فرحناز صابری در گفتگو با خبرنگار مهر در کرج اظهار داشت: مددکاری اجتماعی نه تنها در ایران بلکه در جهان نیز به عنوان یک رشته علمی - کاربردی و حرفه ای انسانی - اجتماعی جدید مطرح است و به رغم نوپا بودن، توسعه چشمگیری داشته است.
وی افزود: جامعه مددکاران کشور نیازمند ایجاد نظام جامع مددکاری است، ایجاد فضای مناسب برای مدیریت مددکاران، تخصصی شدن حرفه مددکاری و عضویت مددکاران ایرانی در گروه های مددکاری جهانی از مطالبات این قشر زحمتکش می باشد.
این استاد دانشگاه عنوان کرد: مددکاری یک حرفه آشنا و مورد نیاز در بخشهای مختلف جامعه است و شاغلین در این حرفه مسئولیتهایی متنوع و گسترده بر عهده دارند و در مجموع خدمات اجتماعی و حمایت ازمحرومان دارای پیشینه ای به اندازه تشکیل نخستین اجتماعات بشری است و در ایران سابقه ای 50 ساله دارد.
صابری خاطرنشان کرد: مددکاران اجتماعی می کوشند تا توان بالقوه موجود در اجتماع را با شرکت دادن افراد و اقشار جامعه به فعلیت در آورند و در واقع مددکار اجتماعی به افراد، گروه ها و جوامع کمک می کند تا بهترین راه را برای پیشرفت رضایت بخش خویش به دست آورده و با محیط سازگار و هماهنگ شوند و از زندگی خویش لذت ببرند بدون آنکه به اجبار تسلیم محیط شوند.
وی تاکید کرد: هم اکنون با توجه به پیچیدگیهای جامعه امروز باید برای هر نوع آسیب و مشکل شکل خاصی ازمددکاری تخصصی تصویر شود تا بتوان پاسخگوی نیاز جامعه در این مورد باشد و نبود آن می تواند اختلالاتی را برای جامعه و مردم پدید آورد.
این استاد دانشگاه عنوان کرد: نگاه متولیان امور مددکاری نیز باید در راستای جلوگیری از اشاعه مشکلات و آسیبهای اجتماعی به بحث پیشگیری معطوف شود.
وی ادامه داد: مددکاری بحثی است که در راهبری برنامه های توسعه تاثیر به سزایی دارد و در این حرفه باور به عنوان رکن اصلی مددکاری محسوب می شود.
صابری خاطرنشان کرد: در شرایط کنونی به دلیل ورود مشکلات جدید به واسطه پیچیدگی و مشاغل جدید نیاز به برنامه ریزی روانی به یکی از جدی ترین نیازهای جامعه تبدیل شده است که این امر باعث پررنگ تر شدن نقش مددکار در جامعه می شود.