به گزارش خبرنگار مهر، مسابقات شمشیربازی جام جهانی الجزایر روز ۲۰ آبان با برگزاری فینال تیمی مردان به پایان رسید. دو تیم ایران و کره جنوبی برگزارکننده این دیدار بودند که طی آن کره‌ای ها با نتیجه ۴۵ بر ۳۵ به برتری دست یافتند و عنوان قهرمانی را از آن خود کردند.
بدین ترتیب تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر که با سه پیروزی برابر تیم‌های اوکراین (یک هشتم)، مجارستان (یک چهارم) و آمریکا (نیمه نهایی) به فینال رسیده بود، به عنوان نایب قهرمانی اکتفا کرد. نایب قهرمانی عنوانی معتبر به حساب می‌آید البته به شرط آنکه حریفان با شرایط همیشگی پا به تورنمنت گذاشته باشند نه صرف حضور و محک زدن نفرات غیر اصلی خود!
سه بازیکن المپیکی ایران در جام جهانی الجزایر حضور داشتند
ایران با ترکیب اصلی، حریفان با ذخیره‌ها
تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر ایران به غیر از محمد رهبری که پیش از اعزام به الجزایر از ترکیب تیم خارج و به عنوان مربی در کادر فنی قرار گرفت، دیگر نفرات اصلی خود که با آنها در المپیک هم حاضر شده بود را در اختیار داشت یعنی علی پاکدامن، محمد فتوحی، فرزاد باهر ارسباران؛ این شمشیربازان در کنار نیما زاهدی ترکیب ایران را در بخش تیمی جام جهانی الجزایر تشکیل می‌دادند. این در حالی است که حریفان ایران نفرات اصلی خود را در این رویداد در اختیار نداشتند و با این شرایط مقابل ایران که با ترکیب اصلی در مسابقات حاضر شده بود، متحمل شکست شدند. (رنکینگ‌های اعلام شده مربوط به رده بندی جهانی قبل از جام جهانی الجزایر می‌باشد)
از میان حریفان ایران، تیم اوکراین از همه ضعیف‌تر بود. این تیم در رنکینگ جهانی ۷ پله پایین‌تر از ایران و در رده ۱۳ قرار دارد با این حال ملی پوشان ایران با تنها یک اختلاف امتیاز و با نتیجه ۴۵ بر ۴۴ مقابل اوکراین پیروز شدند و به مرحله یک چهارم رسیدند.
مجارستان حریف تیم ملی ایران در این مرحله بود. تیمی عنوان دار که جایگاه سوم رنکینگ جهانی را در اختیار داشت با این حال مقابل ایران تن به شکست ۴۵ به ۳۶ داد چون نفراتی مانند «آرون ژیلاگی» (رده ۱۲)، «اندرس ژاتماری» (رده ۲۴) و «جمسی» (رده ۲۹) را در اختیار نداشت. این شمشیربازان بالاترین رنکینگ را نسبت به دیگر شمشیربازان مجارستانی در اختیار دارند اما در بخش تیمی حضور نداشتند. «راب کریستین» بهترین شمشیرباز مجارستان در بخش تیمی بود که با رنکینگ ۳۴ در مسابقات حاضر شد.
آمریکا که در مرحله نیمه نهایی با نتیجه ۴۵ به ۳۵ مقابل تیم ایران شکست خورد شرایطی مشابه مجارستان داشت. با غیبت «اکالین هیثکاک» (رده ۷)، «الی درشویتز» (رده ۱۷)، «فیلیپ دولگیوویچ» (رده ۲۱) که بهترین‌های آمریکا در رنکینگ جهانی هستند، این تیم شباهتی به تیم دوم دنیا نداشت. «ویلیام موریل» بهترین بازیکن آمریکا بود که با رنکینگ ۴۴ در جام جهانی الجزایر شرکت کرد اما عملکرد همین بازیکن به قدری بد بود که بعد از اتمام این جام نتوانست ارتقایی داشته باشد.
«اوه» (رده اول) و «گو بانگیل» (رده ۲۲) در ترکیب تیمی کره جنوبی حضور نداشتند. «ها هانسول» با رده ۳۱ بهترین بازیکن کره جنوبی در دیدار فینال بود که او هم بعد از جام جهانی الجزایر دو پله سقوط داشت.
رده بندی تیم‌ها در جام جهانی الجزایر و ترکیب بازیکنان شأن
بزرگانِ بی مدال در جام جهانی الجزایر
به گزارش خبرنگار مهر، جایگاه نهایی تیم‌های آمریکا و مجارستان در جام جهانی الجزایر هم گویای کیفیت پایین حضور آنها در این جام است. در دیدار رده بندی این رقابت‌ها، تیم آمریکا که با جایگاه دوم جهان وارد مسابقات شده بود مقابل ایتالیا باخت و از کسب مدال برنز هم بازماند.
تیم مجارستان هم که به عنوان تیم سوم رنکینگ جهانی وارد مسابقات شده بود در رده بندی نهایی ششم شد و اوکراین که اولین حریف ایران بود نیز به جایگاه سیزدهم بسنده کرد.
تیم ایران با غلبه بر این تیم‌ها آنهم با شرایط استثنایی که داشتند به فینال رسید اما نتوانست مهمترین دیدار خود در جام جهانی الجزایر را با برد تمام کند و اینگونه به نایب قهرمانی رسید.
رویدادهای بعدی را چه می‌کنیم؟
جام جهانی الجزایر اولین رویداد بعد از المپیک بود که به فاصله سه ماه بعد از این بازی‌ها برگزار شد. به همین دلیل تیمی مانند مصر که از بهترین‌های رنکینگ جهانی است فقط یک نماینده به الجزایر اعزام کرد و اصلاً در بخش تیمی حضر نداشت، تیم‌هایی مانند مانند کره جنوبی، آمریکا و مجارستان هم در غیاب ستاره‌های خود در بخش تیمی حاضر شدند و به نوعی از این فرصت برای محک زدن دیگر شمشیربازان‌شان استفاده کردند به خصوص که نتایج جام جهانی الجزایر جز رنکینگ جهانی تأثیر دیگری در موقعیت تیم‌ها و شرکت کنندگان به ویژه برای المپیک بعدی نداشت.
با این شرایط تیم ملی که بر خلاف دیگر تیم‌ها ترکیب اصلی و همیشگی خود را در اختیار داشت نایب قهرمان شد.
نایب قهرمانی ایران منجر به ارتقای جایگاه در رنکینگ جهانی هم شد و این اتفاقی خوشایند برای شمشیربازی است اما آیا ایران در سایر رویدادها که همه تیم‌ها با نفرات اصلی و کامل خود حاضر می‌شوند، می‌تواند با ترکیب فعلی و عملکردش بازهم به مدال برسد؟