به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دانشگاه ایلینویز در شیکاگو و مرکز پزشکی "مکس دلبروک" در برلین که نتایج یافته های خود را در مجله علمی PLoS Biology منتشر کرده اند، کشف کردند که در طول تکامل گونه ای از سگهای آبی توانایی سنتز یک متعادل کننده عصبی را پیدا کرده اند که "ماده P" نامیده می شود. ماده P به طور طبیعی در پستانداران از نورونهای مسئول انتقال درد آزاد می شود. این نورونها در تماس با یک محرک درد به دستگاه عصبی مرکزی علامت می دهند.
این دانشمندان امیدوارند با این کشف بتوانند مواد دارویی جدیدی که توانایی درمان دردهای مزمنی را دارند که در مقابل درمانهای دردسترس فعلی مقاوم شده اند، توسعه دهند.
پژوهشگران آلمانی و آمریکایی به منظور دستیابی به این نتایج نسخه اصلاح ژنتیکی شده ویروس تبخال را وارد سلولهای عصبی گروهی از سگهای آبی کردند که محتوی ژنی برای بیان ماده P بودند.
با استفاده از این روش، این دانشمندان توانایی احساس درد را در این حیوانات همانند سایر پستانداران کردند. سپس احساس درد این حیوانات را با ترکیب شیمیایی بلوری "کاپساسین" که در فلفل قرمز وجود دارد، آزمایش کردند. در این آزمایش مشاهده شد که سگهای آبی هنگامی که با ذرات این ماده شیمیایی تماس پیدا می کنند، پاهای خود را عقب می کشند در حالی که گروه کنترل که ویروس تغییریافته تبخال به آنها تزریق نشده بود، نسبت به این ماده واکنشی نشان نداند.
به گفته این دانشمندان، سگهای آبی به دلیل نوع زندگی که در طبیعت دارند و محل زندگی آنها اغلب پوشیده از سطح زیادی دی اکسید کربن است، توانایی واکنش حفاظتی در مقابل اسیدها را پیدا کرده اند.
درحقیقت به طور طبیعی در اثر تماس پوست با اسید و بافتهای مخاطی، به خصوص بافت بینی، دهان و چشمها انتقال دهنده های عصبی، درد و سوزش را منتقل می کنند.
این درحالی است که این حیوان مکانیزمهایی را توسعه داده است که در مقابل این نوع از دردها حساسیت و واکنشی از خود نشان نمی دهد.