به گزارش خبرنگار مهر، رضایی فیلمسازی را با ساخت فیلم کوتاه آغاز کرد و سال 64 با ساخت "مدار بسته" به فیلمسازی بلند روی آورد. وی هشت فیلم سینمایی ساخته و فیلمنامه چهار اثر آن را نوشته است. فیلمسازی که در مجموعه فیلم‌های خود هر چند از بازیگران چهره بهره برده، اما به جهت موضوع، نوع پرداخت و پایان‌های تلخ و نامتعارف آثارش در رده فیلم‌های صرفاً گیشه‌ای مطرح نشده و حتی از جریان عمومی سینمای ایران دور مانده‌اند.
الهه زیگورات
"مدار بسته" با فیلمنامه ای از رضایی در سال 64 ساخته شد و سرآغاز ورود او به دنیای سینما شد. فیلمی درباره مشکلات اقتصادی یک بلیت فروش شرکت واحد که درگیر تخلیه خانه، قسط ... می شود و درست پس از بازپرداخت آخرین قسط می‌میرد. نگاه تلخ و ناامیدانه که بر کلیت فیلم حاکم بود به نوعی در فضای دهه 60 به نظر اجتناب ناپذیر می آمد ولی به هر حال شکستن دور تسلسل وامداری به سنت، ترک ریشه های قدیمی و ... را مورد توجه قرار می دهد.
"غریبه" با فیلمنامه‌ای از رضایی و نعمت شاه قدمی در سال 66 ساخته شد. فیلم با بازی مهدی هاشمی در نقش یک کارمند بازنشسته که نمی‌تواند با دوران بازنشستگی و کارهای جدید کنار بیاید، به نوعی تلاش دارد آسیب شناسی از مسائل خاص این افراد بخصوص در فضای آن سالها ارائه دهد که سرآغاز تغییر در سطوح و طبقات اجتماعی بود. هر چند فیلم برخلاف "مدار بسته" نوعی بازگشت به ریشه های قدیمی و همرنگ جامعه نشدن را به عنوان امتیاز مطرح می کند.
"آوای دریا" با فیلمنامه ای از رضایی در سال 69 ساخته شد. فیلمی مهجور با موضوع عشق پسرکی کویرنشین به دیدن دریا که ماجراهایی خاص را پیشروی او قرار می دهد و سرآغاز ورود پایان های نامتعارف به آثار این فیلمساز است. رضایی با این فیلم به نوعی سلیقه شخصی خود در انتخاب مضامین خارج از جریان عمومی سینما به رخ می کشد.
"آقای شانس" با فیلمنامه رضا بابک، عسگر قدس و رحمان ضیایی در سال 73 نخستین فیلم کمدی رضایی در کارنامه اوست. فیلمی که با الگوی آشنا شرطی خاص که برای ازدوج از سوی خانواده دختر تعیین می شود، خواستگار را وارد ماجراهایی جدید می کند که با پرداخت طنز و کمدی، روند پر پیچ و خم و گاه بی منطق آن کمتر به چشم می آید.
"دختران انتظار" با فیلمنامه ای از محمدهادی کریمی در سال 78 ساخته شد. حضور نیکی کریمی و پارسا پیروزفر در نقش های اصلی از بازیگران چهره سینما بوده و هستند، از عواملی بود که نگاه به گیشه را از نقطه نظر رضایی در کارنامه اش مورد توجه قرار می دهد.
فیلم سرآغاز همکاری‌های متعدد رضایی با محمدهادی کریمی بود که به نوعی آثارش نگاهی همگام به گیشه و آثار مستقل دارند و بالتبع نمی‌توان این نویسنده را صرفاً گیشه‌ای محسوب کرد. فیلم درباره مسائل و مشکلات قشر دانشجو که یک ازدواج اجباری را پیش پای دو جوان قرار می‌دهد. فیلم با پایانی تلخ که نوعی پشت کردن به مخاطب و گیشه با همه مولفه‌های بالقوه پرفروش شدن دارد، حرکتی جسورانه برای فیلمساز محسوب می‌شود. هر چند این جسارت در پرداخت و ظرائف فیلم کمتر به چشم می آید.
"اتانازی" هم با فیلمنامه ای از محمدهادی کریمی در سال 80 ساخته شد. مضمون محوری فیلم موضوع جنجالی اتانازی است که هنوز قانونی مشخص درباره آن وجود ندارد هر چند بسیاری از بیماران صعب العلاج خواستار مرگ زودرس خود از پزشک معالج هستند.
فیلم مجموعه ای از روابط در هم پیچیده و دراماتیک را برای طرح این موضوع تازه در سینمای ایران انتخاب می کند که در پیچ و خم این روابط اهمیت تازه بودن موضوع اصلی به نوعی در حاشیه قرار گرفته است. مرگ های پی در پی و در انتها کشته شدن پزشکی که دچار ناراحتی وجدان از مرگ ناخواسته بیمارش در عمل شده، به نوعی تلخی و سیاهی را بدل به مولفه مشترک آثار رضایی می کند.
"الهه زیگورات" با فیلمنامه کریمی سال 82 ساخته شد. فیلم درباره سرگشتگی‌های یک پزشک است که برای رسیدن به آرامش به شهر باستانی چغازنبیل پناه می‌برد و آنجا با رویای ذهنی خود از زن باستانی مواجه می‌شود. موضوع تازه فیلم شرایطی فراهم می‌کند تا مسائلی چون قاچاق زیرخاکی و ... همچنین مومیایی‌های تقلبی از سوی برخی افراد مطرح شود. فیلم با موضوع خاص و نامتعارف در کنار بازی شهاب حسینی و پایان باز به نوعی ادامه فیلم‌های خاص پرونده رضایی است.
این ترانه عاشقانه نیست
"این ترانه عاشقانه نیست" با فیلمنامه‌ای از رضایی سال 84 ساخته شد و از سه‌شنبه 23 بهمن 86 روانه اکران سینماها شده است. فیلم داستان زن و مردی جوان است که در کلینیک درمان سرطان با یکدیگر آشنا می‌شوند. آنها که درصدد برآورده کردن آرزوهای یکدیگرند، ناخواسته درگیر ماجراهایی می‌شوند.
میترا حجار، ایرج نوذری، جمشید مشایخی، سیاوش طهمورث، داریوش اسدزاده و علیرضا اشکان بازیگران، فریدون آزما مدیر تولید، سامان احتشامی آهنگساز و رضایی نویسنده و تهیه‌کننده فیلم سینمایی "این ترانه عاشقانه نیست" هستند.