به گزارش خبرنگار مهر، اوایل شیوع بیماری کرونا در بهمن سال ۹۸ یکی از دانشجویان باستان شناسی که در پروژه عمرانی پارکی در شهر شیراز فعالیت می کرده به صورت اتفاقی به آثار تاریخی سنگی برخورد کرده و کشفیاتش را با استاد باستان شناسی خود در استان فارس در میان گذاشته و او هم تایید کرده که این آثار تاریخی هستند.
آثار یافت شده به عسگری چاوردی باستان شناس در استان فارس نیز نشان داده شده او هم اظهار شگفتی کرده است. از سویی این آثار و کشفیات این تپه تاریخی برای ثبت در فهرست میراث ملی با اداره کل میراث فرهنگی فارس به شور گذاشته شد ولی تلاش‌ها برای ثبت این تپه تاریخی به نتیجه نرسیده است.
هوشنگ اسفندیاری پور باستان شناس استان فارس درباره این موضوع به خبرنگار مهر بیشتر توضیح داد و گفت: این تپه تاریخی در جریان عملیات خاک برداری برای ساخت پارک، سر تلی به نام تل بادی پیدا شد و دانشجوی من تعدادی ابزار سنگی اطراف چاه ارت دید و برای بررسی بیشتر نزد من آورد تا صحت آن را بررسی کنیم.
وی با بیان اینکه طبق بررسی‌ها احتمالاً آخرین لایه زندگی در اینجا برابر است با اولین لایه زندگی در تپه باستانی و ۷ هزار سال تل پوستچی گفت: این ابزارآلات از عمق یک و نیم متری بیرون آمده یعنی در تاج تپه بوده است. بنابراین شاید تا رسیدن به خاک بکر، بتوان لایه‌های قدیمی تر از ۷ هزار سال پیش هم مشاهده کرد. این ابزار در لایه قدیم تل پوستچی بقایای معماری و سفال باکون پیدا شده است درحالی که در تل بادی ابزار سنگی در لایه جدید به دست آمده است این اتفاق نشان می‌دهد که به احتمال زیاد قدمت تل بادی خیلی بیشتر از پوستچی است.
اسفندیاری پور گفت: تپه پوستچی با همین کشفیات در سال ۹۵ توسط آقای عسگری چاوردی حفاری و بررسی شد اما بعد از آن از او خواستیم تا کشفیات تل بادی را هم بررسی کند منتها ایشان مسئولیت‌های بیشتری گرفت و این موضوع حداقل دو سال است که بلاتکلیف مانده است. این کشفیات برای آقای عسگری قابل توجه بود و قرار شد برای کاوش در آن بودجه‌ای بگیرد و مقاله‌ای مشترک نوشته شود ولی اتفاقی نیفتاد حتی یک سال و نیم پیش برای ثبت ملی آن اقدام کردیم اما گفتند که ارزش ثبت ندارد! این درحالی است که بسیاری از تپه‌های تاریخی دیگری که من به عنوان کارشناس دادگستری از آن بازدید کرده‌ام، در سطح پایین‌تری از این تل بوده‌اند ولی به عنوان میراث ملی ثبت شدند. حتی قرار بود یک نفر که دانشجوی دکترای زاگرس میانی بود از دانشگاه تهران برای بررسی به اینجا بیاید اما با شیوع کرونا این کار هم انجام نشد.
وی درباره سرنوشت این تپه تاریخی بیان کرد: درحال حاضر روی تل بادی به عنوان بخشی از پارک ساخته شده و روی آن کفسازی موزاییکی کرده‌اند و از ساختمانهای اطراف هم به آن مشرف هستند. در واقع برای بررسی آن باید ترانشه ای ایجاد شود. شاید اگر به لایه‌های پایین‌تر برویم تاریخ شیراز حداقل دو سه هزار سال به قدیم‌تر برگردد. بنابراین بررسی محوطه از این نظر اهمیت دارد که یک تپه تاریخی پیدا کردیم که می‌توانیم بگوییم در جلگه شیراز آثار زندگی داریم این درحالی است که خیلی از مناطق باستانی شیراز به خاطر زندگی شهری از بین رفته است ولی این تپه را هنوز داریم.