به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، تیمی به رهبری دکتر «باپتیست گرنیر»، از دانشگاه پاریس سیته، می‌گوید: «با توجه به بار عمده زوال شناختی و فقدان درمان، شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح مهم است.»
به گفته محققان، «مهارت های تفکر نه تنها افراد مبتلا به کم شنوایی را از نظر اجتماعی منزوی می‌کند، همچنین باعث می‌شود آنها برای دوره‌های طولانی بدون ورودی شنوایی به سر ببرند.»
علاوه بر این، کاهش شنوایی با کاهش حجم در نواحی حیاتی مغز مرتبط است.
با این حال، محققان گفتند سمعک برای بیماران مبتلا به کم شنوایی ناتوان باید بر اساس مزایای بالقوه برای کیفیت زندگی و نه کاهش زوال شناختی تجویز شود.
برای این مطالعه، تیم گرنیر داده‌های بیش از ۶۲۰۰۰ نفر در فرانسه (میانگین سنی: ۵۷ سال) را که بین ژانویه ۲۰۱۲ تا دسامبر ۲۰۲۰ تحت نظر بودند، تجزیه و تحلیل کردند. شرکت‌کنندگان ۴۵ ساله و بالاتر در ابتدا تحت آزمایش‌های شناختی قرار گرفتند.
در مجموع، ۴۹ درصد شنوایی طبیعی داشتند. ۳۸ درصد کم شنوایی خفیف داشتند. و ۱۰% کم شنوایی ناتوان کننده داشتند اما از سمعک استفاده نمی‌کردند. ۳ درصد از سمعک استفاده می‌کردند.
شرکت کنندگان در هر دو آزمون شنوایی و شناختی شرکت کردند.
در مجموع، ۲۷ درصد از شرکت کنندگان با کم شنوایی خفیف و ۳۷ درصد با کم شنوایی ناتوان کننده، نمرات شناختی شأن نشان دهنده اختلال بود.
محققان هیچ تفاوت معناداری در خطر ابتلاء به اختلالات شناختی بین افراد مبتلا به کم شنوایی ناتوان که از سمعک استفاده می‌کردند و افرادی که سمعک استفاده نمی‌کردند، پیدا نکردند.
تجزیه و تحلیل مرتبط نشان داد که سمعک ممکن است خطر ابتلاء به اختلالات شناختی را در افرادی که کم شنوایی ناتوان کننده و همچنین افسردگی دارند کاهش دهد.