ می‌دهد که ما بتوانیم از حضور مربیان خارجی بهره ببریم. طبق گفته حدادی هزینه مربیان خارجی مد نظر فدراسیون حدوداً یک میلیون دلار معادل ۶۰ میلیارد تومان در سال می‌شود که باید دید آیا فدراسیون برنامه‌ای برای جذب این منابع در نظر گرفته است یا خیر.
آیا می‌توان به وعده‌های حدادی اعتماد کرد؟
رؤسای فدراسیون‌ها معمولاً در آستانه مسابقات بزرگ، از جمله المپیک، بازی‌های آسیایی و قهرمانی‌های جهانی، با اعتماد به نفس بالا از اهداف خود صحبت می‌کنند. این وعده‌ها شامل تعداد مشخصی مدال طلا، نقره و برنز می‌شود و یا حتی گاهاً پیش‌بینی‌های غیرواقعی درباره موفقیت‌های آتی را هم در بر می‌گیرند. البته که این وعده‌ها همواره با انتقادات و سوالات زیادی مواجه بوده و یکی از این سوال‌هایی هم که همیشه مطرح می‌شود این است که آیا واقعاً می‌توان به این وعده‌ها اعتماد کرد؟
در رشته دوومیدانی، احسان حدادی با توجه به اینکه به تازگی هم به صندلی ریاست این فدراسیون تکیه زده گویا خیلی زودتر از سایر رؤسای فدراسیون‌ها از وعده‌های بزرگی که در سر دارد رونمایی می‌کند. وعده‌هایی که البته با شرایط فعلی این رشته چندان همخوانی ندارد و تقریباً غیر واقعی به نظر می‌رسد. برای مثال در آستانه بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس سرپرست‌های مختلفی که مسئولیت ریاست موقت این فدراسیون را به عهده داشتند از شانس کسب حداقل ۵ سهمیه برای ایران سخن گفتند در حالی که واقعیت نشان داد پتانسیل این رشته مادر در ایران خیلی کمتر از آن پیش بینی‌ها بود. دوومیدانی ایران در المپیک پاریس فقط دو نماینده داشت که هیچ یک از آنها نیز موفق نشدند نتیجه مناسبی را برای کاروان ایران به دست بیاورند.
وعده‌های قابل تحقق یا آرزوهای دور از دسترس؟
بدون شک دوومیدانی به دلیل تنوع بالای ماده‌هایش مانند (دو، پرتاب، پرش و پیاده‌روی و…) این پتانسیل را دارد که در آوردگاه‌های مهم برای ایران افتخار آفرین باشد اما کمبود مربیان مجرب، امکانات تمرینی مناسب و از همه مهم‌تر نبود اسپانسرهای مالی خوب همچنان چند چالش جدی برای توسعه این رشته به شمار می‌رود که باید دید حدادی برای حل آنها چه برنامه‌هایی را در نظر دارد. واقعیت این است که هرچند برخی فدراسیون‌ها با جدیت در تلاش برای کسب موفقیت هستند و احسان حدادی هم به عنوان یکی از رؤسای این فدراسیون‌ها سعی دارد رشته‌ای که سال‌ها به عنوان ورزشکار برای موفقیت آن کوشیده حالا در قامت رئیس آن در مسیر موفقیت بیشتر آن قدم بردارد اما در این میان نباید از صحبت‌هایی هم غافل شد که شکل آنها شبیه وعده‌های عجیب و غریب و یا حتی آرزوهای دور از دسترس‌اند. از صحبت‌های مطرح شده این‌طور برداشت می‌شود که این وعده‌ها تنها برای جلب توجه و حمایت مالی صورت می‌گیرد که ممکن است در پایان نتیجه‌ای جز نا امیدی برای ورزشکاران در پی نداشته باشد.
وعده‌هایی که رئیس جدید فدراسیون دوومیدانی در یکی دو ماه اخیر مدام درباره آنها صحبت می‌کند بدون تردید نیازمند یک برنامه‌ریزی دقیق و مناسب، داشتن زیر ساخت‌های درست، جذب منابع مالی بالاست که البته خود حدادی هم همواره به آنها اشاره دارد. اما سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا فدراسیون توانایی جذب این منابع مالی کلان را دارد؟ فدراسیون‌های ورزشی در ایران به عنوان نهادهایی که مسئول توسعه رشته‌های ورزشی به شمار می‌روند همواره به دنبال منابع مالی و حمایت‌های لازم برای پیشرفت و ارتقا سطح عملکرد ورزشکاران هستند.
وابستگی به کمک‌های دولتی و چالش‌هایی که در راه است
یکی از منابع اصلی تأمین مالی این فدراسیون‌ها، نهادهای دولتی‌اند که اتفاقاً فدراسیون دوومیدانی هم برای تحقق وعده‌های خود انتظار چنین حمایتی را از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دارد و البته که احمد دنیا مالی وزیر ورزش و جوانان هم که در اختتامیه لیگ دوومیدانی حضور داشت از احتمال کمک مالی به این فدراسیون صحبت کرد ولی با این حال بهتر است حدادی به جای چشم دوختن به کمک‌های مالی دولتی از همین حالا خودش دست به کار شود. درست است که چشم دوختن فدراسیون‌ها به کمک نهادهای دولتی یک واقعیت غیرقابل انکار است ولی با این حال، این وابستگی می‌تواند چالش‌هایی را ایجاد کند که بر کیفیت عملکرد فدراسیون تأثیر بگذارد و این موضوع برای رشته‌ای چون دوومیدانی که در سال‌های اخیر جز رشته‌های پر چالش بوده چندان جالب نخواهد بود.
در دنیای ورزش، وعده‌ها و آرزوها همیشه وجود دارند، اما آنچه اهمیت دارد، تحقق این وعده‌ها در عمل است. سوالی که در این میان مطرح است آیا احسان حدادی قادر خواهد بود تا وعده‌های خود را به واقعیت تبدیل کند؟ بدون شک زمان نشان خواهد داد که آیا این وعده‌ها فقط یک خیال هستند یا اینکه می‌توانند به موفقیت‌های واقعی منجر شوند.