به گزارش خبرنگار مهر، "مختارنامه" از آخرین روزهای زندگی امام حسن (ع) در جوانی مختار آغاز می‌شود و با مرور وقایع منتهی به صلح و شهادت امام حسن (ع)، مرگ معاویه، دوران خلافت یزید، قیام عاشورا، شهادت امام حسین (ع) و یارانش در کربلا و نهضت توابین، قیام مختار و تشکیل دولت شیعه و سرکوبی قیام و شهادت مختار و یارانش را تصویر می‌کند.
اما پشت صحنه تولید مجموعه "مختارنامه" تصویری دیگر از قیام مختار در برابر دیدگان قرار می‌دهد. برای کسی که شاهد تولید این مجموعه است، مختار ثقفی به جای اینکه در کوفه قیام کند، قصد دارد در منطقه احمدآباد مستوفی در جنوب غربی تهران به مبارزه برخیزد و یادآور خون شهیدان کربلا و پیروان سید الشهدا (ع) باشد.
دکور خانه خدا در مجموعه "مختارنامه"
مختار میرباقری در قرن 21 ظهور می‌کند تا روایتی را که سال 63 هجری قمری در کهکشان‌ها حک شد، بار دیگر از پنجره‌ای بدیع به شیعیان نشان دهد. مختار می‌خواهد غمی را به تصویر بکشد که از سنگین‌ترین غم‌های دیوار به دیوار دل همه شیعیان است و به دنیا نشان دهد که هنوز دل شیعیان برای امام حسین (ع) می‌تپد.
باید ساعت 13 به احمدآباد مستوفی برسم تا شاهد بخشی از زندگی مختار همراه با دیگر خبرنگاران و عزت‌الله ضرغامی رئیس صدا و سیما باشم. در دلم غوغایی است، غوغایی که خودم دلیلش را نمی‌دانم، در این افکار غوطه‌ورم که تابلویی سفیدرنگ در سمت چپ راه ورود به احمدآباد نشان می‌دهد. سکوت جاده را به سیطره درآورده و شهرکی از دور خودنمایی می‌کند.
وقتی نزدیک در ورودی می‌رسم، افرادی را می‌بینم که کاورهای خاکستری به تن دارند. کنار آنها آمبولانس و خودرو آتشنشانی هم قرار دارد. بعد از چند سئوال و جواب متوجه می‌شوم نه تنها خودم، دیگر خبرنگاران و ضرغامی هم قرار است برای اولین بار شاهد قیام مختار در شهرکی باشم که در احمدآباد مستوفی بنا شده و رئیس جمهوری هم قرار است از این مجموعه بازدید کند.
رئیس جمهوری بعد از بازدید از مجموعه "کارآگاه علوی 2" در سال گذشته دومین بار برای بازدید آمده است. بعد از چند دقیقه وارد می‌شوم. پیاده‌روی روی سنگفرش شهرک لذتبخش است و به قدم زدن در دالان‌های تاریخ می‌ماند. ابتدا به کوفه می‌روم. زمان به عقب برگشته و همه چیز رنگ و بوی گذشته را می‌دهد. اصلاًً به نظر نمی‌رسد این محوطه مکانی در زمان حال است.
شهر کوفه چنان خلوت و ساکت است که حتی تیک تاک عقربه‌های ساعت را هم می‌شنوم. از کوچه پسکوچه‌های کوفه رد می‌شوم. در خانه‌های کاهگلی به روی میهمانان باز است، بدون اینکه خبری از میزبان باشد. تا اینکه صداهایی از دور به گوشم می‌رسد، آهنگ صداها گرچه آهسته است، ولی به وضوع شنیده می شود.
از یک میدانگاه کوچک عبور می‌کنم. صداها از کاخ دارالعماره می‌آید. جلوی کاخ شلوغ است و خبرنگاران صدا و سیما دوربین به دست منتظرند. کنار آنها هم هنرورانی همراه اسب‌ها ایستاده‌اند. کنار در چوبی بزرگ کاخ افرادی ایستاده‌اند و این یعنی بدون اجازه نمی‌توان وارد کاخ شد. گرچه تعریف کاخ را شنیده‌ام، اما نمی‌توانم وارد شوم.
بعد از چند دقیقه ضرغامی هم به جمع خبرنگاران ملحق می‌شود و همراه میرباقری کارگردان "مختارنامه" از قسمت‌های مختلف شهر مکه بازدید می‌کنند. میرباقری برای او درباره روند تولید این مجموعه صحبت می‌کند. در حین صحبت او رضا کیانیان که نقش یک اشرافی را بازی می‌کند، جلو می‌آید. کیانیان با ریش‌های سفید، شکم بزرگ و لباس اشرافی خیلی تغییر کرده است.
ضرغامی با کیانیان دست می‌دهد و در حالی که می‌خندد می‌گوید: بدون تعارف باید بگویم آقای کیانیان همه نقش‌های خود را خیلی خوب بازی می‌کند و مطمئن‌ام در این مجموعه هم همچون نقش‌های قبلی به خوبی می‌درخشد. بعد از چند دقیقه ضرغامی با قدردانی از همه عوامل تاکید می‌کند که "امیدوارم انجام این کار ذخیره آخرت‌تان باشد."
بعد از چند دقیقه خبر ورود رئیس جمهوری داده می‌شود و رئیس صدا و سیما به استقبال می‌رود. همراه دکتر احمدی‌نژاد و ضرغامی از کوچه پسکوچه‌های شهر کوفه رد می‌شویم تا سری هم به کعبه و مسجدالحرام بزنیم. دور تا دور کعبه خاکریز بلندی است. از خاکریز پایین می‌روم.
حاجیان زیادی را می‌بینم که لباس‌های سفید احرام به تن دارند. وارد می‌شوم. حاجیان زیادی در حال طواف هستند. صدای حاجیان که بلند می‌گویند لبیک اللهم لبیک، لبیک لاشریک لک لبیک، ان الحمد و النعمة لک والملک... شنیده می‌شود، احساس می‌کنم خودم نیز محرم شده‌ام و هم‌آوای آنها می‌شوم.
کات.
میرباقری با گفتن این کلمه ضبط سکانس را قطع می‌کند و رو به دستیارش می‌گوید هنروران را جمع کند تا دوباره صحنه ضبط شود، اما همین که چشم هنروران به رئیس جمهوری می‌افتد برایش دست تکان می‌دهند. هر یک از آنها دنبال کاغذی می‌گردند تا درخواستشان را روی آن بنویسند و به او بدهند. حاجیان احاطه‌اش می‌کنند و درخواست‌هایشان را می‌گویند.
هنروران در اطراف رئیس جمهوری حلقه زده‌اند
در این بین میرباقری نیز توضیحاتی درباره مجموعه "مختارنامه" به احمدی‌نژاد می‌دهد. بعد از بازدید بخش‌های مختلف راهی کاخ دارالعماره می‌شویم. ورودی کاخ به شکل گنبدی و طاق هشتی است. نمای بیرونی کاخ خیلی خاص است و کتبیه‌هایی به خط کوفی روی دیوارهای کاخ خودنمایی می‌کند.
از سوی دیگر دو طرف کاخ با درختچه‌های کوچک تزئین شده و جلوه‌ای اسرارآمیز به کاخ داده است. از لنگه در چوبی بزرگی که با نقوش مختلف طراحی شده عبور می‌کنم و داخل محوطه اصلی کاخ می‌شوم. داخل کاخ به صورت دالان است و حوض‌هایی تو در تو در آن قرار دارد. روی دیوار هم بیدق‌هایی است که با خط کوفی کلماتی بر آنها نوشته شده است.
انتهای کاخ به اتاقی بزرگ با صندلی‌های قرمزرنگ می‌رسد. بعد از چند دقیقه مراسم آغاز می‌شود و رضا رویگری آیاتی از قرآن تلاوت می‌کند و به ترتیب ضرغامی، حسن اسلامی‌مهر رئیس سیمافیلم، داود میرباقری و رئیس جمهوری سخنرانی می‌کنند. در این مراسم احمدی‌نژاد از آمادگی دولت برای فراهم کردن شهرک سینمایی خبر می‌دهد و مراسم به پایان می‌رسد.
زمانی که لوکیشن "مختارنامه" در احمدآباد مستوفی را ترک می‌کنم، کارنامه میرباقری و تلاش او برای ثبت بخش‌هایی از تاریخ این سرزمین که با فرهنگ شیعه عجین شده این انتظار را به وجود می‌آورد که "مختارنامه" در ادامه همان مسیر باشد. امید که این مجموعه تصویرگر ناگفته‌هایی درباره واقعه عاشورا و تاثیر آن بر تاریخ شیعه باشد.