دکتر محمد عطایی - مجری این طرح در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان اینکه این طرح بر اساس اصلاح نانو سیلیکا برای کاربردهای کامپوزیتهای دندانی اجرا شد، گفت: این مواد که با نام هم رنگ دندان از آن یاد می شود، برای پر کردن دندان مورد استفاده قرار می گیرد.
وی با بیان اینکه استفاده از نانو ذرات در تولید این کامپوزیتها یک مشکل اساسی دارد، افزود: نانو سیلیکایی که برای تولید این کامپوزیت به کار می رود، به دلیل ریز شدن ذرات سطح زیادی را اشغال می کنند به طوریکه به ازای هر گرم نانو سیلیکا، 200 تا 300 متر مربع سطح دارند. بنابراین وقتی با رزین و یا پلیمری مخلوط می شوند نمی توان با مقادیر مورد نظر فیلر (مواد پر کننده) مخلوط کرد.
عطایی، فیلرها را عامل افزایش خواص مکانیکی کامپوزیتهای دندان پزشکی دانست و اظهار داشت: این امر باعث می شود موادی که به عنوان پر کننده (فیلر) در دندان قرار می گیرند، به مرور زمان از دندان جدا شود. در این صورت مایعات دهانی در آن نفوذ و پوسیدگیهای ثانویه ایجاد می کند.
مجری طرح خاطر نشان کرد: از این رو برای برطرف کردن این مشکل و افزایش میزان فیلر در کامپوزیت، ذرات نانوسیلیکا را به هم چسباندیم و در نهایت ساختار متخلخلی ایجاد شد.
وی به ویژگیهای این ماده جدید اشاره و اضافه کرد: این ماده دارای سطح متخلخل است و وقتی با رزین یا موونومر مخلوط می شود رزینها به داخل تخلخلها وارد و گیر مکانیکی خوبی ایجاد می شود ضمن آنکه فیلر پذیری کامپوزیت را افزایش می دهد که در این صورت خواص مکانیکی خوبی را ایجاد می کند.
عطایی همچنین تأکید کرد: دندانهای ترمیمی نیاز به پرداخت دارند که این کامپوزیت به دلیل استفاده از نانو ذرات، پس از پرداخت، سطح دندانی که با استفاده از نانو کامپوزیت ها ترمیم و پرداخت می شود، بسیار شفاف تر و صاف تر از موادی است که در حد میکرو تولید می شود.