به گزارش خبرنگار مهر، باشگاه اسپورتینگ لیسبون به عنوان یکی از پرافتخارترین تیم‌های پرتغال، در ۵۰ سال گذشته ۶۵ مربی را روی نیمکت خود دیده است. این بدان معناست که هر مربی به طور میانگین تنها ۲۸۰ روز (۱۰ ماه) در این تیم دوام آورده است. تنها ۸ مربی در این مدت موفق شده‌اند بیش از ۶۰ بازی متوالی هدایت تیم را برعهده داشته باشد از جمله روبن آموریم، پائولو بنتو و خورخه ژسوس.
این باشگاه بارها به مربیانی اعتماد کرده که پیش‌تر در تیم‌های دیگر قهرمان شده بودند، اما این موفقیت‌ها در اسپورتینگ تکرار نشده است. مربیانی مانند فرناندو سانتوس و خورخه ژسوس نمونه‌هایی از این عدم موفقیت هستند.
از سوی دیگر، اسپورتینگ در دهه‌های گذشته بارها به بازیکنان سابق خود فرصت مربیگری داده است. اما از میان اسامی بزرگ مانند ماریو لینو، فرناندو مندس و آگوستو ایناسیو، تنها تعداد کمی توانسته‌اند این تیم را به قهرمانی لیگ برسانند.
از سال ۱۹۷۴ تاکنون، تنها ۱۷ مربی توانسته‌اند یک فصل کامل را در اسپورتینگ به پایان برسانند و از میان آنها تنها ۵ نفر توانسته‌اند دو فصل متوالی را آغاز و به پایان برسانند، از جمله کارلوس کی‌روش و لاسلو بولونی.
در سطح مدیریتی، اسپورتینگ طی این ۵۰ سال ۱۲ رئیس داشته است. ثبات مدیریتی نیز به اندازه کادر فنی چالش‌برانگیز بوده است. برای مثال، ژوزه روکه در دوران ریاست خود ۱۰ بار مربی تیم را تغییر داد و هر مربی به طور متوسط ۵ ماه فرصت داشت. در مقابل، سوآرش فرانکو تنها با یک مربی، پائولو بنتو، در طول بیش از سه سال کار کرد.
آخرین رئیس باشگاه، فردریکو وارانداس، با حضور بیش از ۶ سال و ۷ تغییر مربی، متوسط دوره مربیگری را به ۱۱ ماه رسانده است. این آمار نشان می‌دهد که حتی در دوران‌های طولانی‌تر ریاست نیز چالش‌های ثبات همچنان پابرجاست.
اسپورتینگ، با وجود تمام موفقیت‌هایش، همچنان به عنوان «قبرستان مربیان» شناخته می‌شود و برای دستیابی به ثباتی پایدار باید تغییرات ساختاری جدی در مدیریت خود ایجاد کند. آخرین تغییر در تیم اسپورتینگ هم خرج آموریم از این تیم و پیوستن او به منچستریونایتد بود و ژائو پریه‌را جانشین او شد. اما حضور پریه‌را دوامی در اسپورتینگ نداشت و این سرمربی هم جای خود را به روی بورگس ۴۳ ساله داد.