خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ مبینا افراخته: پسرک مثل مابقی بچه‌های جهان روحی تر و تازه دارد و شور و شوق بچگی درونش بیداد می‌کند. می‌خواهد در همین دنیای کودکانه خودش بماند. بازی کند، آتش بسوزاند و برای راضی نگه داشتن حس کنجکاوی‌اش به همه جا سرک بکشد، که حساب کتابش به پدربزرگ یهودی‌اش می‌افتد. بنیامین نقش اصلی فیلم سینمایی «شکارچی شنبه» است. این فیلم ماجرای استحاله فکری و ذهنی کودک یهودی و حرکت او از فطرت پاک انسانی به‌سمت موجودی خشن، خطرناک و خونریز است. درست مثل اتفاقی که برای بنیامین رخ می‌دهد.
«شکارچی شنبه» نشان می‌دهد که کودکی به نام بنیامین چطور توسط پدربزرگ خود «حانان» (با بازی علی نصیریان) شست‌وشوی مغزی داده می‌شود تا جنایت صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان برایش پرسش‌برانگیز نباشد. در این فیلم، «حانان» که یک خاخام یهودی است، سعی می‌کند جنایات خود را زیر سایه اینکه «قوم یهود، قوم برترند» و «اینها همه دستورات کتاب خدا هستند»، موجه جلوه دهد و اگر کسی سد راهش شود آن را به‌راحتی به قتل می‌رساند.
حانان ادعا می‌کند که خداوند دستوراتش را به او وحی می‌کند و این دستورات توسط چند میرزا بنویس یادداشت و درنهایت نیز به کتاب خدا تبدیل می‌شود. پیرمرد مسیحی که قصد دارند زمین و خانه‌اش را غصب کنند و خانواده‌اش را هم به تیر ببندند می‌گوید: «حانان کتاب خدا برای دستان ناقص تو خیلی سنگینه، خیلی. این کتاب که تو دست توئه کتاب توئه، آینه شیطانه، اون حاکمانی هم که اسم بردی چه عرب باشند چه یهودی چه هر چیز دیگه‌ای نه مسلمان اند، نه کریمی. نه احمدی اند نه یهود. حانان شما سال هاست که به فرزندان ابلیس خدمت می‌کنید نه فرزندان ابراهیم.»
حانان به بنیامین آموزش تیراندازی می‌دهد و زمانی که برای اشغال زمین مسیحیان به خانه‌هایشان تجاوز می‌کنند و آنها را به رگبار می‌بندند او را با خودش همراه می‌کند. اشکال نمایشی که هدف تیراندازی برای آموزش بنیامین قرار گرفته تصویر ادم‌هایی است که شکل مادر و کودک، زن و مرد و پیر و جوان دارد. تمامی اینها همانطور که در گزارش «اسرائیل شهروند عادی ندارد» بدان پرداختیم نشان از این دارد که جماعت اسرائیلی از کودکی بذر تنفر از فلسطینیان را در دل کودکانشان می‌کارند و تجاوز و اشغالگری به وحشی‌ترین حالت ممکن را به آنها آموزش می‌دهند.
«مشاهده کشتار جمعی» واحد درسی در مدارس اسرائیل
۱۷ نوامبر مصادف با ۲۷ آبان بود که الجزیره طبق اعلام رسمی دفتر رسانه‌ای دولت غزه اعلام کرد که نیروهای اسرائیلی به یک ساختمان مسکونی چند طبقه که شش خانواده فلسطینی به اجبار در آنجا آواره شده بودند در بیت لاهیه حمله کردند و حداقل ۵۰ فلسطینی که یک سوم آنها کودک بودند در این بمباران کشته شدند.
ابعاد این جنایات و اینکه دقیق چه اتفاقی در خاک فلسطین رخ داده کامل مشهود است اما این بار می‌خواهیم از طرف دیگری به تماشای آن بنشینیم. درحالی که غزه در حال بمباران شدید بوده و کودکان یا در آتش می‌سوختند یا زیر آوار جان می‌دادند عده‌ای در آن طرف یعنی در زمین مهاجمان با لذت به تماشا نشسته بودند.
ماجرا از این قرار است که برج‌های رصدخانه «استارات» که مشرف به غزه است مکانی برای گردش علمی دانش آموزان اسرائیلی بوده. هدف این گردش نیز این بود که دانش آموزان نسل کشی که در غزه در حال وقوع هست را تماشا بکنند. این ۲۴ ساعت بعد از قتل عامی بزرگی بود که در بیت لاهیه رخ داد. دانش آموزان به محض پیاده شدن شروع به توهین به غزه کردند همچنین آنها را تشویق می‌کردند که داخل دوربین مبلغی را بندازند تا بتوانند اصابت کردن موشک‌ها را مشاهده کنند.
متیو هو، دیپلمات سابق آمریکایی شوک شدید خودش از مشاهده دانش آموزان اسرائیلی که طبق برنامه درسی برای مشاهده نسل‌کشی در غزه برده می‌شوند را این‌طور تعریف می‌کند: ما حدود دو و نیم کیلومتر با ۳۰۰ هزار نفری فاصله داشتیم. آنچه که زشت و مضحک شرم‌آور بود من انتظارش را نداشتم جایی بود که برای دیدن غزه رفتیم. من انتظار داشتم به تپه‌ای برویم یا دشتی باشد که بتوانیم از آنجا نگاه کنیم. ما به یک سکوی تماشا رفتیم درست مثل همان‌هایی برای تماشای آبشار نیاگارا ساخته‌اند. حتی با همان دوربین‌های بزرگی که باید سکه در آنها بیندازید تا بتوانید ببینید، این یک سکوی مشاهده است که به غزه می‌نگرد. سکوی مشاهده‌ای که نسل‌کشی را تماشا می‌کند.
این دیپلمات ادامه می‌دهد: وقتی آنجا ایستاده بودیم و به غزه نگاه می‌کردیم خود این تجربه عذاب‌آور بود چون احساس می‌کردید مثل یک عکاس مخفی هستید. احساس می‌کردید یک توریست هستید. از اینکه آنجا ایستاده‌اید و تماشا می‌کنید از خودتان متنفر می‌شوید. اما در عین حال خیلی از آن دور هستید. آن‌قدر دور هستید که انگار ضدعفونی شده است. چیزی از آنچه واقعاً آنجا اتفاق می‌افتد نمی‌بینید. صدای جیغ‌ها را نمی‌شنوید صدای مردن را نمی‌شنوید. بدن‌های تکه پاره را نمی‌بینید حتی نمی‌توانید ساختمان‌های تخریب شده را درست تشخیص دهید. اما از این سکوی مشاهده همه چیز خیلی تماشایی است و مثل این است که دارید فیلم تماشا می‌کنید.
او افزود: آنچه که واقعاً من هنوز در تلاشم با آن کنار بیایم و سعی می‌کنم کلمات درست در توصیفش پیدا کنم این واقعیت بود که وقتی ما آنجا بودیم و سعی می‌کردیم بفهمیم چطور با این نسل کشی که جلوی ما رخ داد ارتباط برقرار کنیم یک گروه دانش آموزان اسرائیلی برای گردش علمی از راه رسیدند و این بچه‌ها که نوجوان هم بودند دو ساعت راه را آمده بودند تا نسل کشی را تماشا کنند. اولین گروه پسرها که به بالای تپه و به آن سکوی مشاهده رسیدند وقتی و غزه و نسل کشی که داشت اتفاق می‌افتاد را دیدند مشت‌هایشان را بالا بردند و بسیار هیجان زده شدند. این فقط یک جنبه از آنچه اینجا رخ می‌دهد است که واکنش درونی من به آن بسیار آزاردهنده و هضم آن برایم سخت است. چون این همان جنبه از نسل کشی است که من مستقیماً مشاهده کردم.
جایی که شهروندان اسرائیلی آن را به عنوان سرگرمی می‌بینند، جایی است که انسانیت در آن به طور کامل انکار شده. مشاهده کشتار جمعی آنها نه تنها در میان جمعیت پذیرفته شده بلکه بخشی از برنامه درسی مدارسشان است.
تلاش اسرائیل برای نظامی کردن جامعه خود
در مدارس این رژیم حتی آموزش زبان فارسی به شکلی تکامل یافته‌ای انجام می‌شود و نوجوانان چندین ساعت خود را برای شرکت در کلاس فارسی اختصاص می‌دهند. زیرا زبان فارسی کمک زیادی به پیوستن آنها به ارتش خواهد کرد. دو یا سه درس در هفته به آموزش اطلاعات و امنیت اختصاص دارد و موضوع داغ مطرح در این کلاس‌ها می‌توان گفت انرژی هسته‌ای ایران هست.
در ویدئویی که در یکی از این کلاس‌ها منتشر شده، معلم مدرسه که گویا یکی از افسران سابق ارشد نیروی هوایی اسرائیل بوده با اشاره به نقشه‌ای که روی تخته قرار دارد از دانش آموزان می‌پرسد: «ما اینجا هستیم و برای حمله به اینجا به هواپیما نیاز داریم. به نظر شما از کجا باید پرواز کنیم؟ دانش‌آموز پاسخ می‌دهد ترکیه. اگر هم رئیس جمهور ترکیه مجوز به ما نداد می‌توانیم از طریق عراق از ایالات متحده درخواست مجوز کنیم.»
طبق بررسی‌های انجام شده نهاد نظامی رژیم صهیونیستی یک لحظه هم از تحمیل عقیده امنیتی خود حتی بر کودکان دست برنداشته است و این رژیم دانش آموزان را از مرحله ابتدایی برای استفاده از سلاح آموزش می‌دهد. از نظر آنها مردم اسرائیل همواره باید سرباز بوده و در حالت آماده باش قرار داشته باشند و این نشان دهنده تلاش اسرائیل برای نظامی کردن جامعه خود است.