به گزارش خبرگزاري مهر، پايگاه خبري روسيه درتحليلي در اين زمينه مي نويسد: در سال 1955 در جريان برنامه « اتم براي صلح » كه توسط دوايت آيزنهاور رئيس جمهور آمريكا اعلام شده بود، اسرائيل رآكتور كوچك اتمي با ظرفيت 5 مگاوات دريافت كرد. اين رآكتور آن هنگام فقط به عنوان وسيله آموزشي ارزش داشت.
ولي قبل از آن، در سال 1949 بن گوريون از پاريس موريس (موسي) سوردين، يكي از فيزيكدانان برجسته يهودي اهل كريمه فرانسه را به اسرائيل احضار كرد. كسي كه در زمان طفوليت وارد فلسطين شده و سپس براي تحصيل به فرانسه اعزام شد و در زمان جنگ در برنامههاي اتمي ايالات متحده و انگلستان شركت مي‌كرد. سپس در كميسيون انرژي هستهاي رئيس برنامه ساخت بمب اتم فرانسه بود.
رهبرآن هنگام دولت صهيو نيستي از "سوردين" اطلاعات كامل و موثق را درباره سلاحهاي هستهاي و فنآوري ساخت آن را دريافت كرد. بزودي نيز كميسيوني شبيه به كميسيون فرانسوي تحت رياست ارنست داويد برگمان فيزيكدان برجستهاي كه بعد از به قدرت رسيدن هيتلر به فلسطين اشغالي مهاجرت كرده بود. تشكيل شد. بدين ترتيب بود كه بزودي اسراييلي‌ها فنآوري ساخت مهمات هستهاي را به صورت نظري كاملاً طراحي كردند و فقط فقدان سوخت هستهاي و برخي دستگاهها و قطعات مانع از پيشرفت اين كار شده بود.
از طرف ديگر رآكتور آمريكايي براي توليد پلوتونيم تسليحاتي كافي نبود و براي اجراي طرحها و پژوهشهاي گسترده، پول زيادي لازم بود. به همين دليل بخش قابل توجه برنامه هستهاي بر عهده مأموران اطلاعاتي و ديپلماتها گذاشته شد. مدلي شبيه الگوي سرويسهاي ويژه اتحاد شوروي كه در زمان خود از همين روش استفاده كرده بودند.
سازمان اطلاعات نظامي اسرائيل « امان» تحت رياست ژنرال خاركابي وارد عمل شد. او تلاشهاي زيردستان خود را در فرانسه متمركز كرد. در آن زمان دولت فرانسه هم البته به جلب اسراييلي‌ها براي مبارزه با مصر علاقه حياتي داشت. جنگ نزديك ميشد و فرانسوي‌ها اميدواربودند كه ارتش اسرائيل طي مدت كوتاهي بتواند مصري‌ها را از شبه جزيره سينا بيرون كرده و امكان كشتي‌راني در كانال سوئز را كه ناصر مسدود كرده بود، مجدداً باز كند. به همين سبب از آوريل سال 1956 كشتي‌هاي فرانسوي و هواپيماهاي باري حامل اسلحه وارد اسراييل شدند.
شخصيتهاي نظامي و دولتي اسراييل مرتبا به پاريس رفت و آمد كردند. در ميان آنها، عاشر بن تانان، مأمور برجسته اطلاعاتي بود كه بايستي درباره معاوضه هستهاي براي اسرائيل در عوض شركت در جنگ، به توافق برسد. بن ناتان مأموريت خود را اجرا كرد.
در جريان جنگ كانال سوئز نيروهاي اسرائيلي ظرف 4 روز شبه جزيره سينا را اشغال كرده و به كانال رسيدند. اما انگليس و فرانسه فعاليت غيرمؤثري از خود نشان دادند و تلاش مشترك ايالات متحده و اتحاد شوروي، آنها را به ترك نقاط كمي كه به تصرف خود در آورده بودند، وادار كرد.
عاقبت در ماه مارس سال 1957 اسراييل هم شبه جزيره سينا را ترك گفت، درحاليكه " بورژه مانوري" وزير جنگ فرانسه از طرف دولت خود دستور صادر كرد كه رآكتور اتمي به طور رايگان در اختيار اسرائيل گذاشته شود. اين بهره راهبردي عمليات سينا براي اسرائيل بود.