خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: شهر پاراچنار مرکز منطقه قبیله «کُرم» است که جمعیت عمده آن را شیعیان تشکیل می‌دهند. این منطقه در شمال غرب پاکستان قرار دارد و سال ۱۳۹۸ همراه با سایر بخش‌های مناطق قبایلی به ایالت «خیبر پختونخوا» الحاق شد.
اقدامات تروریستی عناصر تکفیری و فرقه‌گرا که در سال‌های اخیر غیرنظامیان بی‌دفاع ساکن این منطقه را هدف قرار داده باعث شد تا محدودیت‌های سختی در شهر پاراچنار اعمال شود.
در آخرین مورد از این حملات، دیروز جمعه در حمله به خودروهای مسافران در منطقه کرم در شمال غرب پاکستان، ۴۴ نفر از جمله ۳۹ نفر از شیعیان به شهادت رسیدند. بر اساس گزارش‌ها، بسیاری از قربانیان این حادثه، زنان و کودکان هستند. همچنین، دست کم ۱۲ نفر دیگر نیز در این حمله تروریستی زخمی شده‌اند. هویت عاملان این حادثه تروریستی هنوز روشن نیست و هیچ گروهی مسئولیت این حمله را به عهده نگرفته است.
در پی این حادثه تروریستی، خبرنگار مهر با مهندس «حمید حسین» عضو پارلمان پاکستان از شهر پاراچنار گفتگویی را انجام داده که شرح آن در ادامه می‌آید:
درباره این جنایت اخیر بفرمائید که چگونه رخ داد؟
ابتدا عرض کنم که قبل از این جنایت، چند ماه پیش در همان مکان یک کاروان اهل سنت هدف جنایت تروریستی قرار گرفته بود و در آن حادثه بیش از ۳۰ نفر از مردم اهل سنت به شهادت رسیده بودند. در این کاروان هم مأموران حضور داشتند.
پس از آن مسیر مواصلاتی پیشاور به پاراچنار بسته شدند. چند هفته پیش این مسیر باز شده بود و پس از مذاکرات مردم پاراچنار با نهادهای امنیتی و دولتی پاکستان مردم راضی شده بودند که به شکل کاروان و به همراه ارتش در این جاده سفر کنند.
این کاروان که با خودروهای شخصی و عمومی به همراه چند تن از مأموران امنیتی در حال سفر به شهر پیشاور بود، مورد حمله تروریست‌ها قرار گرفت و در نتیجه آن بیش از ۴۳ نفر شهید و بسیاری از مسافران زخمی شدند و هیچیک از مأمورانی که برای حفاظت از مسافران همراهشان بودند حتی مجروح هم نشدند. سوال ما اینجاست که چطور کسانی که برای حفاظت از مسافران مأمور بودند، هیچ اتفاقی برایشان نیفتاد، اما این تعداد زیاد از غیرنظامیان کشته و مجروح شدند؟
اتفاقات زیادی در این جاده افتاده است. به نظر شما چگونه می‌شود این جاده را برای مسافران به ویژه برای شیعیان ایمن کرد؟
من در مجلس و جلساتی که با مسئولان امنیتی، نظامی و دولتی داشتم گفته‌ام که این روش مسئله اصلی را حل نمی‌کند. با این روشی که چند صد نفر را با تنها چند مأمور در این جاده خطرناک می‌فرستیم ما مشکلات خودمان را افزایش می‌دهیم و این راه حل نیست. اول باید خود جاده و اطراف آن را از تروریست‌ها پاکسازی کنند و اگر امنیت اطراف جاده تأمین شود دیگر نیازی به همراهی نیروهای امنیتی با مسافران نیست.
بنظر شما چه عواملی پشت پرده این اتفاقات است؟
ببینید زیاد گفته می‌شود که در پاراچنار مسئله شیعه و سنی است، درحالی که ما سال‌های زیادی است که در کنار هم زندگی می‌کنیم و هیچ مشکل و مسئله‌ای با هم نداریم. در این حادثه اخیر هم بیش از ۳۰ نفر توانستند خودشان را نجات بدهند و از دست تروریست‌ها فرار کنند. این افراد به خانه‌های اهل سنت رفتند و در آنجا پناه گرفتند. مردم اهل سنت هم به آنها پناه دادند و میزبان بسیار خوبی برایشان بودند. حتی بعضی از مردم بومی آنجا در فضای مجازی و رسانه اعلام کردند که هیچ نقشی در این جنایت نداشته‌اند.
پس می‌توانیم بگویم که در این جنایت‌ها یک قدرت دیگری با اهداف مشخصی دست دارد که هنوز ما از آن بی‌خبر هستیم.
در رسانه‌ها درگیری‌ها در پاراچنار را بر سر مالکیت یک قطعه زمین اعلام می‌کنند. آیا این مسئله قابل حل نیست؟
در مورد نزاع در خصوص مالکیت اراضی باید بگویم از کل این مناطق مرزی تنها جایی که اسناد تملک زمین را دارد، همین منطقه کرم است که در آن هم شیعیان و هم اهل سنت زندگی می‌کنند. اگر دولت یا نهادهای امنیتی بخواهند، می‌توانند این مسئله را یک روزه حل کنند، چون تمام مدارک مورد نیاز موجود است. پس این درگیری‌ها بر سر مالکیت زمین هم نیست. قدرتی وجود دارد که می‌خواهد در پاراچنار نزاع و درگیری باشد؛ نمی‌خواهند آن را حل کند.
در حال حاضر درخواست اصلی شما از دولت و نهادهای پاکستانی چیست؟ آیا شهدا دفن شده‌اند؟
همه افرادی که در حادثه اخیر شهید شدند به خاک سپرده شده‌اند، اما تظاهرات و تحصن در پاراچنار و تمام نقاط پاکستان درحال برگزاری است. با توجه به این‌که ارتش و نیروهای امنیتی که از طرف دولت وظیفه حفاظت از مردم را بر عهده دارند، هیچ کاری نتوانستند بکنند خواسته ما این است که باید نیروهای بومی متشکل از جوانان شیعه و سنی را فعال کنیم و نیروهای امنیتی را که گاهی اقدام مغرضانه انجام می‌دهند از پاراچنار بیرون کنیم.
اگر نکته دیگری دارید بفرمائید؟
راه حل تمام مشکلات، وحدت و انسجام میان مسلمانان است، شیعه و سنی اهل پاراچنار باید بدانند قدرتی وجود دارد که ما را به جان هم می‌اندازند و برای اهداف شومش از این درگیری‌ها سوءاستفاده می‌کند. پس ما باید متحد باشیم و قدرت‌های بین‌المللی، قدرت‌های داخلی و دشمنان اصلی خود را بشناسیم و همین تنها راه نجات ما است.