به گزارش خبر گزاری مهر ، در ابتدای جلسه دکتر فاکر میبدی ، مدیر مرکز تخصصی تفسیر و آموزش قرآن ، در باره جامعیت قرآن و رابطه آن با قلمرو قرآن گفت: قلمرو ، اصطلاح خاص علمی ندارد به همان معنای لغوی آن یعنی محدوده مرز و گستره حضور یک شی‌ء است و اینجا منظور از محدوده و مرز قرآن در حوزه معرفتی است.
او درباره رابطه قلمرو با جامعیت گفت : جامعیت را فرا زمانی معنا می‌کنیم یعنی جامعیت تمام ازمنه که به معنای جاودانگی است یا جامعیت مکان به معنای حضور در همه مکانها و یا جامعیت به معنای اشتمال به همه بینشهایی که انسان و بشر با آن سروکار دارند .
او افزود: این آخرین جامعیت به معنای جامعیت در قلمرو محتوایی قرآن است .
در ادامه نشست حجت‌الاسلام سید رضا مودب ، عضو هیئت علمی جامع المصطفه العالمیه ، در باره جامعیت و قلمرو قرآن و رابطه آن با گذر زمان چنین گفت: با توجه به گذر زمان همیشه این سؤال مطرح بوده که آیا 114 سوره و بیش از 6000 آیه تمام شئونات زندگی بشر را شامل می‌شود یا نه ؟
او در ادامه به 3 پاسخ در باره این سؤال اشاره کرد : الف : قرآن از نظر محتوا جامعیت دارد و با گذر زمان کم و زیاد نمی‌شود . ب: قرآن قلمرو حداقلی دارد و از نظر جامعیت و موضوعیت کتاب خاص عبادی است. ج : قلمرو اعتدالی قرآن ، که نه دیدگاه اول را ( دیدگاه حد اکثری ) می‌پسندد و نه دیدگاه دوم ( دیدگاه حداقلی ) را .
در پایان حجت الاسلام فاکر درباره دیدگاه حداکثری چنین گفت : این دیدگاه، از آن قدمای مفسر اسلامی است که متعلق به طبرسی و فخر رازی بوده ولی دیدگاه حداقلی متعلق به برخی روشنفکران امروزی و دگر اندیشانی است که تلاش می‌کنند قرآن را به محدوده خاصی منحصر کنند.
حجت الاسلام مودب نیز در پایان گفته‌هایش با اشاره به دیدگاه حداکثری گفت: بر اساس این دیدگاه ، قرآن در بر گیرنده همه چیز است. او درباره دیدگاه اعتدالی نیز گفت : بر اساس این دیدگاه قرآن کتاب هدایت و بشارت برای مسلمین است و ما را به این پاسخ می رساند که قرآن بیانگر هر چیزی است یعنی قرآن در راستای اهدافش که هدایت است مطالبی را بیان نموده است .