به گزارش خبرگزاری مهر، به نظر می رسد به رغم اغلب مواضع و تحلیل های ارائه شده مبنی بر غیرمنتظره بودن صدور قطعنامه جدید علیه ایران، باید این اقدام مسکو را اقدامی تاکتیکی و از پیش طراحی شده در چارچوب دیپلماسی قفقازی روسیه ارزیابی نمائیم.
بر این اساس مسکو، در اقدامی از پیش طراحی شده در چارچوب رویکرد همیشگی خود در قبال مسائل ایران، اعلام موضع اجماعی 1+5 در خصوص کلیات قطعنامه جدید شورای امنیت را عهده دار می شود؛ این اقدام حساب شده روسیه را باید به مثابه به کارگیری «شمشیری دو لبه» از سوی مسکو نگریست که از سویی ایران و از سوی دیگر جبهه ضد ایرانی گروه 1+5 را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد.
شمشیر دولبه روسیه که به عنوان تاکتیک مسکو در این مقطع زمانی در دستور کار قرار گرفته به خوبی توانسته اجماع کمرنگ شده 1+5 در گذر زمان را با به کارگیری مکانیزم قطعنامه ای (ولو در ابعاد شکلی) حداقل در مقطع کنونی مواجهه با ایران، ساماندهی کند؛ این اقدام مسکو نه تنها تا حدودی تعادل در مواضع این کشور در قبال ایران را به آمریکا و هم پیمانان او گوشزد می کند که فی نفسه قطعنامه ای جدید را به مجموع کارنامه هسته ای ایران می افزاید و این چیزی است که جناح رادیکال 1+5 کم و بیش در پی آن بوده و هستند.
اما لبه دیگر این شمشیر دو لبه متوجه جمهوری اسلامی ایران است؛ هر چند که مسکو توانست با پیشگامی در ارائه پیش نویس قطعنامه جدید به شورای امنیت و تصویب زودهنگام آن، رضایت نسبی 1+5 را در رویه کلی ضد ایرانی شان جلب کند اما بدون شک روس ها در گام بعدی خود برای « فروش» همین قطعنامه به تهران نیز اقدام خواهند کرد! و این مرحله ای حساس است که با توجه به پیشینه روسیه در این چارچوب، برای پاسخگویی و مواجهه مناسب باید در دستور کار دستگاه دیپلماسی کشور قرار گیرد.
با توجه به مسائل مذکور به نظر می رسد که باید نگاه مسکو به مسئله هسته ای ایران حداقل در این مقطع زمانی را به عواملی خارج از آن همچون مسائل مربوط به قفقاز و آنچه دیپلماسی قفقازی ایران خوانده می شد نیز مرتبط نمائیم؛ در همین چارچوب توجه به این نکته لازم می نماید که قطعنامه جدید شورای امنیت علیه ایران پس از مذاکرات سرگی لاوروف و کاندولیزا رایس صادر شده است.
به هر حال با نیم نگاهی به مواضع سابق روسیه در خصوص ایران در می یابیم که اعلام موضع طلبکارانه از سوی مسکو در آینده نه چندان دور به واسطه پیشگیری از صدور قطعنامه ای با محتوای رادیکال تر و به اصطلاح تنبیهی تر به هیچ وجه دور از ذهن نیست و این نکته ای است که قطعا بسیاری از مقامات ایرانی از جمله رئیس مجلس شورای اسلامی به آن پی برده اند؛ اما باید دید در مواجهه با گام آتی مسکو و همچنین گروه 1+5، « تصمیم دیگری » که لاریجانی از آن سخن رانده، چه خواهد بود؟