به گزارش خبرنگار مهر، مسابقه «روایت تصویری ارغوان» به دبیری رضوان سرمد کارگردان و مستندساز و به همت انجمن مستندسازان سینمای ایران و با همکاری مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد، سایت هاشور، دانشگاه آزاد اسلامی فرشتگان و بانک شهر، از ۱۰ تا ۱۶ تیر برگزار شد اما به بهانه ۱۲ آذر روز جهانی معلولان، رضوان سرمد دبیر مسابقه «روایت تصویری ارغوان» از وضعیت تولید محصولات هنری در رابطه با جامعه معلولان گفت.
رضوان سرمد در گفتگو با خبرنگار مهر درباره بازخوردهای عمومی مسابقه «روایت تصویری ارغوان» بیان کرد: در زمان نمایش آثار منتخب در هاشور بازدید از فیلمها خیلی خوب بود. فیلمها بیش از چهار هزار بار دیده شدند و بیش از شش هزار کامنت دریافت کردیم. معتقدیم هرچه بیشتر دیده شدن روایتهای افراد دارای معلولیت به آگاهی جامعه و بهبود کیفیت زندگی این افراد کمک خواهد کرد و هدف اصلی این مسابقه هم از ابتدا همین بوده است. به همین دلیل، طبق وعدهای که در فراخوان داده بودیم، ۱۰ فیلم برتر مسابقه در کنار هم، با نام «ارغوان» به صورت یک فیلم مستقل منتشر شد و تاکنون نمایشهایی هم برای این فیلم گذاشته شده است.
وی، یکی از بزرگترین مشکلات افراد دارای معلولیت در ایران را نداشتن آگاهی جامعه از شرایط زیستی آنها دانست و گفت: متاسفانه، ساختار فرهنگی، اجتماعی و زیرساختهای شهری ما به صورتی است که این افراد از جامعه جدا میمانند، منزوی میشوند و ارتباط آنها با جامعه و ارتباط جامعه با آنها قطع شده است. پس شاید اولین قدم برای بهبود زندگی این افراد برقراریِ این ارتباط باشد. من از این فرصت استفاده میکنم و از متولیان فرهنگی، دبیران جشنوارهها و حتی برگزار کنندگانِ جلساتِ فیلم در هر شکل و اندازهای درخواست میکنم برای هرچه بیشتر دیده شدن داستانِ زندگیِ افراد دارای معلولیت این فیلم را نمایش بدهند چون این فرصتی است که میشود برای آگاهسازی جامعه درباره زندگی با معلولیت انجام داد. ما این درخواست را از دبیر هجدهمین دوره جشنواره «سینماحقیقت» هم داشتیم و حالا امیدواریم با همکاری محمد حمیدی مقدم، در طول برگزاری این جشنواره یک نمایش ویژه برای این فیلم بگیریم.
این فیلمساز درباره میزان اثرگذاری این رویداد بر جامعه معلولان و افراد کم توان عنوان کرد: کارهای فرهنگی تاثیرش زود مشخص نمیشود ولی به هر حال ما امیدواریم با برگزاری هرساله این مسابقه و به مرور دیده شدن داستان زندگی افراد دارای معلولیت، جامعه را روز به روز بیشتر در این زمینه آگاه کنیم.
وی از نادیده گرفته شدن جامعه معلولان در تصمیمات مسئولان کشوری گلایه کرد و گفت: واقعیت این است با اینکه در حدود ۱۲ درصد جامعه ایران دارای معلولیت هستند و تعداد قابل توجهی از افراد جامعه را تشکیل میدهند اما همانطور که گفته شد این افراد در ایران به شدت نادیده گرفته شدند و این در تمام سطوح وجود دارد. این شرایط با تصمیمات مسئولانِ کشوری ارتباط مستقیم دارد؛ این مشکلات از مدرسه شروع و در تمام ابعاد زندگی این افراد دیده میشود تا حدی که شرایط به صورتی است که حتی به ندرت آنها را در سطح جامعه میبینیم. برای مثال، در حالیکه در دنیا راهکارهای خیلی سادهای برای استفاده از سرویس حمل و نقل عمومی برای افراد دارای معلولیت وجود دارد، در ایران عملاً استفاده از مترو و اتوبوس برای این افراد غیرممکن است و خب این شرایط تغییر نخواهد کرد مگر اینکه مسئولانِ شهری تصمیمات مناسبی اتخاذ کنند.
سرمد توضیح داد: واقعیت این است که مخاطبان اصلی این مسابقه مردم هستند و نه مسئولان چون ما معتقدیم ابتدا لازم است جامعه آگاه باشد تا مطالبه مناسب داشته باشد و یک جامعه آگاه است که میتواند صدای این افراد را بالاخره به گوش مسئولان برساند و از آنها بخواهد وظایفشان را در قبالِ شهروندان به درستی انجام بدهند.
وی درباره اینکه آیا رویدادهای هنری حال حاضر کشور، نیازهای جامعه معلولان را برآورده می کند، گفت: قطعاً خیر. باید درباره این موضوع رویدادهای مختلفی برگزار و در موردشان بیشتر صحبت شود چون به اعتقاد من، دیدن این افراد و شنیدن صدایشان اولین قدم برای بهبود شرایط است.
دبیر مسابقه «روایت تصویری ارغوان» درباره اینکه این رویداد ادامهدار خواهد بود یا خیر و برنامههای آینده رویداد عنوان کرد: ما امیدواریم این اتفاق بیفتد و مسابقه «روایت تصویری ارغوان» بتواند سالها ادامه پیدا کند اما این مسابقه به صورت مستقل برگزار میشود و نیاز به حمایتهای مالی و اجتماعی دارد که اگر بتوانیم این حمایتها را جذب کنیم، حتماً این مسیر را ادامه خواهیم داد. افراد علاقمند میتوانند وارد سایت مسابقه «روایت تصویری ارغوان» شوند و به عضویت باشگاه ارغوان درآیند تا از اخبار مرتبط با مسابقه آگاهی پیدا کنند و حتی در صورت تمایل، میتوانند برای برگزاری دوره بعدی به عنوان حامی در کنار مسابقه باشند.
سرمد در پایان گفت: امیدوارم روزی برسد که برای تمام افراد جامعه ایران صرف نظر از تفاوتهایشان فرصتهای برابر وجود داشته باشد و همه افراد بتوانند به معنای واقعی کلمه از حقوق شهروندی خود بهرمند شوند.