مرتضی پایه‌شناس مستندساز که سال گذشته داور هفتمین جشنواره تلویزیونی مستند بود، درباره این جشنواره به خبرنگار مهر گفت: به عنوان دوستدار و مخاطب جدی سینمای مستند، فکر می‌کنم هر فضایی برای دیده‌شدن و عرضه آثار مستند به دست آید و هر کوششی برای توجه‌دادن جامعه به ارزش‌های سینمای مستند شکل بگیرد، شایسته قدردانی است و باید از آن استقبال کرد.
وی اضافه کرد: سال پیش داور بخش فیلم بودم و امسال با مجموعه مستند «هم مسیر» در این جشنواره حضور دارم به همین دلیل توجهم نیز به موضوع مجموعه‌های مستند بیشتر شده است، فکر می‌کنم با توجه به تمایل پلتفرم‌ها، بازارها و شبکه‌های بین‌المللی به پخش مجموعه‌های مستند، در این زمینه اهتمام و توجه بیشتری باید وجود داشته باشد. جشنواره تلویزیونی مستند یکی از همین فضاها است که با نگاه تخصصی و داوری جزئیات مستندها، به ارتقای کیفیت آنها کمک می‌کند.
این تدوینگر افزود: اثر هنری اگر دیده و داوری نشود، اگر کاستی‌ها و نقاط قوتش ارزیابی نشود، رشد نخواهد کرد. سینمای مستند ایران برای ورود به بازارها و جذب مخاطب بیشتر نیازمند است که قواعد بازی را بداند و در عرضه و نمایش این موضوع را لحاظ کند.
کارگردان مستند «گلوله باران» گفت: در ایران جشنواره‌های مختلفی وجود دارد؛ با اینکه محافل هنری، گردهمایی‌هایی از این دست و گعده‌ها، دستاوردهای مثبت دارند و شور اجتماعی ایجاد می‌کنند اما باید به این فکر کنیم که چه تعداد از جشنواره‌ها، جریان‌ساز هستند و فارغ از خبرسازی و هیاهوی رسانه‌ای، قابلیت دارند که روی گروه مخاطبانشان تاثیر بگذارند. امیدوارم استمرار در برگزاری جشنواره تلویزیونی مستند و حذف مشکلات، این جشنواره را به یکی از مهمترین رخدادهای سینمای ایران تبدیل کند.
کارگردان مستند «چوب» در پایان بیان کرد: جشنواره‌ها نمی‌توانند حل‌کننده همه مسایل سینمای ایران باشند، بحران‌ها فراوان است و کارشناسی و عزمی جدی می‌خواهد. نیازهایی که مشهود است و مستندسازان و مدیران سینمایی آنها را می‌شناسند، روشن و آشکار هستند. تولید مشترک داخلی و بین‌المللی، ورود به بازارها، پلتفرم‌ها و شبکه‌های تلویزیونی و تن‌دادن به قواعد دنیا در عرضه و توزیع آثار مستند، بخشی از این مشکلات را رفع خواهد کرد. شاید بخشی از وظیفه هر جشنواره‌ای ایجاد فضای بحث و گفتگو برای تشخیص مشکلات و ارائه راه‌حل به مدیران و متولیان سینما باشد.