به گزارش خبرنگار مهر در بابلسر، دکتر علی محمد حق شناس شامگاه دوشنبه در مراسم بزرگداشت حافظ اظهار داشت: فضای ذهنی خواجه شیراز فضای فرهنگی و تمدنی بود این در حالیست که حافظ فرزند زمانه‌ی بسیار آشفته‌ی حمله تیمور به ایران و حکومتی ظالم در سرزمین بود اما این شاعر امیدبخش با مقهور نشدن نسبت به زمانه ای که در آن زندگی می کرد مردم را به امیدواری فرا می خواند.
وی رندی حافظ را در پنهان نگه داشتن روحیاتش، شاهکار دانست و ادامه داد: او رندانه خود را در معرض بزرگترین تهمتها قرار می‌دهد و این نشانه ی وسعت، عظمت و نامتناهی بودن فضایی است که می‌سازد.
این استاد دانشگاه استفاده از شیوه ی روایی را تفاوت میان آثار سعدی و حافظ بیان کرد و گفت: در حالیکه سعدی حتی در عارفانه ترین آثارش از این شیوه بهره برده است استفاده حافظ از روایت در اشعارش انگشت شمار است.
حق شناس روایت را نوعی حرکتی تکاملی توصیف و تصریح کرد: اشعار حافظ دارای معانی تو در توی بسیار است و برای بیان منظور و معانی از استعاره کمک گرفته است.
این استاد دانشگاه با اشاره به تفاوت های ظاهری ابیات غزل های حافظ گفت: به دلیل این ویژگی اشعار حافظ متهم به پراکنده گویی نیز شده است ولی دقت و مطالعه عمیق، رگه ای ژرف از پیوستگی مفاهیم را در تمامی ابیات شعرش نمایان می سازد.
وی با اشاره به اوزان به کار رفته در اشعار حافظ گفت: روانی زبان این شاعر و استفاده از اوزان موسیقایی موجب شده که بدون کمترین تغییری می توان آثارش را به صورت آواز در آورد.
حق شناس همچنین با بیان اینکه حافظ عمیقا به زیبایی در آثارش پایبند بوده، خاطرنشان کرد: حافظ پس از تراوش اشعار از وجودش به صنعتگری بر روی آن می پرداخت.