سیاوش چراغی‌پور بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که در چهل و یکمین جشنواره فیلم کوتاه تهران در چند فیلم کوتاه از جمله «طلوع سرد» به کارگردانی محمدحسین رمضانی، نویسندگی علیرضا صادقی و تهیه‌کنندگی حامد مهربانی، ایفای نقش داشت، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره چالش‌های نقشش در این فیلم کوتاه توضیح داد: یکی از دلایلی که پذیرفتم در فیلم «طلوع سرد» ایفای نقش کنم، جدا از خود سوژه که سوژه غافلگیرکننده‌ای بود، جذابیت فیلمنامه متکی بر بازیگر برای من بود. البته برای منِ بازیگر این خیلی خطرناک است، چون فرصت آزمون و خطا برایش ندارم و کافی است از پسش برنیایم. در این مدل فیلم‌ها، بازیگر از ابتدا تا انتها باری را مستمر و مداوم به دوش می‌کشد و این قدرتی می‌خواهد که فیلم را از ریتم نیندازد. این برای من یک چالش بود. به نوعی محکی بود که بتوانم خودم را بیازمایم. از این جهت خیلی برایم ارزشمند بود و تمام تلاشم را برای آن کردم.
وی درباره ایده گرفتن در ایفای نقش گفت: منِ بازیگر از همه چیز ایده می‌گیرم؛ از طراح گریم و گریمی که روی صورتم می‌نشیند، از کارگردانم و از فیلمنامه ایده می‌گیرم و این‌ها من را برای رسیدن به آن نقش رهنمون می‌کنند. در نهایت خود من به عنوان بازیگر و اجراکننده نقش باید تمام این حلقه‌ها را به هم پیوند بدهم. این فیلمنامه هم به نظرم همین‌طور بود؛ یعنی شخصیت پردازی درستی در بخش فیلمنامه شده بود. مثل فلش‌بک‌هایی که به گذشته می‌خورد و به حال بازمی‌گشت. همه این فضای عجیب و غریب، متضاد، متفاوت و پر از حال و هوای عجیب را به نظرم اگر نگاه کارگردان و آرامشی که برای من بازیگر به وجود می‌آورد، نبود طبیعتاً کار خوبی از آب درنمی‌آمد.
چراغی‌پور درباره تعامل با کارگردان این فیلم کوتاه بیان کرد: ما تقریباً هر جفت مان یکی شده بودیم! یعنی من و محمدحسین در آن ۴۸ ساعت فیلمبرداری، به معنای واقعی کلمه ۴۸ ساعت با هم بودیم. از لحظه اول محمدحسین کنار من بود؛ ما با هم غذا می‌خوردیم، حرف می‌زدیم، با هم گریه می‌کردیم، می‌خندیدیم، با هم درباره قصه حرف می‌زدیم و حتی در یک مکان مشترک شب را گذراندیم. یک شب و دو روز زمان فیلمبرداری ما طول کشید که ما شب را به خانه‌هایمان برنگشتیم و در لوکیشن خوابیدیم. لوکیشن فیلم هم جای جذابی برای سکونت و خواب نبود؛ ما در یک گورستان و جایی نزدیک به غسالخانه خوابیدیم!
وی درباره دیگر ویژگی های «طلوع سرد» که فیلمنامه ملتهبی برای ایفای نقش دارد، توضیح داد: مهم‌ترین ویژگی‌اش برایم همین بود که فیلم، فیلم بازیگر بود و می‌خواستم خودم را به چالش بکشم. با آگاهی انتخاب کردم. چند بار فیلمنامه را خواندم و بعد جواب دادم تا مطمئن باشم، انتخاب درستی می‌کنم. تمام لحظات فیلم، لحظه‌های غریبی بود، به ویژه آن چرخش پایانی فیلم. البته ما راجع به خیلی از لحظات فیلمنامه با هم صحبت کردیم. حتی پلان‌هایی در فیلمنامه وجود داشت که حتی فیلمبرداری هم کردیم اما من اعتقادی به بودن آن پلان‌ها در فیلم نداشتم و وقتی پیشنهاد حذف شدنش را دادم، خوشبختانه کارگردان پذیرفت و آن سکانس‌ها را حذف کرد. یعنی فیلم ما عین به عین فیلمنامه نیست و جاهایی با فیلمنامه متفاوت است.
چراغی‌پور در پایان گفت: در کنار دلایل دیگری که برای حضور در فیلم کوتاه گفتم، یکی دیگر از دلایلم این است که به فیلم کوتاه به عنوان یک مدیوم مستقل نگاه می‌کنم مثل فیلم بلند، تئاتر، تلویزیون، شبکه نمایش خانگی. اگرچه منکر این هم نیستم که از دل فیلمسازان کوتاه امروز، فیلمسازان درجه یک آینده تحویل جامعه سینمای ایران داده خواهند شد.