به گزارش خبرگزاری مهر، کامران اکبری شایگان در تشریح این خبر اظهار کرد: این جام سفال مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد مسیح است و در دشت اسدآباد به دست آمده است.
وی افزود: جام سفالی یاد شده توسط آقای آرمان وفایی دکتری باستان شناسی که به عنوان یک پژوهشگر باستان‌شناس با این اداره در دوره‌های مختلف باستان شناسی همکاری داشته، شناسایی و به این اداره اهدا گردیده است.
رئیس اداره میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی اسدآبادتصریح کرد: بر اساس مقایسه‌های گونه‌شناختی و شواهد اولیه می‌توان گفت که این جام مربوط به دوره‌ای است که در گاهنگاری رایج این منطقه به گودین III (گودین سه) معروف است.
وی در ادامه اظهار کرد: این جام برای مطالعات بیشتر و تعیین قدمت دقیق آن پس از اقدامات اداری از شهرستان به مرکز استان انتقال داده می‌شود و پس از مطالعات و بررسی‌های انجام شده برای بازدید عموم به موزه تاریخ و فرهنگ شهرستان اسدآباد انتقال خواهد یافت.
شایگان در خصوص دوره یاد شده (گودین سه) تصریح کرد: این دوره‌بندی مبتنی بر مطالعات باستان‌شناس فقید کانادایی کایلر یانگ در دشت کنگاور است که مبنایی را برای گاهنگاری مناطق شرقی زاگرس مرکزی بنیاد نهاده است. دوره یاد شده دوره‌ای است که شواهد باستان‌شناسی مثل سفال در گستره عظیمی از غرب، جنوب غرب و استان فارس نشان‌دهنده شباهت‌های بالایی دارند.
وی ادامه داد: این دوره متناظر با دوره‌ای موسوم به شوش D در جنوب غرب ایران است. در گاهنگاری رایج استان فارس هم که بر پایه باستان‌شناسانی چون ویلیام سامنر بنا شده، دوره‌های متناظر با دوره گودین III در شرق زاگرس مرکزی و شوش D در خوزستان و جنوب غرب ایران وجود دارد.
شایگان گفت: متأسفانه همان طور که پیش از این اظهار شد با توجه به اینکه این اثر از یک فرایند علمی به دست نیامده است، اطلاعی از بافت(Context) آن در دست نیست. اما نکته‌ای که به صورت سوال در خصوص این ظرف سفالی باقی می‌ماند مربوط به وضعیت فعلی این ظرف سفالی است.
وی افزود: این سفال تقریباً سالم است و اندکی آسیب تنها در لبه آن مشاهده می‌شود. این سفال از بافتی از زیر زمین بیرون آمده است که سالم مانده است.
شایگان با اشاره به اینکه با قطعیت نمی‌توان در این زمینه سخن گفت اما شاید چنین یافته‌ای به صورت سالم و به عنوان یک شیء تدفینی دفن شده است، خاطرنشان کرد: بدون درک بافت باستان‌شناختی اثر، امکان هر گونه اظهار نظر وجود ندارد و همه چیز در حد حدس و گمان باقی می‌ماند و نیاز به مطالعات و بررسی‌های بیشتر توسط معاونت میراث فرهنگی و واحد باستان شناسی اداره کل استان همدان را دارد.