چالِشتُر از قدیمی ترین نقاط استان چهارمحال و بختیاری و از نواحی شهرکرد است.یکی از صنایع دستی سنتی ایران، که وجه صنعتی آن اهمیت بیشتری دارد قفل سازی است. قفل سازی در چالشتر سابقه طولانی دارد. پیشینه‌ی قفل سازی سنتی در چالشتر به دوره‌ی صفوی می‌رسد، در گذشته در منطقه‌ی چهارمحال و بختیاری قفل‌ها بیشتر جنبه‌ی حفاظتی داشتند و برای بستن درب اماکن، خورجین و نمکدان به کار می‌رفت، برخی دیگر از قفل‌ها جدای از جنبه‌ی کاربردی آن، مربوط به اعتقادات مردم می‌شد که عقیده داشتند که بستن دخیل و توسل به معصومین گره گشا است و گاهی این کار را برای ادای نذر نیز انجام می‌دادند.
قفل سازان چالشتر انواع قفل دست ساز، انواع چاقو و خنجر، قیچی و دفتین را نیز می‌ساختند، قفل سازی در چالشتر افزون بر ۴۰۰ سال قدمت دارد که بنیان‌گذار آن مرحوم استاد حاج عبدالله ریاحی چالشتری بود که قفل طلای سابق درب خانه خدا (کعبه) را ساخت و این قفل اکنون در موزه‌های کشور عربستان سعودی نگهداری می‌شود.
قفل‌هایی از استادان برجسته قفل‌ساز چالشتری به‌عنوان نمونه‌ای از صنایع‌دستی و هنرهای سنتی خاص ایران در موزه‌های مکه، لوور پاریس، لندن انگلستان و شیکاگو آمریکا نگهداری می‌شود.
قفل چالشتر از امنیت و استحکام بالایی برخوردار است ولی به دلیل هزینه بالا و کاهش تولید آن جنبه تزیینی پیدا کرده است.
بزرگترین قفل دست ساز ساخته شده که توسط استاد قفل ساز نریمان خواجه علی ساخته شده و در یکی از میادین اصلی چالِشتُر نصب شده است. از استادان به نام این صنعت استاد نگهدار خواجه علی چالشتری است که در سال ۱۳۴۷ خورشیدی در چالِشتُر متولد شده اند و به استاد چنگیز شهرت دارند و با حدود ۲۵ سال تجربه، یکی از شاگردان مرحوم استاد احمد نیکزاد چالشتری می باشند.تکنیک استفاده از کوره‌های ابتدایی و آب دادن فلزات سخت، استفاده از ابزار ساده (که توسط خودصنعتگر ساخته می‌شد)، حکایت از مهارت و ذوق صنعتگران این خطه دارد.مته دستی در کار قفل سازی توسط استاد قفل ساز طراحی و ساخته شده و نیازی به نیروی محرکه برق ندارد و هم اکنون نیز مورد استفاده قرار میگیرد.در ساخت قطعات داخلی قفل می شود دو عدد طبله (زبانه و گیره) که از قبل ساخته شده است در داخل قفل (لوله نورد شده) نصب می‌کنند و با روشی کاملاً ابتدایی با فلز برنج آن را جوش می‌دهند.برای ساخت دسته‌های قفل تا تاج دسته‌های ساخته شده در محل موردنظر تعبیه و نصب می‌گردند.در این مرحله استادکار با استفاده از یک عدد سوهان فولادین سه پهلو شروع به رنده زدن در داخل قفل می‌کند.پس از اتمام مراحل ساخت استادکار قفل ساخته شده را صاف و صیقلی می‌نماید و بر روی آن به فراخور سفارش مشتری یا مکان استفاده قلمزنی می‌کند.
صنعتگران چالِشتُر تمام ابزار مورد استفاده نظیر انواع قلم‌های فولادی، سوهان، گیره، ابزار دست و ... را خود می‌ساختند.قفل های تولید شده در ساز های مختلف قابل تولید و مونتاژ می باشد.برای ساخت هر قفل چالِشتُری به طور سنتی از ۱۷ قطعه استفاده می‌شود.هر کلید قفل فقط مخصوص یک قفل است و قفل دیگری را باز نمی‌کند، به‌همین دلیل کلید‌ها راست‌پیچ و چپ‌پیچ با دنده‌های متفاوت هستند تا به قفل دیگری نخورند.صنعت قفل‌سازی چالِشتُر در شهرکرد به عنوان یکی از قدیمی‌ترین نقاط استان چهارمحال و بختیاری، از دوره صفویه رواج یافته و به شهرتی جهانی رسیده، به طوری که قفل طلای درب کعبه ساخته یکی از هنرمندان این دیار است.درخصوص قفل خانه کعبه، روایت می‌کنند که حاج عبدالله به قصد حج تمتع مشرف شده اما به مراسم حج نمی‌رسد و به ناچار به مدت یک سال در عربستان اقامت می‌کند تا مراسم را سال بعد به جای آورد.در طی این مدت در یک آهنگری مشغول به کار شده و حاصل آن یک سال تلاش، قفلی بوده که بر درب کعبه نصب می‌شود.بزرگترین و کوچکترین قفل‌های جهان مختص به چالِشتُر است که نشان اصالت یونسکو نیز دارد.تولید چاقو و ابزار قالی بافی در کنار کار قفل سازی انجام می شود. و گاها ابزار هایی در سایز کوچک برای نشان دادن تبحر استاد نیز ساخته می شود.قفل چالِشتُری با فیزیک کنونی، تنها در چالِشتُر ساخته شده و مالکیت فکری و معنوی آن فقط در دست هنرمندان این منطقه است.قفل‌سازی از دوران ساسانیان در ایران رواج داشته و بعد از اسلام به ویژه در دوران صفویه به اوج خود می‌رسد.کلبتین، ابزار قدیمی برای کشیدن دندان توسط استاد ساخته و پرداخته شده است از ابزار سنتی که استاد قفل ساز در کنار کار قفل سازی تهیه میکردند.