به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مرکز پژوهش‌های مجلس، برنامه هفتم پیشرفت هدف‌گذاری‌های متعددی برای بخش برق کشور داشته که نظارت بر میزان تحقق آنها مستلزم پایش مداوم شاخص‌های کلان این بخش است. در این گزارش به بررسی شاخص‌های کلان بخش برق در سال ۱۴۰۲ به عنوان آخرین سال قانون برنامه ششم توسعه پرداخته می‌شود و در گزارش‌های آتی پایش ۶ ماهه این شاخص‌ها انجام خواهد گرفت.
مهم‌ترین عارضه‌ای که صنعت برق در سال‌های اخیر به آن دچار شده ناترازی در تأمین و تقاضای برق در ایام اوج مصرف است. بررسی شاخص‌های کلان بخش برق در سال ۱۴۰۲ نشان می‌دهد اگرچه ظرفیت اسمی نیروگاههای کشور ۱/۷ درصد افزایش یافته اما رشد تقاضای برق در زمان پیک ۵/۸ درصد بوده و به همین دلیل ناترازی برق شدت گرفته است.
ظرفیت اسمی نیروگاههای کشور در سال ۱۴۰۲ با ۱/۷ درصد افزایش نسبت به سال قبل به ۹۲.۳۵۱ مگاوات رسیده است. همچنین روند ناترازی برق در کشور تقریباً از سال ۱۳۹۲ شروع شده و از سال ۱۴۰۰ به بعد شدت گرفته است. اختلاف میان تقاضای پیک و قدرت تأمین شده در لحظه پیک در سال ۱۴۰۲ به بیش از ۱۲ هزار و ۴۰۰ مگاوات رسیده است.
لذا در کنار افزایش تولید باید برنامه‌های مدیریت و بهینه سازی مصرف برق مورد توجه جدی قرار گیرند. در حوزه تنوع سید تولید برق نیز آمار موجود نشان دهنده اتکای بیش از حد بیشتر از ۹۰ درصد تولید برق کشور به سوخت‌های فسیلی است. ناترازی گاز طبیعی در فصل سرد و همچنین زیان‌های اقتصادی و زیست محیطی سوخت‌های مایع توجه بیشتر به توسعه منابع غیر فسیلی تولید برق به خصوص تجدیدپذیر و افزایش راندمان نیروگاههای حرارتی را ایجاب می‌کنند.
برای خواندن ادامه گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس اینجا کلیک کنید.