نخستین اقدام برای وارد کردن مفاهیم و مباحث قرآنی به بطن زندگی اقشار مختلف مردم، ارتباط مستمر و روزانه با قرآن کریم است .
بی تردید روح ما در اثر انس با قرآن کریم معنوی شده و موقعیتی فراهم می شود که لحظات زندگی را با معنویت قرآن سپری کنیم .
قرآن کتاب هدایت مسلمانان است، به طور طبیعی راه اولیه در ترویج معارف و آموزه های قرآنی در زندگی، خواندن قرآن است، خداوند متعال در قرآن کریم تأکید دارد که این کتاب آسمانی مایه عبرت همگان بر روی زمین است .
در قرآن سرگذشتهای بسیاری برای هدایت انسانها آمده، سرگذشتهای فراوانی که خداوند در قرآن کریم برای هدایت انسانها ذکر کرده، نشانه ای برای پیشه کردن تقوا است و اینکه آفرینش و هستی انسانها یکی است، پس باید در مقابل دستورات خداوند که در قرآن آمده سر تعظیم فرود آوریم، به طور یقین این حکمتی از طرف خالق هستی است .
داشتن ارتباط با قرآن و مطالعه و بررسی عمیق در مفاهیم آن می تواند اشاره و یادآوری برای انسانهایی باشد که دچار غفلت هستند یا به نحوی قرآن در زندگی آنها نقشی ندارد.
یکی از دستاوردها و نتایج ارزشمند توجه به مباحث و آموزه های قرآنی، خودسازی انسان است، اگر انسانها وجود خود را بهتر بشناسند بسیاری از مشکلاتی که در حال حاضر با آن دست به گریبان هستند رفع می شود.
بی تردید اصلی ترین نقش در تربیت نسلها بر عهده خانواده قرار دارد، خانواده ها در تربیت هدفمند و اصولی فرزندان و آینده سازان جامعه نخستین و مهمترین وظیفه را بر عهده دارند .
به طور طبیعی اگر بچه ها از ابتدای کودکی با قرآن و مسائل دینی آشنا شوند و نواهای قرآنی همواره در زندگی آنها جاری باشد، به مسائل دینی علاقمند می شوند و بر این اساس رشد و نمو می کنند، بنابراین خانواده وظیفه سنگینی در تربیت و شکل گیری شخصیت فرزندان و همچنین ایجاد انگیزه و علاقه دینی در وجود آنان بر عهده دارد.
دستگاههای فرهنگی با برنامه ریزی دقیق در رشد و گسترش مباحث و مبانی دینی تأثیرگذار بوده و همکاری اقشار مختلف مردم در تعمیق این مباحث و ورود آنها به بطن زندگی، بسیار مؤثر خواهند بود .
متأسفانه امروز نهادهای مختلف اگرچه فعالیتهای متعددی در زمینه قرآن دارند، اما این فعالیتها بیشتر سطحی بوده و کمتر به عمق و محتوای قرآن توجه می شود. همین کم توجهی نیز نمی تواند زمینه نفوذ مبانی و مباحث قرآنی در زندگی اقشار مختلف را فراهم آورد .