به گزارش خبرگزاری مهر ، شبکه خبری "دویچه وله آلمان" با نگاهی کوتاه به گذشته سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) نوشت : سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) بعد از تاسیس در سال 1949 ائتلافی بود که بر مبنای یک مجموعه دفاعی پایه ریزی شد و توافقی که بین اعضاء صورت گرفت؛ دفاع متقابل در جریان یک حمله از منطقه ای خارج از این محدوده بود.
این رسانه آلمانی در ادامه افزود : برای این ائتلاف نظامی در بیش از نیمی از قرن بیستم، دشمن تجاوزگر، شوروی سابق بود. مدت کوتاهی بعد از امضای قرارداد تاسیس ناتو، شکاف میان جناح های مخالف عمیق تر شد و در جریان جنگ سرد اعضای ناتو و امضاء کنندگان پیمان ورشو مدت 40 سال سرسختانه رو در روی هم قرار گرفتند.
در ادامه این گزارش آمده است : تا زمان فروپاشی شوروی سابق در سال 1991 هدف اصلی ناتو دفع خطراتی بود که از پشت مرزهای شرقی متوجه اعضاء بود، اما بعد از فروپاشی شوروی و رفع این خطر؛ تصمیمات و اهداف ناتو در اروپا تغییر کرد و از حالت دفاع در برابر خطرات احتمالی از پشت مرزهای شرقی به استراتژی گسترش ناتو به کشورهای شرقی که زمانی دشمن سرسخت آنها محسوب می شد، روی آورد.
این رسانه آلمانی در ادامه خاطر نشان کرد : در سال 2004 این ائتلاف موفق به بزرگترین گسترش در طول تاریخ تاسیس خود شد و در این زمان کشورهای بلغارستان،ایسلند، lettland ،لیتوانی، رومانی،اسلواکی و اسلوونی که زمانی قسمتی از شوروی سابق و عضو پیمان ورشو بودند به این ائتلاف نظامی پیوستند.
در ادامه این گزارش آمده است: اما اهداف ناتو در زمینه گسترش پایان نیافت و چند کشور دیگر از جمله آلبانی،کرواسی و مقدونیه نیز در لیست ورود به این پیمان قرار دارند و ناتو درصدد است به این ترتیب و به زعم خود، نا آرامیها در منطقه بالکان را برطرف کرده و نقش خود در این منطقه را تقویت کند.
در ادامه این مطلب به دو عضو داوطلب دیگر برای پیوستن به ناتو یعنی گرجستان و اوکراین اشاره شده و آمده است : تلاش ناتو برای گسترش به شرق و نزدیکی به دشمنان زمان جنگ سرد این ائتلاف ، پرسشهایی را درباره انگیزه های ناتو از این تصمیمات مطرح می کند.
در ادامه این گزارش آمده است : بر اساس خط و مشی رسمی ناتو عضویت در این ائتلاف، ثبات و امنیت را با خود به همراه می آورد. و تمام کشورهایی که برای عضویت در این ائتلاف در نظر گرفته می شوند همه به گونه ای آشفتگی و ناپایداری را تجربه کرده اند.
چارلز کوپچان کارشناس و رئیس بخش تحقیقات اروپایی در شورای روابط خارجی واشنگتن درباره ناپایداری کشورهای داوطلب عضویت در ناتو در گفتگو با دویچه وله اظهار داشت : بالکان بعد از اعلام غیر وابستگی کوزوو از صربستان یک بار دیگر متزلزل شد و عضویت آلبانی کرواسی و مقدونیه در ناتو می تواند به این منطقه کمک کند که ناامنی های اخیر را آرام کند بنابراین در حاشیه گسترش ناتو به این مناطق بهبود شرایط دموکراسی در این کشورها نیز مطرح می شود.
این در حالی است که به اعتقاد "دن پلش" رئیس مرکز بررسی های بین المللی و دیپلماسی در لندن در پشت این تصمیمات گسترش ناتو اهدافی بیشتر از آن چیزی که رسما اعلام می شود مخفی است .
وی معتقد است که گسترش ناتو با توجیه برقراری امنیت در کشورهایی از جمله اوکراین و گرجستان بی اعتنایی و نادیده گرفتن روسیه است. به این ترتیب اعضای ناتو و به ویژه اروپایی ها سدی در برابر اهداف ممکن روسیه در راستای برتری جویی و تفوق ایجاد کرده و در نتیجه امکان چنین ادعایی از طرف آمریکا را هم کم می کنند،زیرا از نظر برخی مقامهای آمریکایی، ناتو به منزله ابزاری برای گسترش قدرت جهانی آمریکا بوده و هدف مخفی از عضویت در این سازمان برتری جویی جهانی است .
به گزارش مهر، این رسانه آلمانی در ادامه با اشاره به اینکه گسترش ناتو به کشورهای عضو شوروی سابق، روسیه را عصبانی کرده است نوشت : از نظر پوتین وسعت ناتو به اوکراین و گرجستان یک خطر مستقیم برای روسیه محسوب می شود و وی در نشست اخیر سران ناتو در بخارست اعلام کرد که حضور یک بلوک نظامی قدرتمند در مرزهای ما از نظر روسیه به عنوان یک خطر مستقیم برای امنیت این کشور قلمداد شده و این استدلال ناتو را که روسیه به این ترتیب می تواند از امنیت و دموکراسی ایجاد شده در کشورهای مرزی اش سود ببرد، رد کرد.
در ادامه این مطلب به تهدیدهای روسیه در صورت عضویت گرجستان و اوکراین در ناتو اشاره شده و آمده است : روسیه در برابر این تصمیم ناتو هشدارهای قاطعی داده است؛ از جمله در فوریه گذشته هشدار داد که در صورت عضویت اوکراین در ناتو اقدامات تلافی جویانه را در پیش می گیرد از جمله این امکان وجود دارد که روسیه راکتهای خود را به سمت کی یف بچر خاند.
از نظر "چارلز کوپچان" ناتو می خواهد با گسترش به شرق، روسیه را در محاصره در آورده و از سلطه جویی آن جلوگیری کند و در عین حال امنیت و پایداری را در اعضای جدید برقرار کرده و در حقیقت گسترش ناتو به شرق نفوذ غربی بیشتر را با خود به همراه آورده و اعضای جدید را به سمت جامعه اروپایی وغربی معطوف می کند و نفوذ ژئوپلیتیک مسکو را کاهش می دهد و این از دلایلی است که روسیه با این گسترش مخالف است.
چارلز کوپچان در ادامه با اشاره به اینکه بدترین حالتی که می توان برای این جریان در نظر گرفت برگشت دوباره رقابت نظامی بین روسیه و ناتو است؛ این امکان را با توجه به وجود مسائلی از قبیل موضوع هسته ای ایران، طرح سپر موشکی آمریکا در اروپای شرقی و مسئله کوزوو و دخالت روسیه و جبهه گیری آن در برابر غرب در این مسائل بعید دانسته و به این ترتیب پیوستن گرجستان و اوکراین و گسترش بیشتر ناتو به شرق را با توجه به این موضوعات در آینده نزدیک امری بعید ارزیابی کرد.