وی در ادامه افزود: در این سال‌ها فیلمسازی گرانسنگ پشت دوربین قرار نگرفته تا به درون ذهن یک ورزشکار نزدیک شود و ورزش محملی برای کسب سود بیشتر و منفعت مالی بوده است. اغلب فیلم‌هایی که در هالیوود درباره ورزش ساخته شده در جذب مخاطب موفق بوده‌اند.
این کارشناس ورزش با ذکر مثال‌هایی ادامه داد: "فرار به سوی پیروزی" گرچه از نظر من فیلمی کامل نیست، اما با استفاده از چهره‌های ورزشی مثل پله و بابی مور در گیشه به توفیق رسید. "گاو خشمگین"، "علی" و "محبوب میلیون دلاری" از نمونه‌های موفق این جریانند. اما در سینمای ایران چنین نمونه‌هایی وجود ندارد. فیلم‌های ایرانی نه در جذب مردم موفقند نه مخاطب خاص.
حاج‌رضایی درباره لزوم ساخت فیلم‌های ورزشی گفت: بسیاری از چهره‌های ورزشی نماد یک فرهنگ و ملت هستند و ارائه تصویری واقعی از آنها می‌تواند برای یک نسل جذاب باشد. تختی چنین است و اگر فیلم مرحوم حاتمی ساخته می‌شد تصویر واقعی این ورزشکار را می‌شد در آن دید.
وی افزود: مرحوم حاتمی هم دغدغه تاریخ داشت، هم به فرهنگ ایرانی علاقمند بود و هم ورزش را می‌شناخت. تصویری که او از تختی می‌داد بخشی از واقعیت پنهان مانده را روشن می‌کرد. لازم است چنین فیلم‌هایی ساخته شود تا هر نسل قهرمانان خود را بشناسد. در میان ورزشکاران ایرانی چهره‌های زیادی هستند که می‌توان درباره‌شان فیلم ساخت، اما سینما به آنها بی‌اعتنا است.
حاج‌رضایی با اشاره به جذابیت‌های فیلم‌های ورزشی گفت: رونمایی از این چهره‌ها می‌تواند برای همه نسل‌ها جذاب باشد. البته نباید سراغ هر چهره‌ای رفت. نمی‌دانم چرا فیلمسازان ایرانی علاقه‌ای به ساخت فیلم ورزشی ندارند و شاید به دلیل ناکامی این آثار در جذب مخاطب باشد. فیلمسازان ایرانی معمولا در یک حوزه کار و کمتر به ژانرهای دیگر توجه می‌کنند.
احمد طالبی‌نژاد نیز معتقد است مقوله ورزش نیز مانند بسیاری از موضوع‌ها در سینمای ایران دچار معضل کم‌کاری شده، در حالی که مضامین ورزشی می‌تواند راه برون‌رفت از بحران اقتصادی سینما باشد.
این منتقد قدیمی درباره تولید فیلم‌های ورزشی در سینمای ایران به خبرنگار مهر گفت: به طور کلی در سینمای جهان نیز فیلم‌های ورزشی سهم چندانی از تولید سالانه ندارند. اما از آنجا که ورزش بخشی از زندگی اجتماعی مردم است، باید آن را مانند هر مقوله اجتماعی دیگر در سینما مورد توجه قرار داد که معمولاً شاهد چنین توجهی در سینمای ایران نبوده‌ایم.
طالبی‌نژاد ادامه داد: هر چند آمار 50 فیلم در کل تاریخ سینمای ایران در مورد فیلم‌های ورزشی چندان هم کم نیست، آنچه در مورد این فیلم‌ها ایجاد بحث می‌کند کیفیت آنها است. "خط پایان" محمدعلی طالبی را می‌توان از نخستین فیلم‌هایی دانست که پس از انقلاب با موضوع ورزش تولید شده و این فیلم در حالی که اولین است، جزو شاخص‌ترین فیلم‌های این عرصه محسوب می‌شود.
وی افزود: هر چند شاید الان فیلم جذابیتی نداشته باشد، اما با توجه به روحیه جوانان آن دوره و انتخاب دوچرخه‌سواری می‌توان آن از کارهای قابل توجه دانست. "آفساید" جعفر پناهی را هم آخرین ساخته ورزشی در سینمای ایران است که به اعتقاد من این فیلم هم صرفنظر از بعضی مسائل و نگاههای موجود در فیلم و با اتکا به پدیده فوتبال می‌توان آن را یک اثر ارزشمند ورزشی نامید.
این فیلمساز درباره تعدادی از فیلم‌ها که به واسطه حضور ستارگان ورزش قصد جذب مخاطب داشته‌اند، گفت: برخی از فیلم‌های ورزشی با هدف جذب مخاطب اقدام به استفاده از ستارگان ورزش کردند که در اغلب موارد شاهد نتیجه مطلوب نبوده‌ایم. از جمله این فیلم‌ها می‌توان به "فوتبالیست‌ها" اشاره کرد که واقعاً دارای ارزش سینمایی نیست.
به عقیده طالبی‌نژاد، در این فیلم از یک موضوع جالب سوء استفاده شده بود، در صورتی که سازنده تصور می‌کرد با استفاده از حضور فردی چون علی پروین می‌تواند تماشاگر جذب کند، اما حاصل کار نتیجه عکس داشت. چنین نمونه‌هایی در سینمای جهان نیز مشاهده می‌شود و "فرار به سوی پیروزی" جان هیوستن که در آن از پله استفاده شده بود، فیلمی ارزشمند از آب درنیامد.
وی با تاکید بر اینکه بستر فرهنگی پرداختن به ورزش در سینمای ما وجود دارد گفت: فوتبال سرگرمی شماره یک جامعه و زمینه طرح آن در سینما فراهم است. شاید راه برون‌رفت از بحران اقتصادی سینما پرداختن به مضامین ورزشی از جمله فوتبال و کشتی باشد. البته ساخت این فیلم‌ها دشواری‌های دارد و تامین 10 هزار هنرور برای حضور در یک استادیوم ساده نیست.
طالبی‌نژاد در پایان درباره بی‌توجهی فیلمسازان سرشناس به مقوله فیلم‌های ورزشی نیز گفت: از آنجا که ورزش از موضوع‌های عامه‌پسند محسوب می‌شود، معمولاً فیلمسازان روشنفکر سراغ آن نمی‌روند. در حالی که حتی میان فیلمسازان سرشناس سینمای ایران فردی مانند ناصر تقوایی برای دیدن فوتبال تا صبح بیدار می‌ماند. اما او نیز تاکنون سراغ فیلم ورزشی نرفته است.