به گزارش خبرگزاری مهر، عبد الله نصری استاد دانشگاه علامه طباطبایی طی مقاله‌ای در چهل و ششمین شماره فصلنامه علمی- پژوهشی قبسات که به موضوع مرگ پژوهی اختصاص دارد، نوشت: مرگ یکی از بزرگ ترین معما های حیات بشری است که در طول تاریخ همواره مورد توجه متفکران بوده است و در میان متفکران اسلامی علامه محمد تقی جعفری از جمله شخصیت هایی است که تاملات بسیار در باب مرگ دارد.
وی اضافه کرده است: از نظر وی برداشت های مختلفی از مرگ وجود دارد که برخی از آنها مثبت و برخی نیز منفی است. این برداشت ها در تلقی هایی ریشه دارد که آدمی به فلسفه آفرینش و معنای زندگی دارد.به باور علامه جعفری تا برای پرسش های اساسی حیات انسان، یعنی"از کجا آمده ایم، به کجا می رویم و چرا باید برویم"؟ پاسخی پیدا نکنیم، نسبت انسان با مرگ تعبیر درستی نخواهد یافت.
وی با اشاره به این که علامه جعفری در آثارخود رابطه عمیقی میان معنای زندگی و مرگ برقرار می سازد، افزوده است: علامه جعفری با تقسیم حیات به معقول و طبیعی محض، تفسیر مرگ را در حیات معقول منطقی و مثبت و در حیات طبیعی محض منفی و ناپذیرفتی میداند.از نظر وی بدون تفسیر انسان و هستی نمی توان معنای درستی برای مرگ یافت.
این استاد دانشگاه علامه طباطبایی تصریح کرده است: گوش سپاری به مرگ و برقراری رابطه مثبت با آن، فرع بر نوع نگاه به عالم و آدم است. به باور علامه جعفری، گوش فرادادن به ندای مرگ سبب می شود تا آدمی اصالت پیدا کند.در همین جاست که وی هماهنگ فیلسوفان اگزیستانس به ویژه هیدگر، توجه جدی به مرگ را در ارتباط با اصالت آدمی می داند.
عبد الله نصری در ادامه این مقاله تاکید می کند که ازنظر علامه جعفری تامل در باب گذر عمر برای آدمی گاهی اضطراب آور است که با دگرگونی های درونی می توان بر آن غلبه کرد.