بی تردید فهم انسانها از مفاهیم قرآن نسبی است و هرکس به اندازه ظرفیت فهم خود از این کتاب بهره می گیرد، البته این نسبی بودن فهم انسان از مفاهیم و معانی آیات الهی به معنای آسیب پذیری نیست .
قرآن کریم دارای ماهیتی زنده و جاری است و خداوند در این کتاب با انسانها به طور مستقیم سخن می گوید که واقعیتی انکارناپذیر و البته حیرت انگیز در مورد قرآن کریم است .
اما اینکه آیا برای انس با قرآن، فقط خواندن متن قرآن کافیست یا خیر، باید گفت برای تقرب به درگاه الهی و اتصال بی واسطه و مستقیم به کلام وحی و قرار گرفتن در مدار هدایت و نورانیت، خواندن قرآن کریم کافیست و استفاده از احادیث و روایات و تفاسیر برای خوانندگان قرآن، امری واجب و ضروری تلقی نمی شود .
برخی افراد در ارتباط با کلام الهی به قرائت قرآن می پردارند، گروهی علاوه بر قرائت، آیات را حفظ می کنند و عده ای نیز علاوه بر حفظ آیات به ترجمه و تفسیر آیات توجه دارند، همه این افراد از کلام خدا بهره مند می شوند.
شک نیست عالیترین شکل ارتباط با خالق هستی از طریق آیات قرآن کریم، درک عمیق، تفسیر قرآن و دریافت معانی آن است، اما این به آن معنا نیست که تلاوت قرآن نقش و تأثیری در ارتباط مخلوق با خالق و نزدیکی با معبود نخواهد داشت .
قرآن بزرگترین منبع تعلیم و تربیت دینی و اخلاقی است و پیروان خود را در مسیر سعادت و کمال هدایت می کند .
تأکید بر خواندن قرآن و تدبر در آیات، به معنای اصرار بیش از حد در فهم دقیق تمامی آیات نیست. بهره گیری از قرآن تنها به معنای یادگیری یا حفظ دقیق همه آیات نیست . آنچه هست در حین قرائت و در لابه لای آیات قرآن کریم ، آیاتی وجود دارند که ناگهان مانند گوهری درخشان، دل و جان خواننده قرآن را متجلی و او را غرق در زیباترین احساسات می کنند و مایه هدایت و افزایش ایمان خواهند گشت .
در راستای ارتقاء انس با کلام قرآن دستگاههای مختلف فعالیتهای متنوع و متعددی دارند و به ویژه این فعالیتها در ایام تابستان شدت و به ظاهر جدیت بیشتری می یابد که به رغم تمام این فعالیتها نتایج مثبت و ارزشمندی را شاهد نبوده و به همین دلیل متأسفانه هنوز هم در کشور اسلامی ما هستند کسانی که از روخوانی قرآن عاجز هستند .
موازی کاری آفتی جدی برای حوزه دین است که به دلیل عدم سیاسیت گذاری واحد و منسجم، مانع ثمربخش بودن فعالیتهای انجام شده است .