به گزارش خبرگزاری مهر، استاد قربان ولئی که به عنوان سخنران در این نشست حاضر بود، گفت: چه رازی است در اینکه برخی شاعران بعد از قرن‌ها همچنان نامشان بر سر زبان هاست اما بسیاری از شاعران تنها نامشان در کتابهای تاریخ ادبیات مانده است.
وی راز این ماندگاری را در تجربه زیسته شاعر عنوان کرد و افزود: این تجربه زیستی است که باعث ماندگاری شاعر می‌شود چرا که او توانسته است به بهترین شکل توان و قوه اش را به فعل در آورد.
ولئی ادامه داد: انسان چون جمع بین دو جنس حیوان و ملک است لذا تجربه زیسته از بی نهایت منفی تا بی نهایت مثبت دارد و خوشا به حال شاعری که بتواند این تجارب را در شعر خود منعکس کند.
وی شاعر ملک سخن استاد شهریار را جز شاعرانی دانست که به خوبی توانست از تجربه زیسته خود در ماندگاری اش استفاده کند. تجربه‌ای که بسیاری از شاعران فاقد آن هستند و یا از آن غفلت می‌کنند.
وی تصریح کرد: شعر بنیادش بر تجربه است و شعر عبارت است از سازماندهی زبان برای القای تجربه‌ای شخصی است.
ولئی ادامه داد: متأسفانه بسیاری از شاعران روزگار ما تنها تجربه شأن خواندن آثار شاعران دیگر است، شعر عاشقانه می‌گویند اما عشق را تجربه نکرده اند. شعر مذهبی می‌گویند اما از مذهب چیزی نمی‌دانند. و به این خاطر است که شاعران عنصر بنیادین شعر را فراموش کرده اند.
وی در ادامه تنوع تجربه زیسته شاعر را بسیار مهم خواند و افزود: شهریار در جاهایی بیشتر ماندگار شده است که تجربه‌های زیسته اش را به کار شعر آورده است و اینها او را جاودانه کرده است.
ولی خاطرنشان کرد: اگر تجربه شخصی نباشد، اشعار ما نه برای مخاطب تأثیرگذار خواهد بود نه فرد را به استیلا و کمال خواهد رساند.