به گزارش خبرنگار مهر، سید محمدعلی ابراهیم زاده موسوی پیش از ظهر سه شنبه در آئین افتتاح دهمین کنگره ملی علوم ترویج و آموزش کشاورزی که در تالار امام خمینی (ره) دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: یک درصد جمعیت جهان در ایران زندگی می‌کنند و در این کشور ۱۳۰ میلیون تن غذا معادل یک و نیم درصد غذای دنیا تولید می‌شود.
وی با اشاره به تولید ۹ میلیارد تن غذا در دنیا و تولید میانگین ۱۸ میلیارد دلار ثروت از این طریق مطرح کرد: بر اساس ارزش گذاری فائو میانگین ارزش مواد غذایی فقط در بخش تولید محصولات زراعی، باغی، دامی و … پنج هزار میلیارد دلار ارزش دارد. مابقی ارزش مربوط به بقیه زنجیره ارزش است که از تولید ۱۳۰ میلیون تن غذا در ایران باید ۲۶۰ میلیارد دلار ثروت کسب شود.
رئیس دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران با اشاره به اینکه اما این مقدار ۱۵۰ میلیارد دلار بوده و ۱۱۰ میلیارد دلار منفی است و از دنیا عقب هستیم، مطرح کرد: این آمار نشان می‌دهد که ثروت به بخش کشاورزی برنمی گردد که با وضع نامطلوب موجود از دیدگاه صاحب نظرات بخش‌های مختلف، وضعیت خوبی در بخش کشاورزی نداریم.
ابراهیم زاده موسوی با بیان اینکه ما باید ۳۰۰ میلیون تن غذا تولید کنیم نه ۱۳۰ میلیون تن که این موضوع نشان دهنده مصرف بالای آب در این بخش است، اظهار کرد: باید در حوزه امنیت غذایی ۶۰۰ میلیارد دلار عایدی داشته باشیم. هیچ بخشی نمی‌تواند اینگونه کشور را حمایت کند که بهره برداری پایدار باشد. این عقب افتادگی باید جبران شود و مدیریت زنجیره داشته باشیم.
وی ادامه داد: موضوع دانش و فناوری در تولید و زنجیره بسیار مؤثر هستند اما در توسعه دانش در حلقه‌های نهایی زنجیره ترویج (توسعه دانش)، مدیریت، اقتصاد و کارآفرینی نداریم. در اقتصاد کلان و ملی کشاورزی از صحنه حذف شده و در سیاستگذاری عقب هستیم.
رئیس دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران عنوان کرد: این موضوع در دانشگاه‌ها مانند مابقی حوزه‌های سیاستگذاری کشور به حاشیه برده شده است. باید با استفاده از روش‌های پیشرفته و کارآزموده که در بسیاری از کشورها مورد بهره برداری قرار می‌گیرد، الگوهای مناسب را پیاده سازی و بین بخش‌های علوم انسانی و کشاورزی پیوستگی ایجاد کنیم.
ابراهیم زاده موسوی تصریح کرد: بر اساس فرمایش مقام معظم رهبری استقلال کشور از کشاورزی می‌گذرد و راهی جز گفتمان سازی و نشر دانش نداریم و جهت گیری تحقیقات و آموزش باید حول محور امنیت غذایی پایدار و تاب آور باشد و به این موضوع به صورت ویژه توجه شود؛ حاصل این اندیشه‌ها و گام‌های مؤثر می‌تواند به اقتدار غذایی کشور کمک کند.