به گزارش خبرگزاری مهر، منوچهر متکی رئیس شورای اجرایی بین‌المجالس مجلس شورای اسلامی در جریان حضور در نشست کمیته ترویج احترام به حقوق بشردوستانه بین‌المللی صد و چهل و نهمین مجمع (IPU) ژنو در خصوص منازعات مسلحانه و معلولیت به ایراد سخنرانی پرداخت که متن آن به شرح ذیل است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
همکاران گرامی
خانم‌ها و آقایان
همه ساله مین‌های ضد نفر باقیمانده از جنگ‌ها و درگیری‌ها قربانیان بسیاری را در نقاط مختلف دنیا درگیر می‌کند، این مین‌ها و بقایای مواد منفجره باقیمانده از جنگ، امنیت و توسعه پایدار برخی از کشورها را به چالش کشیده است و برای کاهش خطرات مرتبط با آن‌ها حفاظت از جان انسان‌ها و ایجاد شرایط امن برای فعالیت‌های اقتصادی اجتماعی نیازمند برنامه‌ای جامع است که علاوه‌بر تمرکز بر مین‌زدایی به‌عنوان یک برنامه، کلیدی باید شامل تلاش‌هایی مانند ظرفیت‌سازی آموزش و افزایش آگاهی باشد.
در این زمینه جمهوری اسلامی ایران همواره از همه کشورهایی که در این موقعیت قرار دارند، خواسته است تا کمک‌های مالی فنی و بشردوستانه لازم را برای عملیات پاکسازی، مین‌ها توانبخشی اجتماعی و اقتصادی قربانیان به عمل آورند.
با توجه به اینکه جمهوری اسلامی ایران در نتیجه تجاوزات رژیم صدام به خاک ایران یکی از قربانیان این معضل انسانی است و سالهاست با این معضل دست و پنجه نرم می‌کند، ۵ استان ایران به شدت تحت تأثیر مین‌ها قرار گرفته‌اند و بقایای مواد منفجره جنگ به طور جدی مانع از بازسازی آن استان‌ها می‌شود. توسعه اجتماعی و اقتصادی شهرها و روستاهای آسیب‌دیده را مختل و بازگشت امن آوارگان داخلی را به تأخیر می‌اندازد و سبب شهادت یا زخمی شدن بسیاری از شهروندان ما می‌شود.
علیرغم اینکه ایران از تحریم‌های یکجانبه غیرقانونی ایالات متحده رنج برده و دسترسی ما به تجهیزات و فناوری‌های لازم را با مشکل مواجه کرده و از دریافت کمک‌های بین‌المللی ممانعت به عمل آورده می‌شود؛ اما ایران به نیروی انسانی غیور خود اتکا کرده و با استفاده از تجهیزات تولید بومی و روش‌های جدید مین‌زدایی عملیات پاکسازی مین در مقیاس بزرگ انجام داده و تجربیات فراوانی کسب کرده‌ایم.
برای انجام به موقع و مؤثر چنین برنامه‌هایی به نیروی انسانی ماهر، انواع تجهیزات پیشرفته و منابع مالی کافی نیاز است. با این وجود، متأسفانه بسیاری از کشورهایی که با چالش مین‌های زمینی و بقایای مواد منفجره جنگ مواجه هستند، فاقد چنین ظرفیتی هستند. در این زمینه نیاز است تا با ایجاد صندوق مشترک مالی نیازهای کشورهایی که ظرفیت لازم در تأمین تجهیزات فنی و همچنین توانبخشی اجتماعی و اقتصادی قربانیان مین ضد نفر را ندارند کمک‌های لازم فراهم شود.
خوشبختانه امروز موضوع پاکسازی و رفع تهدیدات ناشی از مین و مواد منفجره و مهمات عمل نکرده تنها معضلی ملی شناخته نمی‌شود؛ بلکه مشکلی جهانی است و مورد توجه و اهتمام سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی، همچون سازمان ملل متحد و بخش خدمات مین (آلماس) آن و نیز کمیته بین‌المللی صلیب سرخ قرار گرفته است، محوریت این دو سازمان و دیگر سازمان‌های غیردولتی درگیر در امر مین‌زدایی به منظور آگاهی رسانی عمومی و ایجاد اجماع جهانی برای مقابله با این دشمن خاموش بشریت مورد پذیرش ما و اهتمام آن‌ها به این امر شایسته تقدیر است.
در این راستا لزوم توجه به تصویب قوانینی در سطح ملی برای جبران خسارت جانی وارد شده به قربانیان ضروری است، در جمهوری اسلامی ایران بر اساس قوانین مصوب شده در مجلس شورای اسلامی کمیسیون‌هایی برای رسیدگی به وضعیت قربانیان تشکیل شده است و این کمیسیون‌ها با همکاری کمیته امداد و سازمان بهزیستی یا بنیاد شهید حمایت‌های، دارویی معیشتی و مشاوره روانشناختی را مدنظر قرار می‌دهند.
اعمال تحریم‌ها برای انتقال فناوری‌ها و تجهیزات پاکسازی مین به برخی از کشورهای متأثر از مین به طور جدی ظرفیت ملی آن‌ها را در مین زدایی تضعیف می‌کند، با توجه به ماهیت انسان دوستانه اقدام مین‌زدایی، چنین تحریم‌هایی ناعادلانه و غیرقابل قبول هستند، بنابراین باید فوراً برداشته شوند. در مقابل دسترسی کشورهای متأثر از مین به ماشین‌آلات و فناوری لازم برای عملیات پاکسازی سریع و مؤثر مین باید تسهیل شوند.
برای اطمینان از اینکه عملیات مین‌زدایی به طور مؤثر به حفظ صلح و توسعه اقتصادی - اجتماعی جوامعی -که با چالش‌های مین و مواد منفجره باقی مانده از جنگ رو به رو هستند-کمک می‌کند و افزایش همکاری و کمک بین‌المللی در صورت درخواست ضروری است، بنابراین این موضوع باید به یک حوزه اولویت‌دار کلیدی برای نهادهای مربوطه سازمان ملل تبدیل شود.
باوجود اینکه تجربه جمهوری اسلامی ایران در زمینه مین‌زدایی با هزینه‌های سنگین مالی و انسانی به دست آمده است، لیکن جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد، به دلیل ملاحظات بشر دوستانه که در ذات این امر نهفته است تجربیات خود را با سایر کشورهای درگیر در این معضل به اشتراک گذارد، همچنین از یافته‌های گران بهای سایر کشورها و سازمان‌های بین بین‌المللی درگیر در این امر بهره برد.
از توجه شما سپاسگزارم و از سرگذشت خانمی که پایش را از دست داد متأثر شدم و خوشحالیم که در بیمارستان به بیماران رسیدگی می‌کند.