به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ایندپندنت، محققان انستیتو سالک در آمریکا مسیری پشت قسمت تنفس اختیاری و تنظیم احساسات در مغز موش ها کشف کرده اند. تحقیق آنها که اخیرا در ژورنال «نیچر نوروساینس» منتشر شده، نشان دهنده ارتباطات بین قسمت های پیچیده تر مغز و مرکز تنفس در ساقه مغز است که هماهنگی نفس کشیدن با وضعیت احساسات را ممکن می کند.
هرچند فرایند نفس کشیدن اتوماتیک است اما انسان ها و برخی حیوانات می توانند با تنفس آرام خود را آرام کنند. این روش قسمت اصلی فرایندهایی مانند یوگا را تشکیل می دهد. اینکه چگونه مغز تنفس را تنظیم می کند و چکونه روی اضطراب و وضعیت احساسات فرد تاثیر می گذارد به درستی درک نشده است. محققان مدعی هستند تاکنون فقط مکانیسم های تنفس ناخودآگاه در ریشه مغز به طور کامل درک شده است.
پژوهشگران در بررسی جدید خود تصمیم داشتند مکانیسم های آگانه بالابه پایینی که تنظیم احساسات و تنفس را مرتبط می کند، دریابند. آنها نخست مخزن داده های ارتباط مغز را بررسی کردند تا ارتباطات میان بخش های مختلف مغز را بررسی کنند. این تحلیل نشان دهنده یک مدار تنفس احتمالی بود که بخش جلویی مغز به نام قشر سینگولیت قدامی را به منطقه میانی ساقه مغز مرتبط می کرد که پس از آن به بصل النخاع متصل می شود.
تحقیقات پیشین نشان داده بود بصل النخاع هنگام فعال شدن، تنفس را ایجاد می کند اما سیگنال هایی که از منطقه پایین ساقه مغز دریافت می شوند، این فعالیت را محدود و تنفس را کند می کنند.
پژوهشگران فرضیه ای ارائه کردند که طبق آن احساسات یا رفتار خاصی به فعالسازی سابقه مغز منجر می شود که به نوبه خود فعالیت در بصل النخاع و تنفس را کند تر می کند.
آنها این فرضیه را روی موش هایی آزمایش کردند که تنفس شان حین فعالیت هایی مانند شنا کردن، بوکشیدن و نوشیدن آب همچنین هنگام القای ترس و اضطراب دگرگون شده بود. محققان دریافتند هنگامیکه ارتباط بین کورتکس و منطقه ساقه مغز فعال می شود، موش ها آرامتر هستند و کند تر تنفس می کنند. هنگامیکه حیوانات در وضعیت القای اضطراب بودند و نرخ تنفس بالا رفت، این ارتباط کاهش یافت. آنها با پیروی از این مسیر متوجه گروهی از نورون ها در کورتکس جلویی مغز موش ها شدند که به ساقه مغز مرتبط است و بر ویژگی هایی مانند تنفس نظارت می کند.
به گفته محققان این ارتباط به موش ها کمک می کند تا تنفس خود را با توجه به رفتار و وضعیت احساسی شان هماهنگ کنند. تحلیل های بیشتر نشان دهنده مجموعه جدیدی از سلول های مغزی و مولکول هایی بود که به اعتقاد دانشمندان می توان با داروها آنها را هدف گرفت. این یافته ها ممکن است به ایجاد راه حل های طولانی مدت برای افراد دچار اختلالات اضطراب و استرس شود.