به گزارش خبرنگار مهر، یک سال پیش بود که زوران گائیچ در حالیکه پرونده ای مزین به مهر قهرمانی در المپیک و دیگر موفیقت های ریز و درشت اروپایی و جهانی را زیر بغل داشت پای میز مذاکره ای آسیایی – اروپایی نشست که ماحصل آن عقد قرارداد 2+2 برای شاغل شدن در والیبال ایران بود.
محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال به عنوان طرف مورد مذاکره این مربی صربستانی با پذیرفتن تمام شرایط وی حتی حضور همزمان درتیم باشگاهی "ایس کرا" روسیه و سفر به ایران تنها به هنگام برپایی اردوهای تدارکاتی، یک طرف برگه قرارداد بازوران را منقش به امضای خود کرد. امضایی که قرار بود حداقل تا 2 سال حکم مجوز برای رفت و آمد زوران گائیچ در والیبال ایران را داشته باشد اما ...
زوران گائیچ که نقطه صفر را مبدا کار خود در والیبال ایران قرار داده بود در آغاز حرکت در مسیری که قرار بود تا پایان 2 سال اول بدون نتیجه طی شود، یک خانه تکانی اساسی در تیم ملی انجام داد. زلزله ای که تیم ملی را زیر آوار ناکامی در مسابقات قهرمانی آسیا (اندونزی) و رقابت های زیر گروه المپیک (ژاپن) نگه داشت و در نهایت هم با پس لرزه ای که منجر به پاره شدن برگه قرارداد داورزنی - گائیچ شد، تا حدی آرام گرفت.
در اینکه زوران گائیچ مربی لایقی بوده ، پیشینه موفقی را پشت سر خود دارد و دارای توانمندی های فنی و علمی بالای است، شکی نیست اما شیوه ای که وی برای تزریق معلوماتش به بدنه والیبال ایران انتخاب کرده بود، معقول و منطقی نبود.
قدر مسلم آنکه آنچه باعث لغو قرارداد سرمربی تیم ملی والیبال شد نتیجه نگرفتن در میادین جاکارتا و توکیو و در نهایت به دست نیاوردن سهمیه المپیک 2008 پکن نبود بلکه انتخاب راهی بود که خواسته یا ناخواسته والیبال و بازیکنانش را به سمت بی اعتبار شدن سوق می داد. عنوان پنجمی آسیا و ششمی مسابقات انتخابی المپیک هم مراحلی از این سقوط بودند.
به همین دلیل کسانیکه از دور یا نزدیک دستی به آتش همیشه سوزان والیبال داشته اند تصمیم فدراسیون والیبال برای پایان دادن به دوران همکاری با زوران گائیچ را اقدام به موقع و پسندیده می دانند.
ناصر شهنازی که در سال 1383 به عنوان سرمربی تیم والیبال نوجوانان نایب قهرمانی آسیا و سومی جهان را به دست آورد با تایید این مطلب به خبرنگار مهر گفت:" اگر فدراسیون والیبال الان این کار را انجام نمی داد در آینده ای نزدیک مجبور به انجام آن می شد. نبود زوران گائیچ درایران کاملا به ضرر تیم ملی بود زیرا وی نمی توانست شناختی از بازیکنان و توانایی های آنها کسب کند. اگر زوران با این شیوه تا هزار سال دیگر به کار خود ادامه می داد نمی توانست در والیبال ما به نتیجه چشمگیری برسد."
حسین علی مهرانپوراز مربیان پیشین والیبال کشورمان نیز در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه قطع همکاری با زوران گائیچ اگر منفعتی برای والیبال نداشته باشد ضرری هم ندارد، تاکید کرد:" روش به کارگیری زوران در تیم ملی مناسب نبود. اینکه گائیچ حاضر نبود برای مدتی در ایران بماند قابل قبول نبود چه رسد به اینکه روی بازیکنان خاصی هم نظر داشت و حاضر نبود بقیه نفرات را تست کند. فدراسیون کار خوبی کرد که وی را از ادامه کار با تیم ملی ایران منع کرد."
مصطفی کارخانه هم که سال گذشته تیم جوانان را به مقام قهرمانی آسیا و سومی جهان رساند به خبرنگار مهر اینچنین گفت:" تیم ملی نیازمند مربی تمام وقت است. گائیچ یک مربی پروازی بود که می خواست درحین رفت و آمد تیم ملی را به اهدافش نزدیک کند. با این وضعیت نمی توانستیم به جایی برسیم."
عباس برقی هم که سابقه هدایت ملی پوشان را بر عهده دارد در گفتگو با خبرنگار مهر اظهارداشت:" نقش گائیچ در والیبال ایران کمرنگ و حتی بیرنگ بود. وی نه تنها همکاری پیوسته ای با ملی پوشان نداشت بلکه حاضر نبود برای آنها یک مربی بدنساز انتخاب کند. برنامه هایی که گائیچ دراین مدت اجرا کرد ،غیر منطقی بود."
در هر صورت زوان گائیچ که بنا به پیشنهاد " یوتسا ست کوویچ" سرمربی هموطنش در تیم نوجوانان به ایران آمده بود با همه ادعا و وعده و وعیدهایش از تیم ملی کنار رفت و بی شک آنچه باعث بازپس گیری جایگاه وی در راس تیم ملی شد، نوع قراردادی بود که با وی منعقد شده بود و نه چیز دیگر.
به واقع فدراسیون والیبال با پذیرفتن تمام شرایط زوران مبنی بر فعالیت همزمان دروالیبال اروپا و انتخاب های غیر حضوری اعضای تیم ملی تنها راه را برای وارد کردن نام و اعتبار گائیچ به والیبال ایران باز کرد حال آنکه این دو فاکتور به تنهایی نمی توانند حتی درحد محرکی برای حرکت رو به جلو ایفای نقش کنند.
به قول پروفسور خسرو ابراهیم رئیس سازمان تیم های ملی والیبال "فرقی نمی کند مربی مورد نظر ما گائیچ باشد یا هر مربی دیگری، آنچه مهم است اینکه انعقاد این گونه قراردادها هیچ نتیجه ای را در بر نخواهد داشت."
زوران و توانمندی هایش می توانستند برای والیبال پراستعداد ایران مثمر ثمر باشند. البته در صورتی که از وی استفاده بهینه و تمام وقت می کردیم. نه اینکه بعد از گذشت یک سالی که می توانست پربار سپری شود اما با وجود پرداخت حقوق های ماهیانه 25 هزار دلاری سرانجامی نداشت!