به گزارش خبرگزاری مهر، جلسه نقد و بررسی کتاب «ارض موعود» روز گذشته شنبه ۱۴ مهر توسط انتشارات چاپ و نشر بین الملل در سرای اهل قلم خانه کتاب و ادبیات برگزار شد.
در این برنامه حوریه مشهدی ابراهیم نویسنده این کتاب، محمد سرشار و نیما اکبری به عنوان کارشناس حضور داشته و به ارائه نکاتی درباره این کتاب پرداختند.
حوریه مشهدی ابراهیم در خصوص هدف خود برای نگارش کتابی با موضوع فلسطین گفت: وقتی تصمیم به نگارش کتاب گرفتم، علاقه داشتم قصه‌ای بنویسم که بتوانم مباحث تفکری را در آن بگنجانم. البته این موضوع را می‌دانستم که اگر نتوانم چنین بحث‌هایی را به خوبی در قالب داستانی مطرح کنم، به وجهه ادبی رمان آسیب وارد می‌شود. چراکه رمان شبیه به یک شعر است و یک پیام هنری‌ست که با روح مخاطب بازی می‌کند. تمام هدف من در نگارش ارض موعود، انتقال مفاهیم و اطلاعاتی مفید در قالب یک قصه زیبا بود. تا آن‌هایی که علاقه‌مندند به کتاب‌خوانی، اطلاعاتی را هم در خصوص رژیم صهیونیستی و انحرافی که به راه انداخته است، به دست بیاورند. شاید برای برخی سوال شود که مگر نمی‌شود با نگارش مقاله به سایرین اطلاعات داد پس چرا رمان؛ که باید در پاسخ بگویم، برای انتقال برخی مفاهیم به صورت بهتر و کامل‌تر باید رفت سراغ هنر و ادبیات. برخی موارد را فقط با زبان هنر می‌توان منتقل کرد تا تأثیر بیشتری داشته باشد. باید این را بدانیم گاهی نیاز است در میان داستان‌های شیرین، کتاب‌های زمختی هم نوشته بشود.
در ادامه جلسه محمد سرشار، نگارش ارض موعود را یک اتفاق مثبت در ادبیات داستانی و پایداری ایران دانست و گفت: به طور کلی ادبیات فلسطین در ادبیات فارسی ادبیات غنی و پرشماری نیست و نویسندگان معدودی در این زمینه دست به نگارش آثار داستانی زده‌اند. بنابراین هر اثری که در حوزه ادبیات فلسطین منتشر شود، یک فرصت مغتنم به حساب می‌آید. اگر یک جریان قوی از ترجمه و تألیف در حوزه ادبیات فلسطین وجود داشته باشد، بستری برای هنرمندان آماده می‌شود تا در سایر بخش‌های هنری مانند تولید فیلم سینمایی، سریال تلویزیونی، پویانمایی و غیره با این موضوع دست بزنند. لذا از این منظر باید به سرکار خانم مشهدی ابراهیم تبریک گفت که در اولین اثر خود به سراغ فلسطین رفته و در این موضوع قلم زدند.
در ادامه نیما اکبرخانی درباره روایت تاریخی و جغرافیایی کتاب نکاتی را مطرح کرد و گفت: نویسنده، دوربینش را از زوم درآورده و جغرافیای بزرگ‌تری را به مخاطب نشان می‌دهد. ما در ارض موعود، از روستایی در ارمنستان تا سرزمین اشغالی، همراه با شخصیت‌ها می‌شویم.خانم مشهدی ابراهیم سعی داشتند تا در کتاب‌شان، کلان روایتی را از روزهای نخست تشکیل دولت نامشروع نشان دهند. اینکه چه اتفاقاتی رخ داد که منجر به تشکیل رژیم صهیونیستی و حرکات فاشیستی آن‌ها شد.
او در ادامه گفت: «باید از دو جهت به نویسنده تبریک گفت. اول از همه بابت نگاه ریشه‌ای و کلان ایشان به ماجرای صهیونیست. پرداختن به آن بازه‌ی زمانی به خصوص برای نسل جوان، حائز اهمیت است؛ چراکه باید در خصوص هر موضوعی به سراغ ریشه‌اش رفت. برای شناخت هر انحرافی، باید در ریشه‌اش جست‌وجو کرد تا علل باطل بودن آن موضوع را بدانیم و بتوانیم برای دیگران تبیین کنیم. دومین دلیل تبریک هم به لحاظ فرمی کتاب است. نویسنده در فرم داستان خود شجاعت به خرج داده و با شخصیت‌هایی که مثبت نیستند، داستان خود را پیش برده است. اینکه شخصیت اول داستان یک فرد خاکستری است و نویسنده برای روایت داستان خود از قهرمان‌ها استفاده نکرده است، جای تبریک دارد».
محمد سرشار نیز به عنوان سخنران بعدی جلسه، نکاتی را درباره ویراستاری تاریخی، ادبی و زبانی کتاب مطرح کرد و گفت: بهتر بود نویسنده در کنار خود مشاور تاریخی به همراه داشت تا مطالبی که در کتاب مطرح کرده است را با مشاور متخصص صحت‌سنجی کند. چرا که برخی مطالب مطرح شده در کتاب دارای اختلاف تاریخی با واقعیت است. به عنوان مثال اسلحه‌ای که در کتاب به عنوان اسلحه‌ی مورد استفاده اسرائیلی‌ها ذکر شده، در آن تاریخ هنوز تولید نشده بود؛ وجود برخی از این موارد به داستان آسیب می‌زند و البته معتقدم اصلاح این موارد، می‌تواند بر قوت داستان بیفزاید.
حوریه مشهدی ابراهیم در پاسخ به این موارد کارشناسان گفت: موارد اشاره شده را قبول دارم اما دلیل استفاده از برخی ابزار در داستان به این خاطر بوده که از آن دوره تاریخی، موارد دیگری در دست نبوده است. ولی سعی می‌کنم در ویرایش بعدی کتاب نکات مطرح شده توسط کارشناسان را مدنظر قرار داده و اصلاح نمایم.
اکبرخانی در پایان جلسه گفت: ایامی که در آن قرار داریم، فرصت خوبی برای تبلیغ و ترویج کتاب ارض موعود است. امروزه با اتفاقاتی که پشت سر می‌گذاریم، برای تعداد زیادی از نوجوانان ما ممکن است سوال مطرح شود که خب، درگیری محور مقاومت با اسرائیل بر سر چیست و چرا باهم می‌جنگند؛ و این کتاب می‌تواند تا حد زیادی به این پرسش پاسخ دهد. همان طور که ابتدای جلسه گفتم، نویسنده دوربینش را در برهه درستی از تاریخ قرار داده و به مکان خوبی چشم دوخته است.
وی افزود: یکی دیگر از نقاط قوت کتاب، معرفی چند منبع خوب در پایان است. نویسنده برای مخاطب کتاب خود منابعی را مطرح کرده تا بعد خواندن داستانش به سراغ آن‌ها رفته و دقیق‌تر مطالعه کند. امیدوارم کارهای تبلیغی و ترویجی بیشتری برای کتاب انجام شده و تعداد بیشتری از افراد آن را بخوانند.