تبریز - خبرگزاری مهر: معاون حفاظت و احیای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی از پیگیری آغاز فصل دوم کاوشهای باستان شناسی در ربع رشیدی تبریز خبر داد.

به گزارش خبرنگار مهر در تبریز، بهروز عمرانی ظهر امروز در جمع خبرنگاران اظهار داشت: سال گذشته گمانه زنی‌ هایی در شش فصل در این محوطه صورت گرفت که موفق شدیم در ابعاد 10 در 10 متر یک حمام تاریخی را کشف کنیم.

وی عنوان کرد: این کاوش اطلاعات خوبی در مورد معماری این مجموعه به ما داد و امسال نیز دومین فصل کاوشهای خود را ادامه می‌دهیم.

معاون میراث فرهنگی آذربایجان شرقی یادآور شد: در نظر داریم یکی از مصوبات دور دوم سفر را به این امر اختصاص دهیم تا بتوانیم آزاد سازی محوطه اطراف ربع رشیدی را دنبال کنیم.

عمرانی با اشاره به سایر عملیاتهای باستان شناسی که امسال در این استان انجام می‌شود، متذکر شد: فصل هفتم باستان شناسی در منطقه خدا آفرین از اولویتهای معاونت میراث فرهنگی استان است که این پروژه با همکاری پژوهشکده باستان شناسی انجام می‌شود.

طبق اسناد موجود، محله رشیدیه یا رشید آباد تبریز دارای سه بخش ربع ‌رشیدی، ربظ و شهرستان بوده ‌‌است.

این شهرستان شامل باغات و نهرهای شهر، ربظ محله مسکونی و بناهای عام‌المنفعه مثل مسجد، حمام، بازار و... و ربع‌ رشیدی محل بناهای دانشگاهی، مسجد زمستانه و تابستانه و حوزه‌های علوم اسلامی بوده است.

دانشکده پزشکی، کتابخانه بسیار بزرگ و مقبره خود خواجه رشید که از آن به جفت گنبد سلطانیه نام برده می‌شود در ربع رشیدی وجود داشت.

خواجه رشیدالدین در سال 718 هجری و در زمان سلطان ابوسعید ایلخانی کشته و جنازه وی در مقبره‌اش دفن می‌شود.

پس از وی ربع ‌رشیدی رو به ویرانی می ‌نهد. پس از آن پسرش خواجه غیاث ‌الدین تلاش می‌کند دوباره ربع ‌رشیدی را آباد کند اما وی نیز به سرنوشت پدر مبتلا می‌شود.

در دوران صفوی و در سال 1019هجری قمری (شاه‌عباس بزرگ)، برای جلوگیری از حمله عثمانی یک قلعه از مصالح شنب غازان خان (مقبره غازان خان) و گورستان‌های تاریخی تبریز و مصالح ربع‌ رشیدی یک قلعه برای حاکم تبریز ساخته می‌شود.

بنایی که امروزه از آن به قلعه رشیدی یاد می‌شود همین قلعه دوران صفوی است و تا پیش از کاوش‌های امسال باستان‌شناسان هیچ نشانی از معماری دوره ایلخانی در این محوطه کشف نشده بود.

وقف نامه این مجتمع در خرداد ماه 1386 در نشستی که از 21 تا 25 خرداد در یونسکو برگزار شد به همراه شاهنامه بایسنقری در فهرست میراث مستند این سازمان ثبت شد.